Önceki bölümden kesit;
"Sana ihtiyacım yok,gidersen sevinirim" dedim ve gözümü kapatıp uykuya daldım.
Tekrar uyandığımda Baran odada yoktu ama dışarıdan tanıdık konuşma sesleri geliyordu.
Yataktan yavaşça kalktım ve yavaş adımlarla kapıya yaklaştım kapı aralıktı ve gelen ses Baranındı bir kadınla sesli bir şekilde konuşup arada yükselip bağırıyordu.Kimle konuştuğuna bakmak için kapıyı araladım bir kaç hafta önce gördüğüm kadın Aslıydı Doruğun annesi. ve Baranın ona son söylediği sözü duydum "Kendi çocuğuna çarpıp ölümüne sebep olacaktı" diyordu.
Kapıyı tamamen açtığımda beni görüp sustular ve bana şaşkınca baktılar "Kim çocuğunun ölümüne sebep olacaktı?" dedim.
Baran bir kaç saniye durup düşündü cümlelerini söylerken hiç bu kadar düşündüğünü ilk kez görüyordum.
Sonra daha fazla beklemeyip konuştu yanıma gelip "canım neden kalktın,senin dinlenmen gerekiyor hadi odana gidelim" dedi ve kolumu tuttu.
Elini itip "Bir dakika Baran,yeterince uyudum siz Aslı hanımla tanışıyor muydunuz?" dedim.
Kadın bana bakıp sonra Baran'a baktı "Ben gitsem iyi olur,sizi yalnız bırakayım" dedi.
Baran kafasını salladı "Bir dakika durur musunuz,neden buradasınız?" dedim ve kadının yanına gidip karşısında durdum.
Kadın konuşmadan Baran araya girdi ve "Küçük bir kaza geçirmişler onun için buradalar Aslı hanım benim eski bir çalışanımdı,uzun zamandır görmemiştim koridorda karşılaştık" dedi.
Kadın başını sallayıp "Evet,öyle artık gitsem iyi olur size geçmiş olsun" dedi ve yanımızdan ayrıldı.
Arkasından bakıp "Size de,geçmiş olsun" dedim.
Kadın gittikten sonra Baran'a dönüp "Ne hakkında konuşuyordunuz,oğlunun ölümüne sebep olacaktı dedin"
Baran avucunu ovuşturup bir şeyden rahatsız oluyormuş gibi "Oğlu ufak bir kaza geçirmiş,Aslı dikkat etmemiş ondan bahsetmiştim pek önemli bir şey değil.Biz kendi konumuza dönelim sen nasılsın daha iyi misin" dedi ve elimi tuttu.
"Oğlu mu, Doruk. iyi olduğu görsek olur mu merak ettim" dedim.
Bana bakıp "İyidir merak etme görebilirdik ama bana çıkacaklarını söylemişti,çoktan çıkmışlardır.Sen Aslıyı ve oğlunu nerden tanıyorsun?" dedi.
"Parkta görmüştüm oğlunu orada tanıştık,çok sevdim oğlunu biliyor musun çok tatlı" dedim.
"Öyle canım,odaya girelim mi?" dedi ve odaya girmem için kapıyı açtı.
İçeri girdim ve sözüme devam ettim "Baran ben daha fazla bu hastane odasında kalmak istemiyorum,çıkmak istiyorum doktorla konuşur musun?" dedim.
"Olmaz,daha tam iyileşemedin" dedi.
Giysi dolabını açıp üstüme giyebilecek bir şeyler aradım.
"İyiyim ben eminim ki evde daha iyi olacağım,bu hastane odası beni boğuyor hastane kokusundan da hiç hoşlanmıyorum" dedim.
"Ne desem beni dinlemeyeceksin biliyorum,o yüzden sen hazırlanırken ben çıkışını isteyeyim" dedi ve odadan çıktı.
Baran çıktıktan sonra üstümü değiştirip eşyalarımı topladım ve çantamı aldım Baran geldi ve çıkış işlerini halletiğini söyledi ve doktorun verdiği reçeteyi alıp hastaneden çıktık ve Baran'ın yeni arabasına bindik eski arabasının son halinin ne olduğunu sormaya cesaret edemedim ama yinede özür diledim.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
ZOR MAFYA -2
Teen FictionZor Mafya 1, ikinci kitapla devam ediyor... Artık hiçbir şey eskisi gibi değil ve olmayacak. Bu hikaye artık bir yarabandı'nın değil birbirini iyileştirmiş iki aşık insanın hikayesi. Tüm sırlar ortaya saçılıp dökülüyor,anılar tozlanmış ve unutulmuş...
