Faith (Twilight Fanfic)

12. The letter

Maggie's POV.

Ik dacht dat ik het wel een dag zonder Seth vol kon houden. Nou mensen ik had het echt vreselijk mis. De vierentwintig uren zijn nog niet om. Emmett heeft voor de gein een timer in de woonkamer gezet. Gisteren nadat ik alles verteld had ging ik maar depri voor me uitstaren. Ik kreeg geen hap door mijn keel. Emmett had voor de grap de douche ijskoud gezet. Ik had het alleen niet door omdat ik Seth zo miste. Vannacht kon ik niet slapen want ik ben zo gewend om met mijn warme Seth te slapen. Zelfs Jasper kon me dit keer niet helpen. Ik had amper geslapen en vanochtend probeerde Alice mijn wallen weg te werken maar zelfs Alice kreeg dat niet voor elkaar. Esme had ontbijt klaargemaakt en ik probeerde wel te eten maar ik kreeg niks doorgeslikt. Dus Bella heeft alles opgegeten. Daarna wilde ik wat drinken maar het schoot mijn neus in. Ik ging maar gewoon op de bank zitten voor het geval dat er nog iets verkeerd gaat. Ik kijk naar de timer hoe die langzaam verder tikt. Het gevoel dat je zo inslaap kan vallen alleen dat het gewoon niet gebeurt. Dat is gewoon vreselijk! Ik zit op de bank een spelletje te spelen op de Xbox met Emmett maar mijn aandacht dwaalt de hele tijd af. Daardoor wint Emmett ook de hele tijd. Ik kan niet anders dan aan die zielige wolvenkop van Seth denken, toen ik vanmiddag wegrende. Of zijn verschrikte/bezorgde gezicht toen ik veranderde. Emmett heeft na een. Tijdje ook door dat ik me hoofd niet bij het spel kan houden en we stoppen ermee. Ik help Esme met eten voor Bella klaar te maken. Bella's buik groeit echt heel snel. Ik verwacht dat het er morgen uit zou moeten zien als een negen maanden zwangere vrouw. Maar ze is echt heel dun ook al eet ze veel. Ze een beetje ingevallen wangen en hele dunne benen. "Maggie, ik heb lasagne voor je klaargemaakt," zegt Esme. "Dankje, Esme." Ik pak mijn bestek en bord en ik ga aan de tafel zitten. Ik neem een hap van mijn lasagne. Ik hou van lasagne het is mijn lievelingseten. Ik kauw zo veel mogelijk op de hap en dan probeer ik het door te slikken. Maar gelijk als ik het heb doorgeslikt komt het weer terug naar boven. Ik spring van mijn stoel af en ik ren als een gek bij naar het toilet. Net voor het toilet val ik op mijn knieën en ik geef over. Als ik na een tijdje zeker weet dat er niks meer uit komt spoel ik door. Ik ga terug naar mijn kamer en ik ga tegen de muur aanzitten met opgetrokken knieën. Waarom is het blijkbaar zo lastig voor mij om gewoon even te eten. Na een tijdje klopt Rose op de deur. Ze komt binnen en ze gaat naast me tegen de muur zitten. "Waarom overkomt mij dit?" "Je komt er wel doorheen." "Ik heb de vierentwintig uur nog niet eens gehaald." "Niemand zei dat het niet zwaar zou zijn. De eerste paar jaar dat ik Emmett kende waren we niet uit elkaar te halen en als het gebeurde, gebeurde zoiets als dit alleen dan minder erg." "Je komt er wel doorheen. Dat weet ik zeker." Ik geef haar een kleine glimlach en ze gaat naar beneden. Ik pak weer mijn kistje met boeken en ik loop naar beneden. Ik ga op de bank zitten lezen. Ik zoek een half mens half vampier op maar ik kan niks vinden. Daarna zoek ik een Elysian op maar ook daar kan ik niks over vinden. Als ik het weg wil leggen zit mijn jurk vast aan een boek. De kaft zit in de binnenkant los. Als ik mijn jurk er zachtjes uittrek valt er een brief uit de kaft. Ik leg het boekje weg en ik maak de brief open.

Lieve Maggie,
Ik hoop dat je deze brief vindt zodat je meer te weten komt over wie je bent of eerder gezegd wat je bent. Ik schrijf deze brieven omdat ik je het niet kan vertellen als je groot ben. Ik overleef de aanval van Victoria vast niet maar dat is het waard want ik weet dat jij het wel zal overleven. Je bent een Elysian. Een combinatie van een wolf en een heks. Dat noem je een Elysian. Omdat je vader en ik allebei Alpha's waren. Ben jij er ook één. Daardoor heb je een gave. Ik weet niet wat jouw gave is. Dat moet jezelf uitvinden. Mijn medaillon is nu van jou. Zorg er goed voor. Zonder het medaillon is het lastiger om mensen zonder je wil pijn te doen. Je lijkt tot je achttiende op een gewoon mens maar daarna groei je niet meer. Je bent dan een soort van onsterfelijk. Je blijft voor de rest van je leven als een achttien jarige. Je hebt wolfbloed in je aderen dus je kan niet zo goed tegen vampiergif. Je zal er dood aangaan. Ook kan je natuurlijk je mate ontmoeten maar hoe closer je wordt. Hoe lastiger het wordt om niet bij degene te zijn. Het kan ook ernstige gevolgen hebben om niet bij je mate te zijn. Alleen ik weet niet wat die zijn. Je moet het zelf uitvinden. Je oom Sam Uley zorgt voor je. Samen met je vader's vriend Carlisle Cullen. Zorg alsjeblieft dat je uit de handen van Victoria blijft maar dat je nog steeds bij jezelf blijft. Ik heb meerdere brieven geschreven. Je zal ze allemaal op zijn tijd vinden. Alleen jij kan mijn brieven lezen. Ook alleen jij kan mijn boekje lezen. Ik heb het behekst. Ik hoop dat jij ook zo gelukkig wordt net zoals ik met je vader.

Liefs je moeder,

~Nymeria Uley Rosalier

"Wat is dat?" vraagt Alice en ze wijst naar de brief. "Een brief van mijn moeder." "Wat staat erin?" vraagt Esme. "Dat ik niet tegen vampiergif kan want ik ga namelijk dood daar aan. Ik kan niet zonder mijn mate..." "Daar waren we al achter,"onderbreekt Emmett me. Ik laat het stukje dat het ernstige gevolgen kan hebben maar weg. Ze zouden zich zo bezorgd maken. "Over dat ik onsterfelijk ben. Op mijn achttiende ben ik volgroeid." "Mag ik de brief eens zien?" vraagt Carlisle. Ik geef het aan hem. "Er staat helemaal niks," zegt hij. "M'n moeder heeft de brief behekst zodat alleen ik hem kan lezen." De brief gaat rond maar niemand kan er iets op lezen. "Verbazingwekkend," zegt Carlisle.