Faith (Twilight Fanfic)

17. Visite

Maggie's POV.

Ik lig zo lekker. "Maggie, je moet wat eten," fluistert een stem in mijn oor. "Hm." Ik doe mijn ogen open en ik lig met mijn hoofd op Seth's borst. Onze vingers zitten verstrengeld in elkaar. "Ik hou van je," fluister ik vermoeid. "Kom we gaan naar beneden." Ik knik en hij staat op. Hij trekt me overeind en we lopen naar beneden. Ik ga aan de keukentafel zitten en Seth zet wat te eten voor me neer. "Ik ga even naar buiten." Ik knik en hij geeft me een kus op mijn wang. Hij loopt naar buiten en ik ga wat eten. "Hij mag dan wel een hond zijn maar hij heeft er wel voor gezorgd dat je weer normaal eet en slaapt. Maar het is gedeeltelijk ook zijn schuld dus," zegt Rose. Ik hoor allemaal gegrom buiten. Ik kijk naar buiten en ik zie een grijze wolf staan. Leah. Ik ren naar buiten en ik verander in een wolf. Ik spring speels op haar af en we rennen een paar rondjes rond het huis. Ik ren weer terug naar de rest. Ik kijk even hun gedachten na. Leah hoort nu bij de pack. "Maggie, zullen we kijken hoe vaak ik je in kan halen?" vraagt Leah. "Kom maar op!" zeg ik. We springen op en rennen weg. Ik zet een sprint in en net voor de grens rem ik en Leah valt bijna in het water. Ik moet echt lachen erom. Ik kijk om me heen en ik zie Sam staan. Ik draai me om en ik ren weg. Leah rent meteen achter me aan. Ik verander meteen terug en ik loop naar binnen. Jacob warmt Bella op en Seth is aan het eten. Ik ga naast Seth zitten. Hij zet zijn bord weg en ik leg mijn hoofd op zijn borst. Ik val langzaam inslaap. Ik droom lekker over mijn Seth. Ik hou gewoon zoveel van hem. Seth en ik zijn op de vlucht voor de andere wolven. Ik zit op zijn rug en hij rent weg. Maar opeens breekt Seth z'n poot. Ik val van hem af en ik zie Sam woedend boven me staan. Hij opent zijn bek en dan wordt alles zwart. Ik schiet overeind waardoor ik van de bank val. Iedereen kijkt verschrikt op. Ik klim weer op de bank en ik mompel: "Nachtmerrie." Seth geeft een kus op mijn neus en loopt weg. "Jullie zijn echt schattig," zegt Alice. Ik begin te blozen. Seth komt terug met wat te drinken en wat te eten. Ik heb nog wat eten in te halen. Hij geeft het bord aan me en trekt me op zijn schoot. Ik heb honger dus ik eet alles snel weer op. Ik zet mijn bord neer op tafel. Opeens krijg ik dat vreselijke gevoel weer en ik spring. Ik ren naar de wc en ik geef weer over. Ik hoor Seth kloppen op de deur. Ik doe deksel dicht en ik spoel door. "Je hoeft dat niet te zien hoor," zeg ik. Hij gaat op zijn hurken voor me zitten. "Ik hou van je. Je moet gewoon oppassen." Ik knik. "Kom we moeten onze wachtrondes nemen," zeg ik. Ik pak zijn hand en ik ren naar buiten. "Ik maak een grote ronde via de westelijke kant en via de oostelijke," zeg ik. Hij knikt en ik verander. Ik ren weg zodat hij kan veranderen. Ik geef hem wel gewoon zijn privacy. Ik ren mijn ronde. Ik doe wel wat rustiger zodat we precies in het midden tegelijk aankomen.

Ik voel iets hards tegen me aankomen en ik rol de heuvel af. Ik krabbel overeind en ik een paar gedaantes de heuvel de andere kant af rollen. Ik hoor wolven. "Haal Jake en Leah!" roep ik naar Seth. "Ben onderweg." Ik hoor hem janken. "Wat is er?" schreeuwt Jake in gedachten. Ik laat zien wie er nu voor me staan. "Hebben ze zich opgesplitst?" "Ik ren zo snel ik kan langs de grens terug naar jullie," zegt Leah. Ik hoor pootstappen. "Tot nu toe vallen ze ons alleen daar aan, Maggie, je mag ze niet uitdagen. Wacht op ons." "Ze stoppen met lopen. Wachten ze op de rest van de roedel?" Ik hoor een flauw geluid. "Iemand die van gedaante verandert?" "Het klinkt wel zo," zegt Seth. Seth vliegt uit de bocht maar krabbelt overeind en hij dekt me. "Ik dek je, broertje." "Ze komen eraan." "Ben er bijna," denkt Jake. Ik kijk in Jake's hoofd en hij vindt het vreselijk om niet bij ons te zijn terwijl er gevaar is. "Kijk nou toch wie er allemaal vaderlijke gevoelens ontwikkelt." "Hou je kop erbij, Leah." "Vier," besluit Seth. "Drie wolven, één man." Seth heeft goede oren. Jake komt aangesprint en gaat naast me staan. Ik sta aan zijn rechterflank en Seth staat aan de linkerflank. Leah staat aan mijn rechterflank. "Dus nu sta ik lager dan Seth," gromt Leah. "Wie het eerst komt, die het eerst maalt. En bovendien ben jij nog nooit vierde wolf geweest. Dus ben je toch bevorderd." "Onder mijn kleine broertje staan noem ik geen bevordering." "Sst," zegt Jake geïrriteerd. "Het kan mij niks schelen waar jullie staan. Hou je mond en zet je schrap." Een paar seconden later komen ze tevoorschijn, lopend , zoals Seth al had gedacht. Jared voorop, in zijn mensenlichaam, met zijn handen omhoog. Paul, Quil en Collin op vier poten achter hem. Hun houding straalt geen agressie uit. Ze blijven een eindje achter Jared staan, hun oren gespitst, alert maar rustig. Maar waarom heeft Sam Collin gestuurd. Embry zou veel slimmer zijn geweest. Ik zou geen kind sturen maar een volwassene vechter. "Afleidingsmanoeuvre?" vraagt Leah. Ik schud mijn kop. Dan zouden Sam, Brady en Embry de Cullens aanvallen. Dat zou echt dom zijn. De Cullens zijn al heel alert dus nee dat zou hij nooit doen. "Zal ik gaan? Ik ben snel genoeg," denk ik. "Als er iets misgaat hebben we jouw gave en krachten nodig." "Moet ik de Cullens gaan waarschuwen?" vraagt Seth. "Stel nou dat ze ons juist uit elkaar willen drijven. De Cullens weten dat er gevaar dreigt. Die zijn al voorbereid." "Sam zou nooit zo stom zijn om..." "Nee dat zou hij nooit doen." Al die tijd staren de andere wolven ons aan. "We komen met een witte vlag, Jake. We willen praten," zegt Jared. "Zou dat waar zijn?" vraagt Seth zich af. "Ja duh anders zouden ze het niet zeggen." "Het praat een stuk makkelijker als jou ook kan horen." "Ik verander wel. Als er iets mis gaat dan bevries ik hem en door mijn gave's te koppelen kan ik alsnog met jullie praten." Jake knikt instemmend en ik ga op twee poten staan. Ik voel het vuur langs mijn ruggengraat en ik sta weer eens op te benen. "Kunnen jullie me horen?" vraag ik. "Prima." Dat is fijn.