Danger

Κεφάλαιο 9

Την κοίταξα έκπληκτος.

"Αντε τελείωνε, ελα" Μου ειπε και μου έκανε νόημα με το χέρι της.

Διστακτικά προχώρησα ως εκει. Μα τι παθαίνω; Γιατι κομπλαρω;

Ξάπλωσα και αφού σκεπάστηκα πλησίασα το κορμί της.

"Καληνύχτα" Ψιθύρισε.

"Καληνύχτα" Απαντησα και εβαλα το χέρι μου στην μεση της σφίγγοντας την ελάχιστα.

Κατέβασα το χέρι μου λίγο πιο κατω πιάνοντας τον γοφό της. Άκουσα να παίρνει μια κόφτη ανάσα. Ήξερα καλα πως αν το συνέχιζα οι πιθανότητες να με χαστουκίσει ηταν πολυ παραπάνω απο τις πιθανότητες να με αφήσει να την αγγίξω. Ετσι σταμάτησα εκει.

Πως αυτη η κοπελα μπορει και με ηρεμεί τοσο εύκολα;

Ανάβει φωτιά στο κενό που εχω μεσα μου.

Με αναστατώνει.

Εχει κατι το μοναδικό.

Νιώθω τοσο ήρεμος αυτήν την στιγμή.

Κλείνω και γω σιγά σιγά τα μάτια μου και λιγα λεπτά αργότερα με εχει πάρει ο ύπνος.

Το πρωι ήρθε πολυ σύντομα.

Άνοιξα τα μάτια μου και η Εμμα ηταν ακομα στα χέρια μου.

Παραξενευομαι απο τον εαυτό μου. Πως γίνεται να μην με ξύπνησε εφιάλτης;

Ίσως φταίει που κοιμήθηκα ήρεμος. Ούτε με νεύρα, ούτε με αδρεναλίνη να κυλάει στο αίμα μου.

Της χάιδεψα τα μαλλιά και την παρατήρησα λίγο. Εχει ελάχιστα ανοιχτό το στόμα της. Τα μαλλιά της έχουν μπει στο πρόσωπο της. Ακομα και ετσι ειναι παρα πολυ όμορφη.

Κοιτάω την ώρα στο κινητό μου. Ειναι 7:40. Πως παντα καταφέρνω να ξυπνάω πριν καν χτυπήσει το κουδούνι του σχολείου;

"Εμμα" Της ψιθυρίζω και της χαϊδεύω τα μαλλιά.

Μισό ανοίγει τα μάτια της και με κοιτάει.

"Εμμα πρέπει να σηκωθείς" Της λεω απαλά.

"Γιατί;" Λέει ναζιαρικα και γυρνάει πλευρά.

"Πρέπει να πάμε στο σχολειο"

"Σκατα" Σιγο ψιθυρίζει και γελαω.

[...]

Φτάνουμε εγκαίρως πριν κλείσει η πόρτα του σχολείου μας.

Παρατασσομαστε σε γραμμές για να γίνει η προσευχή.

Πριν προχωρήσουμε προς το κτήριο ο διευθυντής μας, παίρνει το μικρόφωνο στα χέρια του.