Danger

Κεφάλαιο 10

Άλλες δυο μέρες χωρίς σχολείο. Κάτι τέτοιες ώρες σκέφτομαι πως αν ο κολλητός μου ήταν ελεύθερος θα περνάγαμε πολύ καλά.

Ο Άγγελος μου έχει σταθεί στα πάντα.

Κυρίως στον θάνατο της μητέρας μου. Τρίτη γυμνασίου ήμουν όταν ο θεός μου την πήρε. Πέθανε ακαριαία από τροχαίο επειδή ο πατέρας μου της ζήτησε να του φέρει κάτι χαρτιά που ξέχασε σπίτι.

Όταν του ανοίχτηκα για την μητέρα μου, μου μίλησε και εκείνος για τους δικούς του γονείς και την κατάσταση στο σπίτι του. Δεν μπορούσε να ζει εκεί μέσα με δυο πρεζακια. Τις περισσότερες μέρες ερχόταν σπίτι μου και περνάγαμε τις ώρες μας στα ηλεκτρονικά. Στην πρώτη λυκείου όλα άλλαξαν αφού ξεκινήσαμε άλλες δραστηριότητες. Εκείνος βέβαια είχε ξεκινήσει από το γυμνάσιο να κάνει κάποια γκράφιτι αλλά τον επόμενο χρόνο μαζί μου, έγινε πιο συστηματικός.

Κούνησα το κεφάλι μου για να φύγουν αυτές οι σκέψεις και βγήκα από το σπίτι αφού ήταν πλέον απόγευμα.

Προχώρησα στο συνηθισμένο σημείο που βρίσκονταν τα παιδιά. Χωρίς να μιλήσω έκατσα στο πεζούλι μαζί τους. Ο Νίκος μου πέταξε μια μπίρα και αφού την έπιασα, την άνοιξα και ήπια μια γουλιά.

"Δεν έκατσες καθόλου σήμερα σχολείο;" Με ρώτησε ο Γιώργος.

"3ημερη πήρα" Είπα και του έδειξα με τα χέρια μου το νούμερο τρία. Κούνησε καταφατικά το κεφάλι του και γέλασε.

Η ώρα περνούσε βασανίστηκα και βαριόμουν όλο και περισσότερο. Τα παιδιά δεν είχαν όρεξη για τίποτα και αυτό μου φάνηκε περίεργο.

Σήκωσα το σώμα μου και χωρίς να χαιρετήσω, ξεκίνησα για το σπίτι μου.

Στο μυαλό μου ήρθε η Εμμα που χτες το βράδυ με περίμενε έξω από το σπίτι μου. Μακάρι να με περίμενε και σήμερα. Μίλησα σαν μαλακας το πρωί.

Έφτασα στην πολυκατοικία και η Εμμα εννοείται και δεν ήταν εκεί. Τι περίμενα;

Μπήκα μέσα και έβγαλα τα ρούχα μου ώστε να κάνω ένα καυτό μπάνιο. Βγαίνοντας από το μπάνιο τύλιξα την πετσέτα γύρω από την μέση μου. Κοίταξα τα χέρια μου. Οι πληγές είχαν ξανά ανοίξει από το καυτό νερό. Τα σκούπισα και ξεφυσιξα δυνατά. Προχώρησα προς το δωμάτιο μου και αφού ντύθηκα έπεσα για ύπνο.

[...]

Ξύπνησα από τον εφιάλτη μου για ακόμη ένα πρωί. Η ώρα ήταν 7:30. Αποφάσισα να πάω στο σχολείο τελικά, αφού σπίτι δεν είχα να κάνω τίποτα.