ÖNCEKİ BÖLÜMDEN KESİT;
Hadi Beyza güçlen kızım ayakkabılarımı çıkarıp kenara attım çıplak ayaklarla zemine basıp yavaşça yürüyordum hızlanmam gerekiyordu yanan tavandaki ahşap parçanın koluma düşmesiyle büyük bir çığlık attım o sırada tuttuğum kişi ağırlığımı hafifletip doğruldu sanırım kendine geliyordu birbirimize tutunup hızlandık,önüme yanmış zemin çıkmıştı geçmem gerekiyordu,duraksayıp düşünmeden atladım ayaklarımın altı yanmıştı dişlerimi sıkıp elimi ısırdım bağırmamak için.Sonunda çıkışa ulaşmıştık gülümsedim yanımdaki kişiye "Kurtulduk" dedim. Kapıdan çıkıp bir kaç adım attığımızda içeride bir ses duyuldu yüksek bir ses camlar kırılıp bir patlama oldu ve etrafa savrulduk.
Düşmenin etkisiyle başımı zemine çarpıp kısa süreli bilincimi kaybedip bayılmıştım.Uyandığımda başım ağrıyordu ve kulağım çınlıyordu,kalkmaya çalıştım ama yapamadım tekrar sırt üstü düştüm.Elimi başıma götürdüğümde kanıyordu.
Yerden güç alıp iki elimi kullanarak dizlerimin üstünde durdum bacağım ağrıyordu yeni hissetmeye başlamıştım oynatmaya çalıştığımda büyük bir acı hissettim dudağımı ısırdım,sanırım sol bacağım kırılmıştı "Kahretsin" etrafıma baktım yanımdaki kişiyi aradım benim biraz uzağımdaydı bacağımı tutup sürüklenerek yanına ulaştım göğsüne başımı koydum kalbi atıyordu maskesi dudağına kadar açılmıştı çıkarmak için uzandım yavaşça çektim burnu ortaya çıkmıştı biraz daha çektiğimde gözleri bu tanıdık bir yüzdü alışılmış kurtardığım kişi...
*****
Kurtardığım kişi oydu,Baran...
Şaşkınlıkla gözlerimi büyüttüm,yüzünü okşadım gözlerimden bir kaç damla yaş süzüldü.
O sırada biri beni kolumdan tuttu ayağa kaldırdı.
"Kimsiniz" deyip bağırdım ve beni kolumdan tutan eli ittim ve bir adım geri çekildim.
"Merak etmeyin Beyza hanım sorun yok güvendesiniz " dedi ve gözlüklü ve takım elbiseli bir adam ve üzerime bir örtü örttü ve elime bir şişe su verdi.
Sonrada Baranı iki kişi kolundan ve ayağından tutup kaldırdılar ve taşıyarak arabaya götürdüler.
"Bırakın onu" dedim ve arkasından koştum.
"Sakin olun beyza hanım,yavaşça hareket edin dinlenmeniz gerek.Korkmanıza gerek yok Biz Baran Kayanın emrinde çalışıyoruz"
Rahatlamıştım adımlarımı yavaşlatmıştım,zaten daha fazla yürüyecek halim yoktu oldukça bitkindim.
"Kurtulduk"
dedim evet kurtulduk ve sonunda kavuştuk.
****
Bir hafta sonra...
Adamlar bizi Baran'ın şehirden uzakta olan çiftlik evine götürmüştü,burası daha korunaklı ve güvenliydi.
Bahçe duvarlarının etrafı etten duvarlarla çevriliydi yani Baran'ın adamlarıyla.Yıllar ondan hiçbir şey götürmemiş gibiydi hala eskisi gibi gözü kara,korkusuz, cesur, dik duruşu ve kendinden emin yüz ifadesine sahipti.
Sanırım tek değişen bendim bu hikayede.
Artık eskisi gibi çocuksu,korkusuz ve cesur birisi değildim artık adımlarımı daha dikkatli ve emin atmalıydım.Eskiye dönmek asla istemiyordum,eski ben olmamalıydım.Yoksa bu kısır döngü içinde kısılıp kalırdım.Kendi halimde olup olabildiğimce yaşayıp vakti gelincede huzurla ölmek istiyordum sonuçta artık yirmi beş yaşındaydım durulmalıydım artık kanım on dokuz yaşımdaki gibi kanım deli akamazdı.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
ZOR MAFYA -2
Novela JuvenilZor Mafya 1, ikinci kitapla devam ediyor... Artık hiçbir şey eskisi gibi değil ve olmayacak. Bu hikaye artık bir yarabandı'nın değil birbirini iyileştirmiş iki aşık insanın hikayesi. Tüm sırlar ortaya saçılıp dökülüyor,anılar tozlanmış ve unutulmuş...
