Zawgi
ဘယ္ေလာက္ထိေဝးကြာခဲ့လဲဆို ဘဝေတျခားတဲ့အထိေဝးကြာခဲ့ရတာ
*****
နာရီလက္တံကမနက္၄နာရီကိုၫႊန္ျပေနသည္။ ကုတင္ေပၚကကိုယ္ေလးကမလႈပ္မယွက္ၿငိမ္သက္လို႔ေကာင္းတုန္း၊ ႏွစ္ညရွိၿပီhyungမနိုးလာေသးတာ ဒီနွစ္ညအတြင္းhyungေဘးနားကတစ္ဖဝါးမွမခြာပဲေနခဲ့သည္။ hyungနိုးလာတဲ့အခ်ိန္၊ hyungမ်က္လံုးေလးေတပြင့္လာတဲ့အခ်ိန္ hyungေဘးမွာရွိေနခ်င္သည္။ အခ်ိန္ျပည့္ဆုပ္ကိုင္ေပးထားလို႔ ေႏြးေနတဲ့hyungရဲ႕ လက္ကေလးေတကိုပါးမွာထိကပ္ထားရင္း hyung ရဲ႕ဆံပင္ေလးေတကိုသပ္တင္ေပးေနတုန္း အခန္းထဲဝင္လာတဲ့jiminကိုမ်က္လံုးေထာင့္ကေနေတြ႕လိုက္သည္။
"jungkook အစာနည္းနည္းေတာ့စားလိုက္ပါဦးကြာ yoongi hyungလည္းသတိရလာေတာ့မွာပါ"
"ငါမဆာဘူးjimin"
အခန္းအျပင္မထြက္တဲ့က်ေနာ့္ကိုjiminကအစားအစာပံုမွန္လာပို႔ေပးပါတယ္။ အားနာေပမယ့္ စားခ်င္စိတ္နည္းနည္းေလးေတာင္မရွိတာမို႔ သူပို႔ေပးတဲ့အစားအစာကိုလွည့္ေတာင္မၾကည့္ခဲ့ပါ။
"နွစ္ေယာက္လံုးပင္ပန္းခဲ့မွာပဲ"
ကုတင္ရဲ႕အျခားတစ္ဘက္မွာဝင္ထိုင္က hyung ကိုၾကည့္ရင္းေျပာလာတယ္။
"ငါကေကာင္းေကာင္းနားမလည္ေပမယ့္ မင္းတို႔ကိုတကယ္အဆင္ေျပေစခ်င္ၿပီ"
သက္ျပင္းအသာခ်ရင္းhyungကိုၾကည့္ကာဆက္ေျပာလာတယ္။ အဆင္ေျပမွာပါ hyungသတိရလာရင္ အရာရာအဆင္ေျပသြားၿပီ၊ ၿပိဳလဲေနတဲ့ကြၽန္ေတာ့္စိတ္ေတလဲ ထူထူေထာင္ေထာင္ျဖစ္လာမယ္၊ ေသြးထြက္ေနတဲ့နွလံုးသားကလည္း hyungသတိရလာတာနဲ႔ေသြးတိတ္ၿပီး ခ်က္ခ်င္းအနာေတာင္က်က္သြားဦးမွာ။ ၿပီးရင္hyungနဲ႔အတူ ommaေပးထားတဲ့အိမ္ႀကီးမွာသြားေနမယ္ ကုမၸဏီလုပ္ငန္းေတဦးစီးမယ္ ကြၽန္ေတာ္ကအိမ္ေထာင္ဦးစီးျဖစ္ၿပီး hyungကကြၽန္ေတာ့္ရဲ႕ေယာက်ာ္းေလးျဖစ္လာမယ္။ hyungနဲ႔အတူေပ်ာ္႐ႊင္စရာဘဝေလးဖန္တီးမယ္။ အသက္ထက္ဆံုးထိကာကြယ္ေပးမယ္။
"jimin မင္းလည္းသိေနခဲ့တယ္မလား"
သိခ်င္ေနတဲ့ေမးခြန္းတစ္ခုjimin ကိုေမးလိုက္သည္။ ေသြးပူေနတုန္းကhyungကိုပဲအာရံုစိုက္ေနတာေၾကာင့္ စိတ္ေအးသြားတဲ့အခ်္န္မွာ jimin ကိုေမးစရာေတထြက္လာခဲ့တယ္။
YOU ARE READING
That means love
Фанфикဘယ္သူထင္မွာလဲ ကြၽန္ေတာ့္ရဲ႕ရိုးရွင္းတဲ့ဘဝထဲကို သဘာဝလြန္ျဖစ္ရပ္ေတနဲ႔လူတစ္ေယာက္ဝင္လာၿပီး နွလံုးသားထဲထိေနရာယူသြားလိမ့္မယ္လို႔ #yoonkook
