Faith (Twilight Fanfic)

9. My uncle

Maggie's POV.

Ik lig lekker op het strand nadenkend over wat ik in het boekje van mijn moeder heb gelezen. Sam is verantwoordelijk voor de dood van mijn ouders. Mijn ouders wilde mij beschermen van Victoria want ze wilde wraak nemen. Victoria had een dochtertje maar ze werd vermoordt omdat het een vampierkind was en dat mag niet. Ze wilde wraak nemen op mijn ouders door mij te vermoorden maar mijn ouders wilde dat niet dus ze vluchtten. Alleen Sam wist waar mijn ouders en hij had ze verraden. En er is nog iets veel ergers. Ik vind het vreselijk wat ik gelezen heb maar aan de ene kant is het ook wel leuk. "Misschien zouden ze het een auto-ongeluk kunnen noemen," zegt Jake. Hij zit te zeuren over hoe de Cullens zeggen dat Bella dood is als ze een vampier is geworden. Seth, Embry, Jake en ik zitten op een boomstam op het strand. De rest is aan het voetballen. De ingeprente van de andere zitten een eindje verderop te lachen en Quil speelt met Claire. Quil is ingeprent op Claire alleen Claire is een jaar of vier. Ik zit op Seth's schoot. Ik zit met zijn vingers te spelen. "Of dat ze van een klif gevallen is," zegt Jake. "In ieder geval zal ik iets winnen," zegt Jake. Hij wil Edward vermoorden. Ik krijg rillingen van het idee. Seth trekt me dichter tegen hem aan. "Dat gebeurt niet. De Cullens zijn geen gevaar voor de stad en de stam," zegt Sam. "Hij zal haar vermoorden of veranderen. En het verdrag zegt," zegt Jake. "Het is mijn beslissing, Jacob. Mijn beslissing," onderbreekt Sam hem. Leah komt bij ons zitten. Sam kijkt Leah boos aan en hij rent weg naar Emily. Ook de andere jongens stoppen met voetballen en gaan met hun ingeprenten zitten. "Als je het anders wilt, moet je Alpha worden," zegt Embry. "afwijzen leek toen een goed idee," zegt Jake. Jake heeft Alpha bloed. Sam deed hem een aanbod om Alpha te worden maar Jake wilde niet eens in een roedel. Laat staan Alpha worden. "Jake, denk je echt dat je Bella zal doden als ze een vampier geworden is?" vraagt Seth. "Of we kiezen ervoor om geen van de Cullens te vermoorden?" Iedereen kijkt me aan of het het raarste idee is. "Nee, niet. Oké," zeg ik met tegenzin. "Nee. Sam zou het een van ons laten doen en...," zegt Leah. "Hou je mond, Leah," zegt Jake. "Groei er toch overheen. Je bent niet op haar ingeprent," zegt Leah. Jake kijkt naar de anderen ingeprente. "Zij lijken in ieder geval gelukkig," zegt Embry. "Ik dend dat sommige mensen geluk hebben," zegt hij weer. "Geluk?" zegt Jake ongelovig. "Geen van hen behoort zichzelf toe. En het ergste is dat hun genen zeggen dat ze gelukkig zijn." "Jullie weten toch dat we hier zitten," zeg ik. "Nee. Oké blijkbaar ben ik onzichtbaar geworden." Ik kijk mijn armen nog even na maar ik ben niet echt onzichtbaar. "Als jij een inprenting krijgt, ben je Bella zo vergeten.  Ik bedoel, ieder geluk is beter, dan spijt te voelen omdat je iemand niet kunt krijgen," zegt Leah. "Leah, Jake op een dag zullen jullie diegene ook wel vinden." "Sorry, ik wil niet gemeen over jullie doen," zegt Leah. "Maakt niet uit. Ik snap waarom. Jake als je ingeprent ben dan weet je dat het anders is dan je nu denkt." "Tuurlijk," zegt hij ongelovig. Seth speelt met mijn haar. "Kom we gaan naar huis. Daar is het waarschijnlijk gezelliger dan jullie hier de hele tijd zo deprie te zien." We ruimen alle spullen op en pakken de spullen in. "Waar gaan jullie heen?" vraagt Sam. Iedereen negeert hem. Iedereen hier haat hem zowat. Ik haat hem ook maar ik heb m'n redenen waarom ik aardig tegen hem doe. Maar om diezelfde redenen haat ik hem. Als iedereen door gaat met hem te negeren antwoord ik maar. "Naar huis," zeg ik. "Wij gaan ook," zegt Sam. De andere ruimen ook op. Leah trekt me snel mee. Ze wil echt niet met hun meerijden. De anderen rennen weg en ik verander ook in een wolf.

We zijn al snel in La Push. Ik doe mijn armband even af. Het beschermt me zodat mijn gave een beetje rustig blijft maar in die vijf minuten kan toch niks misgaan. De rest komt ook aangereden. De Quileutes en Emily komen binnen. Mijn telefoon gaat. Er staat Edward. Jake ziet het ook. "Wat moet die bloedzuiger van je?" "Hij is mijn broer of je het wilt of niet," zeg ik.

Ik neem op. "Edward?" vraag ik. "Nee, Bella. Ik heb je hulp nodig." "Hey, Bels." Ik zie Jake meteen oplichten en de rest kijkt me vragend aan maar ik negeer ze. "Wat is er?" "Hebben de Cullens je het nog niet verteld?" "Ik ben de hele dag bij de Quileutes daar ben ik nu nog steeds. Dus de Cullens hebben me nog niks verteld." "Ik ben zwanger van Edward." Ik hap naar adem van de schrik. Ik laat mijn telefoon vallen maar Seth vangt hem op. Ik pak hem weer van hem over. "Onmogelijk. Ik vind het geweldig maar het is echt onmogelijk." "Hoe kan dat? Uitleg?" "Nou een vrouw heeft een eileider en..." "Niet die uitleg Bella! Waarvoor heb je mijn hulp nodig?" "Nou Edward wil het uit me halen maar dat wil ik niet. Ik wil het houden. Ik hou nu al van het en ik wil jouw hulp vragen om hem tegen te houden." "Tuurlijk help ik je! Ik denk dat Rose je ook wel wil helpen." "Ik dacht eraan om haar te bellen maar ik wist niet zeker of ze MIJ wilde helpen en of de anderen haar afluisteren. Weet jij er misschien iets van?" "Nee." "Maar mijn moeder had een boekje geschreven over vanalles. Misschien staat er daar ook iets over in." "Ik heb Edward er nooit over gehoord." "Niemand weet tot nu toe dat ik dat boekje heb. Sommige mensen willen gewoon niet dat ik achter de waarheid kom." Als ik dat laatste zeg kijk ik Sam aan. "De waarheid? Welke waarheid?" "Over wie ik ben. Over wat ik ben. Over mijn ouders. Over wat zij waren. Over hoe ze dood zijn gegaan en door wie." Ook met dat laatste kijk ik weer Sam aan. "Ik vertel je alles wat ik erover weet als je thuis bent. Ik help je wel en ik denk Rose ook. Dan winnen ze het nooit van ons." "Nee, van Rose en mij winnen ze wel alleen van jouw winnen ze niet." Ik grinnik. "Doei." "Doei."

Ik hang op en ik doe mijn telefoon in mijn tas. "Weet je echt alles over je ouders?" vragen Emily en Sam. "Alles," zeg ik kil tegen Sam. "Jongens kunnen jullie even naar buiten gaan?" vraagt Sam. Iedereen kijkt hem raar aan maar ze doen wat hij zegt. Ik wil ook weglopen. "Maggie. Hier blijven." Ik kijk hem boos aan. "Alsjeblieft?" vraagt hij. Ik blijf rustig staan. Ik hoor Embry mompellen tegen Jake. "Ik heb Sam nog nooit alsjeblieft horen zeggen," zegt hij. "Sam gedraag je," zegt Emily en ze loopt ook naar buiten. Ze doet de deur achter zich dicht. "Weet je echt alles?" vraagt hij. "Alles. Over mijn ouders. Over hoe ze dood zijn gegaan en door wie." "Ik kon er niks aandoen. Echt niet! Je moet me geloven! Ik had geen keus het was of dat of hij zou Emily vermoorden." "Je had het me ten eerste moeten vertellen. Je bent mijn oom!"