ZOR MAFYA -2

Sevgi Ebedidir!- Bölüm 12

Önceki bölümden kesit;

"Sen nasıl bu kadar tutarsız kendiyle çelişen bir insan olabiliyorsun,bana bir kaç saat önce çocuk istediğini söyleyen kadın şimdi başkasıyla el ele gönül eğlendiriyor oh ne güzel ya,senin kafandan istiyorum, değişik" dedi Baran ve elimi itti.

"Sus artık mide bulandırıyorsun,dudaklarından dökülen pisliği duymak istemiyorum!" diye bağırdım.

"Sen anne olmayı bile hak etmiyorsun" dedi ve yakasını düzelttikten sonra bana hiç tanımamış,yada tiksinen nefret ettiği bir düşmanı gibi baktıktan sonra göz devirip beni orada bırakıp yanımdan uzaklaştı.

"Çok pişmanlığım oldu ama senle tanışmak listemin en başında!"

****

O kadar sinirlenmiştim ki sinirden kendimi kaybedip,Gülmeye başladım. "Anne olmayı bile hak etmiyorum,öyle mi" diye kendi kendime mırıldandım.

Baran gideli bir kaç dakika olmuştu ama ben yerimden çivilenmiş gibi hiç kımıldamamıştım bile.Başımı ovaladım ve yüzüme düşen buklelerimi elimle geriye doğru attım.Koridorda duvarda asılı olan aynaya doğru yaklaşıp akan makyajımı elimin tersiyle sildim.Sonra koridor boyunca yürüyüp çıkış kapısından dışarı çıktım.Sonra geri dönüp valenin yanına gittim."Bakar mısınız,Erkek arkadaşım arabasını aldı mı?" dedim.

"İsim alabilir miyim?" dedi kapıdaki görevli "Baran Kaya" adam ekrandan bakıp "Evet,hala burada" dedi adam.

"Almak istiyorum,anahtarı alabilir miyim" dedim. Adam başını sallayıp gitti bir kaç dakika sonra arabayı yanıma getirdi.Adam arabadan indikten sonra teşekkür edip arabaya bindim ve gaza basıp hızlıca oradan uzaklaştım.

Kulüpten biraz uzaklaştıktan sonra telefonum çaldı telefonu çantamdan çıkarıp ekrana baktım. arayan Barandı açmayıp telefonu yan koltuğa fırlattım.Sonra tekrar aradı yine açmadım ve bir arama daha kulaklığımı  takıp telefonu açtım.

"Ne var Baran Kaya" dedim.

"Nerdesin sen,hemen buraya geri geliyorsun"

"Ne o yoksa pahalı Range-Rover'ın için mi endişelendin?" dedim.

"Saçmalama Beyza hemen buraya geliyorsun" dedi.

"Hayır,gelmiyorum bu sefer senin istediğin olmayacak " diye bağırdım.

"Nerdesin sen söyle ben geliyorum konuşalım,durdur arabayı gelip seni alayım" dedi.

"İstemiyorum senin paranı da s*keyim,s*ktir git hayatımdan!,Keşke ölseydim"

diye bağırdım ve telefonu kapattım. arabayı oldukça hızlı sürüyordum hızım yüz yirmiye ulaşmıştı. o sırada koltuğun üstündeki telefon yere düştü onu almak için bir kaç saniye gözümü yoldan ayırıp eğildim bir elimi uzatıp uzandım ve onu almaya çalıştım.Başımı tekrar yola döndürdüğüm de karşıdan karşıya geçmekte olan bir çocuk gördüm ona çarpmak üzereydim kırmızı ışık yanmıştı ama ben onu görmeyip durmamıştım ani bir şekilde çocuğa çarpmamak için firen yaptım ve direksiyonu sola doğru kırdım Çocuğu es geçmiştim buna şükrettim ama Ani firenden sonra araba oldukça sallandı denge kurmaya çalıştım ama önüme bariyerler çıktı tekrar sağa kırmaya çalıştım ama araba öyle bir döndü ki birden devrildi ve ben buna engel olamadım.

Bir kaç dakika sonra arabanın ters bir şekilde yatmış olduğunu ve benim emniyet kemeri taktığım için havada asılı kaldığımı fark ettim,korkudan kapadığım gözlerimi açtım ve etrafa baktım.Arabadan dumanlar yükseliyordu.Emniyet kemerini yokladım ve çıkarmaya çalıştım.Nefesim o kadar daraldı ki ve emniyet kemeri nefes almamı zorlaştırıyordu.Her hareketimde göğsüm ağrımaya başladı.Sanki kaburgalarım ciğerlerimi deliyor gibiydi,Kırılıp saplanmışçasına baskı uyguluyordu.Derin bir nefes verdim.Bir türlü çıkaramıyordum.Sıkışmış sanki kilitlenmiş gibiydi.Yada açacak gücü kendimde bulamamıştım o kadar afallamış ve güçsüz bir haldeydim ki.Eğer buradan çıkamazsam ölecek miydim,biri benim için yardıma gelip kurtarabilecek miydi.Belkide artık yaşamamam ölmem lazımdı.Yaşamak için bir sebebim var mıydı hayatta kimim vardı.Kimsem kalmamıştı beni tanıyan seven bir kişi bile var mıydı. ölmemi istemeyecek yada ölmeme üzülecek kadar beni seviyorlar mıydı.Belki öldüğüme benden kurtulduklarına bile sevinirlerdi.Herkesin hayatında hiçbir etki bırakmayıp bir rüzgar bir narin esinti gibi geçip gitmiştim.Kimseye yara olmamıştım,kimseyi incitmemiştim,kırmamıştım da.