Danger

Κεφάλαιο 2

Περίμενα το διάλειμμα να έρθει σαν να ηταν η λύτρωσή μου.

Χτυπούσα ρυθμικά τα δάχτυλα μου στο θρανίο.

Δυστυχώς ειμαι στο πρώτο θρανίο. Βέβαια σε οποίο θρανίο και να ημουν δυστυχώς θα ελεγα.

Ποιο το νόημα να ειμαι στην τάξη εφόσον όλοι οι καθηγητές με αγνοούν; Πλέον δεν κανω καν φασαρία στην τάξη. Με τον Αγγελο ηταν διαφορετικά. Μπορούσαμε να μοιραζόμαστε σκέψεις. Μερικές φορές πίστευα πως ειναι διπολικος ή ψυχοπαθής. Τρελο σωστά;

Πλέον κάθομαι παντα ήσυχος περιμένοντας να τελειώσει κάθε ώρα, ωστε να πάρω αέρα έξω.

Μόνο στα διαλείμματα μπορώ να μιλήσω και αυτο σπάνια.

Ο Γιώργος και ο Μάνος πολλές φορές δεν καταλαβαίνουν το μπερδεμένο μυαλό μου. Δεν τους αδικώ.

Ο Άγγελος μου εχει μεταφέρει τόσα προβλήματα. Τοσες διαφορετικές σκέψεις.

Πολλές φορές ούτε εγω ο ίδιος δεν ξέρω γιατι πετάω μολότοφ ή γιατι κλέβω.

Δεν ειμαι κλεπτομανής. Οχι. Δεν ειμαι. Ούτε αναρχικός. Αυτοί έχουν έναν συγκεκριμένο σκοπό. Θέλουν να αλλάξουν ένα σύστημα. Εγώ από την άλλη ότι κάνω, το κάνω για την πλάκα μου.

Βέβαια άλλες φορές μπαινω τοσο στο κλίμα. Φοβάμαι τον ίδιο μου τον εαυτό.

Το μόνο άτομο που μπορώ να μιλήσω για τα παντα πλέον ειναι ο Νίκος.

Δυστυχώς δεν ειναι στο δικο μου σχολειο.

Είμαστε φίλοι απο τοτε που ξεκινήσαμε να κλέβουμε με τον Αγγελο. Εκεινος μας γνώρισε βασικα.

Πολλές φορές κλέβουμε και καταστρέφουμε μαζί.

Μιλάμε για οτι μας βασανίζει.

Ειναι ωραίο να έχεις καποιον να μιλάς για τα παντα.

Το κουδούνι με έβγαλε απο τις σκέψεις μου και αφού πηρα την τσάντα μου βγήκα έξω. Κάθισα για ακόμη μια φορα στο πεζούλι και περίμενα τον Γιώργο με τον Μανό να έρθουν και εκείνοι.

Απο όταν συνέλλαβαν τον Αγγελο όλοι μου λένε πως εχω αλλάξει. Εχω κλειστεί στον εαυτό μου λένε. Ίσως και να ισχυει λίγο.

Πολλές φορές σκέφτομαι ολόκληρη την ζωή μου και θελω να βαλω τα κλάματα.

Ο πατέρας μου με εχει γραμμένο.

Η μανα μου ειναι νεκρή, ίσως και εξαιτίας του πατέρα μου.

Ο κολλητός μου ειναι στο αναμορφωτήριο.