Zawgi
မ်က္နွာေပၚက်ေရာက္လာတဲ့ ေနေရာင္စူးစူးေၾကာင့္ မ်က္လံုးတို႔ကိုဖြင့္လိုက္ေတာ့ ကြၽန္ေတာ္နဲ႔ရင္းနွီးမႈမရွိတဲ့ေနရာ...ကြၽန္ေတာ့္လက္ေမာင္းေပၚေခါင္းအံုးၿပီး ရင္ခြင္မွာမ်က္နွာအပ္ကာအိပ္ေနတဲ့ hyungကိုၾကည့္လိုက္ေတာ့ ပံုမွန္ထက္ေတာင္ျဖဴေလ်ာ့ေနသလားပဲ...
"hyung...ထေတာ့ေလ"
နဖူးေပၚကဆံပင္ေလးေတကိုသပ္တင္ေပးလိုက္ၿပီး နိုးလိုက္ေတာ့ အင္းအဲလုပ္ၿပီးထမလာဘူး...ဒီလိုက်ေတာ့လည္း ေၾကာင္ေပါက္ေလးက်ေနတာပဲ...နဖူးေလးကိုအနမ္းေပးလိုက္ၿပီး...
"hyungေရ ထေတာ့လို႔...ေနလို႔မေကာင္းဘူးလားဟင္"
မေန႔ညကအေျခအေနေၾကာင့္ တစ္ခုခုမ်ားျဖစ္ၿပီလားအထင္နဲ႔ မရမကနိုးလိုက္ေတာ့မွနိုးလာတယ္ မ်က္လံုးေလးမပြင့္တပြင့္နဲ႔ အားရပါးရသန္းေနလိုက္ေသးတာ...သန္းလို႔ဝသြားၿပီးမွ ကြၽန္ေတာ့္ကိုၾကည့္လာတယ္..
"နိုးၿပီလား hyungေနလို႔ေကာင္းရဲ႕လား"
ေျပာေနတုန္းမွာပဲ ရုတ္တရက္မ်က္နွာနီရဲလာတဲ့ hyung...
"hyungဘာလို႔လဲ"
ခ်က္ခ်င္းပဲ ထထိုင္လိုက္ၿပီး...
"မင္း...မင္းဘာလို႔အက်ႌဝတ္မထားတာလဲ"
hyungေျပာမွၾကည့္လိုက္ေတာ့ ဟုတ္သားပဲ ကြၽန္ေတာ္အက်ႌဝတ္မထားဘူး လြတ္ေနတဲ့ေစာင္ကိုလံုေအာင္ဆြဲၿခံဳလိုက္ၿပီး...
"အာ~..ဟုတ္တယ္ ကြၽန္ေတာ္ကညအိပ္ရင္အဲ့လိုပဲ hee"
"....."
"ဒါနဲ႔ hyung...ေနလို႔ေကာင္းရဲ႕လား နာတဲ့ေနရာေတဘာေတရွိေသးလား"
"ဟင္...ငါကဘာလို႔နာရမွာလဲ"
"အယ္...hyungမမွတ္မိဘူးလား မေန႔ညက hyungကြၽန္ေတာ့္ကိုလာကယ္ရင္းနဲ႔ ေတာ္ေတာ္ထိထားတာေလ"
"အာ~အဲ့တာလား ဘာမွမျဖစ္ပါဘူး ဒီေလာက္ကေတာ့ အသာေလးပါ"
"ဟုတ္လို႔လား hyungၾကည့္ရတာ အားမရွိသလိုပဲ ကြၽန္ေတာ္ဘာလုပ္ေပးရမလဲ"
"ဘာမွမျဖစ္ပါဘူးကြာ အဆင္ေျပပါတယ္ အယ္ မင္းစာေမးပြဲေျဖရဦးမယ္မလား သြားရေအာင္"
YOU ARE READING
That means love
Fanfictionဘယ္သူထင္မွာလဲ ကြၽန္ေတာ့္ရဲ႕ရိုးရွင္းတဲ့ဘဝထဲကို သဘာဝလြန္ျဖစ္ရပ္ေတနဲ႔လူတစ္ေယာက္ဝင္လာၿပီး နွလံုးသားထဲထိေနရာယူသြားလိမ့္မယ္လို႔ #yoonkook
