Danger

Κεφάλαιο 6

Καθόμουν στο γραφείο κοιτώντας στον υπολογιστή μου. Άκουσα έναν θόρυβο στο σαλόνι οποτε σηκώθηκα απο την καρέκλα που καθόμουν και προχώρησα προς τα έξω.

Κοίταξα ολο το σαλονι μα δεν βρηκα απο που ηχεί ο θυρυβος.

Προχώρησα προς την κουζίνα για να πιω ενα ποτήρι νερό αλλα κόλλησα λίγο όταν είδα μια κοπελα να με κοιτάει.

Ειναι όμορφη. Καστάνη. Μαύρα μάτια. Τα μαλλιά της ειναι μακριά και τα χαρακτηριστικά της γενικά ειναι πολυ ωραια.

"Τι θέλεις εδω μεσα;" Την ρώτησα.

Με πλησιασε λίγο.

"Εσένα" Ειπε και έβαλε το δάχτυλο της ανάμεσα απο το στήθος μου.

Χαμογέλασα πονηρά.

Με γρήγορες κινήσεις το άλλο της χέρι έβγαλε ενα όπλο και το έβαλε εκει ακριβώς που ηταν το δάχτυλο της πριν.

Πηγα να της μιλήσω αλλα πάτησε κατευθείαν την σκανδάλη.

Ξύπνησα αλλη μια φορα μες τον ιδρώτα. Μια ακομα μερα με αυτούς τους φρικτούς εφιάλτες. Δεν αντέχω.

Σηκώθηκα και αφού πλύθηκα προχώρησα προς το δωματιο μου παλι. Ξάπλωσα παλι και κοίταξα την ώρα. Ειναι 7:30.

Δεν θα παω πρώτη ώρα. Καλυτερα. Ίσως ξεκουραστώ και λίγο.

Έκλεισα τα μάτια μου.

Μαυρίλα και μόνο μαυρίλα.

Ομως δεν πρέπει να ειμαι ετσι.

Νομιζω ήρθε η ώρα να γίνω όπως ο παλιος καλος εαυτος μου είτε ειναι εδω ο Άγγελος είτε οχι.

Στην τελική, δεν μπορώ να στηρίζομαι συνεχεια σε αυτόν.

Για να πω την αλήθεια μου λείπει το πως ημουν παλιά.

Άνοιξα τα μάτια μου και είδα την ώρα.

Είχε παει 8.

Εχω ακομα παρα πολυ χρονο μιας και η επόμενη ώρα ξεκινάει σε περίπου μια ώρα.

Ενα δεκαπεντάλεπτο μετα σηκώθηκα απο το κρεβάτι μου.

Έφαγα λιγα δημητριακά, φόρεσα μια γκρι φόρμα και μια γαλάζια μπλούζα. Έβαλα μια μαύρη ζακέτα, γέμισα κάποια βιβλία στην τσάντα μου και κάθισα στον καναπέ.

Άκουσα λίγη μουσική μέχρι να παει παρα πέντε και τοτε ξεκινησα να περπατάω προς το σχολειο.

Εβαλα ενα χαμόγελο στα χειλη μου και μπήκα μεσα στο προαύλιο. Αρκετά παιδιά άρχισαν να με κοιτάνε. Όπως παντα.