ZOR MAFYA -2

"Sırrını biliyorum"-9

Önceki bölümden kesit;

"Bu arada benim adım Beyza seninki ne?"

dedim.

"Doruk"

dedi.

Benimde oğlum olsaydı ona bu ismi koyacaktım diye iç geçirdim sonra kendime gelip "Annen baban neredeler biliyor musun,hadi onları bulalım eminim seni çok merak etmişlerdir"

Balon satan satıcıya gidip bir kaç uça balon aldık artık mutluydu ve bana sarıldı.

O sırada bir kadın gelip çocuğu kendine çekip kucağına aldı.

Çocuk "anne" diye bağırdı "Doruk nereye kayboldun her yerde seni aradım" dedi.

"Anne ben düştüm ve tüm balonlarım uçtu Beyza bana balon aldı bak" dedi,elinde tuttuğu balonları göstererek.

"Merhaba siz doruğun annesi olmalısınız,ben Beyza "

dedim ve elimi uzattım.

"Aslı, gitmemiz gerek oğlumla ilgilendiğiniz için teşekkürler"

dedi ve Yanımdan uzaklaştı.

Doruk bana son bir kez daha bakıp gözden kaybolana kadar el salladı

Elimi kaldırıp ona el salladım.

"Umarım tekrar görüşürüz Doruk."

****

Eve gidip sunum hazırlamam ve iyi bir proje hazırlayıp sunmam gerekiyordu,bir taksi durdurup bindim ve eve doğru yola çıktım.Bu sırada kafamdaki düşüncelere engel olamıyordum bu kadını daha önce görmüş müydüm?,üstünden yıllar geçmişti beynimden geçen anılar silik silikti ama o kişiyi ve o ismi daha önce duyduğumdan emin gibiydim,kafamda bir yerdeki anıların tazelenmesi için çabalamam gerekiyordu.Elim telefona gitti biriyle konuşmaya ihtiyacım vardı,Biriyle değik Baranla.Onu aramak için son arama kaydına bakıp isminin üstüne tıkladım sonra derin bir nefes alıp verdim,vazgeçmiştim telefonumu çantaya geri koydum.

Taksici kaldığım apartmanın önüne geldiğinde ücreti ödeyip taksiden indim ve apartmanın giriş kapısından girip asansöre bindim.Asansör aynasına baktığımda geçmişin acısı yüzümden okunuyordu yüzüm oldukça solgundu,kireç gibi olmuştu.Yaşanılacak olup gibi olan ama yaşanamamış şeylerin acısı boğazımda düğümlendi,yutkundum.Kata geldiğimi bildiren asansör sesiyle kendime geldim ve asansörün içinden çıkıp evimin önüne geldim ve çantamdan çıkardığım anahtarla kapıyı açtım ve içeri girdim.Çantamı girişteki dolabın üstüne koydum sonra kabanımı çıkarıp askıya astım.Salona doğru yürüyüp oradaki l koltuğun üstüne kendimi bıraktım aç değildim ama boğazım kurumuştu koltuktan kalkıp bir şeyler içmeye karar verdim,ne yapsam diye mutfak tezgahının önünde biraz düşündüm,kahve içmek istemiyordum.Bardağa bir bardak su doldurup yudumladım.Sonra üstümü değiştirmeye karar verdim odama gidip dolaptan ip askılı bir body ile şortla takım olan kıyafetlerimi çıkardım ve üstüme giydim.Saçımı da yukarıdan toplayıp aynanın karşısına geçip yüzümü yıkadıktan sonra kalan makyajımı temizledim.Yüzümü havluyla silip odamdan çıktım ve biraz rahatlayıp sakinlemek için kendime bir kaç bitkinin karışımından olan bir bitki çayı yaptım.Bilgisayarımı açıp kalan işime devam edip temellerini hazırlayıp taslak çalışmamı bitirdim,bir yandan da bitki çayımı yudumluyordum.Bir kaç saat sonrasında bitki çayım bitmişti ve gözlerim oldukça yorulmuştu ovaladım ve ağrıyan gözlerimi rahatlatmaya çalıştım.Biraz ara vermek için bilgisayarımın ekranını indirdim ve telefonumu sehpanın üstünden aldım ve saate baktım.Saat on ikiyi çeyrek geçiyordu.Yeterince çalışmıştım yarın iş yerinde kalan yerlerini bitirebilirdim,bunun için yeterince zamanım vardı.Baran hala beni aramamıştı beni işten alacağını söylemişti ama beni aramayıp mesaj bile atmamıştı.Almaya bile gelmemişti.Onun tüm gün boyunca ne yaptığını merak etmiştim,aramak istedim ama içimden bir ses bana engel oldu,rahatsız etmek istemedim ve onun beni aramasını beklemeye karar verdim,meşgul olmasa bir işi olmasaydı eğer sözünü tutardı ve dediğini yapardı onun şuana kadar hiç sözünü tutmadığını görmedim,bana hiç yalanda söylememişti.Ona en az kendim kadar güvenirdim.Baran demek benim için dürüstlüğün ve güvenin vücut bulmuş haliydi.Benim için o çok şey ifade ediyordu.Sevgi,aşk umut... ve  daha pek çok şey... gelecek...