Faith (Twilight Fanfic)

10. Shape-Shifter

Maggie's POV.

"Dat weet ik maar ik had nooit de kans!" "Ik had je drie keer gevraagd of je iets van mijn ouders wist en je zei dat je ze niet kende!" "Ik wil je gewoon als een nichtje als familie hebben. Dichtbij me. Ik dacht dat ik je kwijt zou raken!" "Je had gelijk! Als je het me nou eerder had verteld." "Ik weet het maar alsjeblieft! Vergeef het me." "Je hebt de hele tijd tegen me gelogen! Over mijn ouders. Over wie ik ben. Over wat ik ben. Over dat ik nog zoiezo familie had! Dat vergeef je iemand niet zomaar!" Ik loop boos naar buiten. Ik zie iedereen me verbaasd nakijken. "Maggie, alsjeblieft! Vergeef het me!" roept Sam. Hij grijpt mijn arm vast. Ik draai me woedend om. Ik voel de woede door mijn lichaam stromen. Ik kijk naar mijn handen en mijn aderen kleuren zwart. Sam laat mijn arm los van de schrik hij staart me aan. Ik kijk in de ruit, in mijn spiegelbeeld. Ik zie een meisje met blond haar. Fel gele ogen met een zwarte pupillen en donker zwarte aderen. "Maggie, kalmeer!" zegt hij als Alpha tegen me. Ik word er alleen maar woedender door. Hij wil mijn arm weer grijpen maar ik trek mijn arm terug. Ik hoor scheurende kleren en ik voel vier poten inplaats van twee benen en twee armen. Ik zie iedereen schrikken. Ik kijk om me heen en er liggen overal gescheurde kleding stukken. Hoe kan dit? Ik ben veranderd in een wolf. Mijn moeder schreef dat ik niet in een wolf kon veranderen maar blijkbaar toch wel. Ik moet toch eens beter in mijn boeken iets opzoeken over een Elysian. Ik snuffel maar ik ruik niet als een wolf niet zoals de anderen. Ik ruik als een mensen, als vampier en als wolf. Maar die laatste twee komen gewoon doordat ik ze telkens aanraak en daardoor hun geur op me krijg. Ik kijk in het raam en ik zie een grote blonde wolf staan met blauwgroene ogen. Dit is echt onmogelijk. Maar dat Bella zwanger zou worden van Edward moest ook onmogelijk zijn en dat ik ook gebeurd. Ik heb echt geen idee wat ik moet doen. Ik raak in paniek. Ik wil dit niet. Ik ben een wolf maar toch niet echt want ik ruik niet zo. Ik ben een Elysian. Dit is echt gestoord!

Ik draai me om en ik ren weg. Ik hoor allemaal geluiden achter me. Ik ren steeds sneller. "Maggie wat is dit?" vraagt Leah. Ik negeer het en ik ren weg. "Maggie. Stop met rennen nu!" roept Sam boos. Ik hoor bij de roedel want ik kan met de anderen praten via de Mindlink. Er botst een wolf tegen me aan en ik rol de heuvel af. Ik sta op maar ik kan nergens meer heen. Alle wolven van de roedel lopen om me heen en Sam staat voor me. "Maggie wat is er met je?" vraagt Seth. "Maggie, hoe kan dit?" vraagt Paul. "Maggie waarom antwoordt je niet?" vraagt Jared. "Vertel me waarom je zo bang was voor wat Bella je vertelde!" zegt Jake. "Maggie antwoordt alsjeblieft," smeekt Quil. "Maggie, ik wist niet dat je één van ons was," zegt Embry. Het is een chaos in mijn hoofd. Ik kijk nog verward om me heen of ik hier weg kan. "Maggie waag het eens om te ontsnappen," commandeert Sam. "En waarom zou ik naar jou luisteren?" "Omdat ik de Alpha ben en jij geen keus heb," commandeert hij. Hij gaat grommend voor me staan en ik ga door mijn voorpoten. Ik wil opstaan maar het gaat niet. "Luisteren!" gromt hij. "En vertel me wat Bella heeft gezegd!" bromt hij als Alpha. Ik ga automatisch huilen en hij staat boven me. Mijn oren gaan naar beneden. Ik weet niet waarom maar ik voel me onderdanig. Het is vreselijk. Alsof ik geen eigen wil heb. Maar iets in me helpt er tegen te vechten. "Nee!" zeg ik boos en ik sta op. Ik maak me zo groot mogelijk. Ik grom naar hem en doe een stap naar voren waardoor hij een stap naar achteren moet doen. Zijn oren liggen plat op zijn schedel. "Ik ben de dochter van twee Alpha's. Ik ben hier niet om naar jouw te luisteren. Of me door jou te laten commanderen. Jij bent degene die fout is en dat weet je donders goed." Ik denk aan de ruzie en ik hoor iedereen schrikken in mijn hoofd. Man! Wat is die Mindlink vreselijk! "Waar ik het met Bella over had gaat jou niks aan! Ik ben hier weg en verwacht maar niet dat ik terug kom!" Ik duw Sam opzij en de rest schiet automatisch opzij.Iik ren weg. Ik hoor ze me achtervolgen maar ik hoor ze niet meer denken.

Ik zie een klif voor me waar ik net overheen kan springen maar de richel voor de klif brokkelt al langzaam af. Dus of ik ben te laat en ik val naar beneden of ik kan net over de klif springen maar de anderen zullen waarschijnlijk er niet meer overheen kunnen. Ik waag het maar. Ik zet me af en ik voel de grond onder me verdwijnen. Ik bereik net met mijn voorpoten de voorkant van de klif. Ik zet mijn nagels erin en ik klim op de rand. Ik draai me om en de roedel staat aan de andere kant van de klif. Ik kijk Seth verdrietig aan. "Ik hou van je," zeg ik net voordat ik wegren. Ik vind het vreselijk iedere stap die ik wegzet van Seth maar ik ga toch door met rennen. Ik ren steeds sneller en sneller. Ik voel de wind door mijn haren en het zand tussen mijn tenen. Ik zet mijn nagels in de grond en ik zet af. Ik weet niet waar ik heen moet. Ik moet naar de Cullens ik moet ze over dit vertellen misschien weet Carlisle wel iets. Hopelijk herkennen ze me wel. Straks herkennen ze me niet en ik ga niet terug veranderen want ik ben net uit mijn kleren gescheurdt. Ik ren terug over de klif naar het huis van de Cullens. Hoe moet ik ze dit ooit vertellen?