Faith (Twilight Fanfic)

16. Two packs

Seth's POV.

"Wacht nou even. Mijn poten zijn niet zolang als de jouwe." "SETH! Waar ben jij in vredesnaam mee bezig? Ga naar HUIS!" ik geef hem geen antwoord maar hij weet dat ik achter hem aanren. Plotseling duik ik bij zijn rechterflank op. "Ik meen het, Seth! Jij hoort hier niet. Opzouten, nu." Ik snuif. "Ik sta achter je, Jacob. Ik vind dat je gelijk hebt. En ik weiger Sam te steunen als..." "O, en of jij Sam gaat steunen! En nou ga je als de sodemieter op je harige pootjes terug naar La Push en je doet wat Sam zegt." "Nee." "Wegwezen, Seth!" "Is dat een bevel, Jacob?" Zijn vraag overvalt hem. Hij komt slippend tot stilstand en zijn nagels trekken groeven in de grond. "Ik beveel helemaal niets. Ik zeg gewoon wat je allang weet." "Ik zal jou eens vertellen wat ik weet. Ik weet dat het akelig stil is. Is je dat nog niet opgevallen?"Ik hoor nog wat gejank maar hoe. "Ze zijn nog niet terug veranderd." "Ik denk dat afzonderlijke roedels niet met elkaar verbonden zijn. Tja. Daar zullen onze vaders wel nooit achter gekomen zijn, want er is nooit een reden geweest voor afzonderlijke roedels. Daar waren ook nooit genoeg wolven voor. Ze hé, het is echt heel stil. Best eng. Maar ergens ook wel fijn, vind je niet? Ik durf te wedden dat het voor Ephraim, Quil en Levi een stuk makkelijker was zo. Lang niet zo veel geouwehoer met z'n drieën. Of z'n tweeën." "Hou je mond, Seth." "Ja, meneer." "Hou nou eens op! Er zijn geen twee roedels. Je hebt de roedel, en je hebt mij. Meer niet. Dus dan kun je nu naar huis." "Als er geen twee roedels zijn, waarom horen wij elkaar dan wel en de rest niet? Volgens mij heb jij een heel belangrijke stap gezet door je van Sam af te keren. Daardoor is er iets veranderd. En dat ik met je meegegaan ben was ook belangrijk, volgens mij." "Daar zit wel wat in. Maar als iets kan veranderen, kan het ook weer in zijn ouder staat hersteld worden." Ik sta op en ik begin in een drafje naar het oosten te lopen. "We hebben nu geen tijd om daarover te ruziën. We moeten verder voordat Sam..." Jake begon ook te rennen. Ik hoor Jake denken over dat ik aan zijn rechterflank ren als een adjudant. "Ik kan ook wel ergens rennen. Ik ben niet met je meegegaan omdat ik zo graag bevorderd wil worden." "Ren maar waar je wilt. Maakt me niks uit." Ik hoor Jake weer eens denken. "Dan rennen we toch wachtrondes?" "En wat doen we als de roedel ons uitdaagt? Vallen we dan onze broeders aan? En jouw zus?" "Als ik niet bij jou zou zitten zou ik tegen Maggie moeten vechten dus die keuze is onmogelijk te maken. Maar ik wil aan de goede kant staan. En nee. Dan slaan we alarm en trekken ons terug." "Goed geantwoord. Maar hoe moet het daarna dan? Ik denk niet..." "Ik weet het. Ik denk ook niet dat ik tegen ze zou kunnen vechten. Maar zij zullen het net zo vervelend vinden om ons aan te vallen als andersom. Misschien is dat al genoeg om ze tegen te houden. En bovendien zijn ze nu nog maar met z'n achten." "Doe eens niet de hele tijd zo... Optimistisch. Ik word er bloednerveus van." "Goed hoor. Zal ik dan maar heel ellendig doen, of gewoon m'n mond houden?" "Gewoon je mond houden." "Komt voor de bakker." "O ja? Daar lijkt het anders niet op."Ik hou mijn mond en ik loop verder. "Misschien moeten we iets denken als: 'We komen in vrede.'" "Doe je best." "Edward? Edward, ben je daar? Oké, nu voel ik me best dom." "Je klinkt ook best dom." "Denk je dat hij ons kan horen?" "Ik denk het wel. Hé, Edward. Als je me hoort: te paard, bloedzuiger. Je hebt een probleem." "Wij hebben een probleem." We komen het gazon op gerend en stoppen net voor het huis. Edward, Emmett en Jasper staan op de veranda. "Jacob? Seth? Wat is er aan de hand?" vraagt Edward. Ik denk aan alles. "Seth!" hoor ik opeens. Dan komt Maggie het huis uitgerend en ze rent naar me toe. Ze geeft me een knuffel en we vallen om. "Dus ze willen Bella vermoorden?" gromt Edward. Emmett en Jasper beginnen te grommen en Maggie springt voor mijn neus. Om haar te beschermen spring ik voor haar. "Em, Jazz. Niet zij!" zegt Edward net voordat Maggie hun aanvalt. Ik ben zo blij dat ik mijn Maggie terug heb.

Maggie's POV.

Jake is al een tijdje weg. Wie weet wat hij nu aan het doen is. Ik wil het eigenlijk niet eens weten. Jake kan echt gekke dingen doen als hij boos is. Alice is mijn haar aan het borstelen. Doordat ik niets eet, val ik veel af en daardoor heb ik haar uitval. Ik heb echt niks te doen dus Alice heeft me maar een jurkje aangetrokken en ze wil mijn haar en make-up doen. Ik laat haar maar haar gang gaan. "Je moet echt wat gaan eten. Je kwijnt weg en je houdt amper haar over," zegt Alice. Ik grinnik verdrietig. Edward loopt naar buiten samen met jazz en Em. Misschien zijn Carlisle en Esme al terug van het jagen. Ik doe mijn ogen dicht en ik geniet van de rust en stilte. Dan hoor ik allemaal gegrom en gepraat van buiten. Ik sta op en ik loop naar beneden. Ik kijk door de glazen deur heen en daar staan Jake en Seth. Het gat in mijn borst wordt opgevuld met liefde en de vrolijkheid die ik heb gemist. "Seth!" 

Ik ren naar hem toe en ik geef hem een knuffel. We vallen om en ik val in zijn zachte vacht. Hij legt zijn poot om me heen. "Dus ze willen Bella vermoorden?" vraagt Edward. Emmett en Jasper beginnen te grommen en ik spring instinctief voor Seth. Maar ik spring instinctief voor haar. "Em, Jazz. Niet zij!" zegt Edward. Seth legt in versnelde snelheid alles aan me uit wat er is gebeurd. Over de bijeenkomst. De roedels. Over dat ze Bella willen vermoorden. Ik schrik er echt van. Over hun plan. Ik leg mijn hoofd in Seth's nek. Emmett en Jasper kijken verschrikt om zich heen. "Wij gaan rondes maken," zegt Jake. "Met z'n tweeën in contact blijven met ons en heel ons gebied beschermen. Dat wordt hem denk ik niet." Jake kijkt me vragend aan. "Kom gezellig bij onze roedel," zegt Seth sarcastisch. "Dat is niet zo'n gek idee," zegt Jake. "Met z'n drieën zijn we sterker maar als dit voorbij is is de roedel over." "Als dit voorbij is ben ik uit de roedel tenminste maar Jake oppassen ik ben ook Alpha." "Het is een risico maar het kan," zegt Jake. Ik verander in een wolf en ik hoor meteen Jake en Seth in mijn hoofd. Maar ik ben veranderd via mijn gave niet via mijn bloedlijn. "Wat willen zij?" vraagt Emmett. "Hetzelfde als," zegt Edward. "Maar zij hebben hun eigen plan van aanpak. Ga de anderen halen. Bel Carlisle! Zeg dat Esme en hij meteen terug moeten komen." Ik hoor Jake janken. "Dus de Cullens zij al uit elkaar gedreven," denkt Jake. "Ze zijn even jagen zodat ze streng genoeg zijn voor een gevecht," denk ik. "Ik ga even poolshoogte nemen. Langs de westelijke grens," denkt Seth. "Is dat wel veilig, Seth? vraagt Edward. "Ik denk niet. Maar misschien is het beter als ik ga. Voor het geval dat..." denkt Jake. "Maar mij zullen ze minder snel aanvallen. Voor hen ben ik nog een jochie." "Voor mij ben je ook nog maar een jochie, jochie," denkt Jake. "Voor mij ben je veel meer dan een jochie," zeg ik. Hij gaat met zijn nek langs de mijne. Zo geven wolven knuffels. "Ik ga. Jij moet overleggen met de Cullens. En jij moet wat gaan eten en slapen." Seth draait zich om en rent weg. 

Ik verander terug en ik loop naar binnen. Er staat al wat eten klaar. Ik ga zitten en ik pak mijn vork vast. Ik staar ernaar. Ik heb echt geen zin om weer over te geven. Ik hoor gejankt en ik kijk verschrikt op. Ik ren naar buiten. "Vals alarm. Seth schrok van iets anders en vergat dat wij op een teken wachten. Hij is erg jong," zegt Edward. "Fijn dat we een stel kleuters hebben om het fort te bewaken," bromt Emmett. Ik geef hem een stomp in zijn maag en Emmett vliegt tegen de boom aan. De boom knakt een beetje en Jake schiet in de lach. Emmett wil Jake aanvallen maar ik ga voor hem staan. "Laat ze nou maar gewoon," zeg ik. Ik loop weer naar binnen en ik begin weer naar mijn eten te staren. "Ben je nog van plan het op te eten?" vraagt Alice. "Ik heb echt geen idee." Ik stop de vork in mijn mond en ik kauw en kauw maar gewoon. Na een tijdje slik ik het door en ik wacht op het moment dat het weer naar boven komt maar het gebeurt niet. Ik neem nog een hap maar ik moet niet overgeven. Ik ben echt opgelucht. Nou moet ik nog kunnen slapen. Ik loop naar boven en ik ga in mijn bed liggen maar dat lukt niet. Ik woel en woel maar het lukt niet. Ik hoor voetstappen op de trap. Ik concentreer me daarop misschien helpt het wel met slapen maar nee niet echt. De deur gaat langzaam open en er staat een gedaante. Hij loopt naar me toe en gaat op de rand van mijn bed zitten. Seth. "Het verbaasd me dat ze je binnen lieten." Hij grinnikt. "Ze vonden jouw gezondheid belangrijker. Mag ik?" Ik knik en hij komt bij me liggen. Zijn warmte voelt zo fijn. Ik ga dichter tegen hem aan liggen en ik val snel inslaap.