Faith (Twilight Fanfic)

21. babynames

Bella's POV.

"Je klinkt beter," zegt Charlie door de telefoon. "Dat ben ik ook. Ik voel me ook veel beter," zeg ik. "Dit is wel een kink in de kabel. Niet?" "Zeg dat wel." "Is verder het getrouwde leven in orde? Loopt Edward nog steeds op water, en zo?" "Ja, maar toch is het nu anders." Ik zie Edward binnenkomen met een beker bloed. "Het belangrijkste is dat het beter gaat en je thuiskomt, is het niet?" "Papa, ga nu niet flippen... maar... ik ga naar een medisch centrum in Zwitserland." "Wat? Nee je gaat niet naar Zwitserland. Je zei dat je beter was." "Dat ben ik ook." "Bella, ik neem een vliegtuig." "Nee, het is meer een kuuroord. En ik zal beter zijn voor jij komt." "Bells, ik weet het niet." "Papa, kom niet. Denk maar aan mij als gezond. Met jou op de bank zittend, pizza etend." "Moet ik me dat voorstellen?" "Men zegt dat het helpt. Stel je dat gewoon voor. Zoals ik was. Dan voel ik me beter. Papa. Ik moet ophangen." "Bella." "Ik hou van je." Ik klik de telefoon uit en er rollen tranen over mijn wang. Edward loopt naar me toe en zet de beker op de tafel neer. Hij gaat op zijn hurken voor me zitten. "Het spijt me dat ik boos was," zegt hij. "Dat zou ik ook zijn." "Ik liet je hier helemaal alleen mee." "Huwelijk." Edward grinnikt. "Men zegt dat het eerste jaar het moeilijkst is. Wat was dat?" "Wat?" vraag ik. "Ik dacht dat ik wat hoorde." Edward legt zijn hand op mijn buik. Dat heeft hij maar weinig gedaan. "Zeg nog eens iets." "Zoals?" Edward grinnikt weer vrolijk. "Edward, wat is er aan de hand?" "Hij houdt van het geluid van jouw stem." "Kun je hem horen?" Edward kan hem horen! Dat is geweldig! "Zijn geest." Ik leg mijn hand op mijn buik. "Hij houdt ook van mijn stem." "Wat? Wat hoor je?" "Het is zo vreemd, ik dacht dat hij op mij zou lijken, maar hij lijkt op jou. Goed en puur. Hij is gelukkig." "Natuurlijk, ben je dat. Natuurlijk ben je gelukkig. Hoe kan het anders? Ik hou zoveel van je. Wat hoor je nu?" "Hij houdt ook van je, Bella." "Ongelooflijk."

Maggie's POV.

"Em, waar zijn Carlisle, Esme, Alice en Jasper?" "Ze halen bloed voor Bella." "Oké." Ik loop naar buiten en Jake ligt daar te pitten. Het is heel raar om een reusachtig wolf te zien snurken. Ik verander in een wolf en ik ren naar de rest toe. "Hoe gaat het?" "Een paar van de Cullens zijn weg maar de anderen houden de wegen in de gaten." "We moeten ze helpen." "Ik ga wel op onderzoek uit." Ik verander in een vogel en ik vlieg weg. Een eindje verderop rennen Alice en Jasper. Tussen het huis en Alice en Jasper staan twee wolven. Ik verander in een vampier. Maar niet die op mij lijkt. Ik kan heel mijn uiterlijk veranderen. Van iemand met blond haar en blauwe ogen bijvoorbeeld rood haar en groene ogen. Ik ren voorbij de wolven en zoals verwacht rennen ze me achterna. Ze zijn best snel maar ik ben sneller. Ik heb mezelf veranderd in iemand met zwart, krullend haar. Bloedrode lippen, rode ogen en een bleek witte huid. Ze herkennen me echt niet. Ik hoor gehuil dat het gelukt is en dat Alice en Jasper bij het huis zijn. Ik zet de sprint in en ik ren zo snel mogelijk. Als ik op de berg ben en de wolven me niet kunnen zien verander ik in een vogeltje. Ik vlieg terug naar het huis. Net voor de grond verander ik in een mens.

"Waar zijn Carlisle en Esme?" "Carlisle had wat bloed gevonden maar niet genoeg voor de bevalling die waarschijnlijk morgen komt. Hij is ergens anders heen voor bloed." Ik knik. "Hij wil zo weinig mogelijk bewegen om Bella geen pijn te doen.  Maar hij is te groot. Waarschijnlijk gaat Bella morgen bevallen." "Fijn. Maar we moeten de baby wel goed beschermen. De Quileutes mogen hem niet zo." Ik loop naar binnen. Bella zit op een stoel. "Dit is best belangrijk, Bella. Vertel Jacob eens wat je hebt besloten," zegt Rose. "Wat nu?" "Rose wil Bella de namen uit het hoofd praten," zegt Edward grinnikend. "Zij haat ze," zegt Bella. "Ik sta achter je, wat je ook kiest," zegt Jake. "Ze zijn niet zo slecht. Als het een jongen is, EJ. Edward Jacob," zegt Bella. "Oké, goed. Die is niet zo slecht. Vertel hem de naam voor een meisje," zegt Rose. "Ik speelde met de namen van onze moeders. Renne en Esme. Ik dacht aan Renesmee." "Renesmee?" zegt Jake vragend. Edward grinnikt. "Is dat erg raar?" vraagt Bella. "Ehm..." begint Jake. "Het is niet raar," zegt Edward. "Het is prachtig. En uniek. Het is perfect voor de situatie. Ik vind renesmee mooi." Bella glimlacht zwak.

"Mag ik opstaan?" vraagt ze. "Mijn benen zijn zo stijf." "Weet je het zeker?" vraagt Edward. "Rose vangt me wel op als ik struikel. Wat me trouwens niets zou verbazen, want ik kan mijn eigen voeten niet meer zien." Rose zet Bella voorzichtig overeind. "Dat valt goed," zucht ze. "Bah, ik ben echt enorm. Nog één dag," zegt ze en ze klopt op haar buik. "Daar gaan we dan. Oeps. O nee!" Bella laat haar beker vallen en gelijk grijpt ze naar de beker maar ze is net te laat. Ze slaakt een ijselijke kreet en ik hoor iets knakken. Ze zakt in elkaar maar Rose valt haar snel op. "Bella?" vraagt Edward verschrikt. Ze slaat geen kik. Ze ligt daar maar. Na een tijdje schreeuwt ze het uit en spartelt ze van de pijn. Bella braakt al het bloed uit dat ze de laatste tijd heeft gedronken en dat is ongeveer zevenenhalve liter dus dat is echt heel erg veel. De bloedgeur dringt mijn neus binnen en ik moet bijna overgeven. Ze ligt in Rose's armen te spartelen en kronkelen en schreeuwen.