5 χρόνια αργότερα..
"Ποτε θα ωριμάσεις επιτέλους Λουκ" Μου λέει γελώντας ενώ τρώει μια τηγανιτή πατάτα.
"Κακό είναι που παίζω με τον μικρό ρε Νατ;" Της λεω και εγώ γελώντας ενώ πετάω μια μικρή πατάτα στο πρόσωπο του μικρού Αλεξάνδρου ενώ εκείνος προσπαθεί να την φάει.
"Δίνεις κακό παράδειγμα στο παιδί μου"
"Μάλλον εννοείς πως τον εκπαιδεύω" Λεω περιπαιχτικά εκείνη βγάζει την γλώσσα της.
"Λουκ μπορώ να φάω μια από τις κοτομπουκιες σου;" Με ρωτάει γλυκά ο μικρός και δεν μπορώ παρά να του δώσω μια.
"Αλεξ φάε γρήγορα. Πρέπει να γυρίσουμε σπίτι, αύριο έχουμε σχολείο" Τον επιπλήττει η μαμά του και εκείνος βάζει στο στόμα του ολόκληρη την κοτομπουκια και της χαμογελάει.
Εκείνη γελάει και μου κάνει νόημα να σηκωθούμε.
Μέσα με μερικά λεπτά φτάνουμε πλέον στο σπίτι μου. Εκείνη πάει να ετοιμάσει τον μικρό ενώ εγώ κάθομαι στον καναπέ.
Το μάτι μου πέφτει πάνω στις φωτογραφίες που υπάρχουν δίπλα από την τηλεόραση.
Είναι μια με εμένα και τον Άγγελο. Την παιρνω στα χέρια μου και την επεξεργάζομαι.
Νιώθω λες και είναι χτες που πέθανε. Ήταν τοσο νέος και έφυγε πολύ άδικα.
Έκανα τουλάχιστον ένα χρόνο θεραπεία μετά τον χαμό του. Δεν ήταν και λίγο που τον είδα να πεθαίνει μπροστά στα μάτια μου. Βέβαια δεν ήταν μόνο αυτό που με πόνεσε. Ότι έφυγε και η Εμμα ήταν το κερασάκι στην τούρτα. Ακόμα μετανιώνω σχεδόν καθημερινά που την έδιωξα έτσι εκείνη την μέρα από το σπίτι μου.
Πλέον καταλαβαίνω πως εκείνη την ώρα την έδιωξα από τον φόβο μου. Φόβο για μην νιώσω μονος, για να μην δειξω πως πονάω που με αφήνει.
Μετανιώνω ακόμα καθημερινά που δεν πρόλαβα να της πω ότι θα μου λείψει αφάνταστα, ότι ήμουν τρελα ερωτευμένος μαζί της, ότι της εύχομαι ότι καλύτερο και να φτιάξει την ζωή της με ένα καλό παιδί που θα μπορέσει να της προσφέρει όσα δεν μπόρεσα εγώ. Να της πω πως την αγαπάω και ότι ευχόμουν να τα είχε φέρει αλλιώς η ζωή και να ήμασταν ακόμη μαζί.
Παρόλα αυτά η ζωή είχε αλλά σχέδια. Έκανα μέρες να βγω από το σπίτι μετά που έφυγε.
Η μόνη που ενδιαφέρθηκε ήταν η Ναταλια. Περναγε που και που από εδώ για να δει αν είμαι καλά και να συζητήσουμε.
YOU ARE READING
Danger
Teen Fiction"Πήγαινε σπιτι" Με προειδοποίησε αλλα εγω το μόνο που μπορούσα να κάνω ήταν να τον κοιτάξω. "Τι δεν καταλαβαίνεις γαμω;" Φώναξε καθώς με τράβηξε για να μην μας δουν. Μπηκε ένα στενό πιο δίπλα και με κράτησε σφικτά στην αγκαλιά του για να κρυφτούμε...
