SETTER | 𝘵𝘢𝘦𝘬𝘰𝘰𝘬

"Mutluluk Kaynağı"

~Jeon Jungkook

"Benimle yaşar mısın?"

Sabahtan beri aklımda Taehyung'un sözleri dolaşıyordu.

"Zaten tek başıma kalıyorum. Benimle kalsana."

Onunla yaşamamı teklif etmişti. Bu teklif şaşırmama sebep olurken aynı zamanda heyecanlanmama sebep olmuştu. Bir de korku vardı tabi.

Onunla yaşama düşüncesi kalbimin deli gibi atmasına sebep oluyordu.

Bu mükemmel bir şeydi.

Ama aynı zamanda korkutucuydu.

Bunu kabul edemezdim. Onunda bu gerçeği bilmesi gerekiyordu. O adam Taehyung'la beraber yaşadığımı illaki öğrenecekti ve bu bizim için hiç iyi değildi.

Benim yüzümden Taehyung'un başına bir şey gelmesine dayanamazdım. Onunla sevgili olmam bile bir tehlikeyken onunla yaşamak işleri daha da kötü etkilerdi.

O yüzden ne kadar istesemde bunu yapamazdım. Teklifini kabul edemezdim.

Spor salonunda kalmaya devam etmek ve ondan biraz olsun uzak durmak daha mantıklıydı. Dün yaptığım gibi onun yanına arada gidebilirdim. Onunla arada vakit geçirebilirdim.

Evet evet bu daha mantıklıydı.

Böylelikle onu o adamdan korumuş olurdum.

Birlikte yaşama fikrini bir an önce aklımdan atmam gerekiyordu. O yüzden ellerimle yüzümü ovuşturup derse odaklanmaya karar verdim. Kafamı kaldırıp öğretmenin olduğu yere baktığımda çoktan teneffüs vaktinin geldiğini anladım.

Sabahtan beri her dersim böyle geçiyordu. Büyük bir boşlukla.

Önümdeki Jin hızla bana dönüp "Kook, hadi yemeğe inelim." dediğinde ona baktım. Hiç aç hissetmiyordum. Üstüne bir de stres yaptığım için midem bulanıyordu. O yüzden kafamı iki yana sallayıp "Ben yemeyeceğim." dedim. "Ben salona geçeceğim siz yiyin."

Kafamı Jimin'in oturduğu yere çevirdim. Onu orada göremeyince sınıfın içine bir göz attım. Beklediğim gibi onu Yoongi'nin yanında gördüm.

Yoongi'yi ilk defa Jimin'in yanında gülerken görmüştüm. Jimin'de onunla mutluydu. İkisi birbirine iyi geliyordu.

Kafamı benim mutluluk kaynağıma çevirdim. Yine kendi grubuyla konuşup gülüşüyordu. Taehyung'ta mutluydu. Bunu hissedebiliyordum.

Gülümsedim. Onun mutlu olması benim için çok önemliydi. O mutlu kalmalıydı.

Benim mutluluk kaynağım, mutlu kalmalıydı.

"Bir kere de yemek ye be!" dedi Jin isyanla ayağa kalkarken. Ona baktım ve gülerek "Üzgünüm Jinnie." dedim "Aç değilim."

Ayağa kalkarken parmağımla Taehyung'un olduğu yeri gösterdim ve "Benimki beni yakalamadan ben kaçayım." dedim. Çantamı alıp hızlıca sınıftan çıktım.

Eğer ona yakalansaydım beni zorla yemekhaneye götürür midemin bulanmasını hiç umursamadan bana zorla yemek yedirirdi. O yüzden adımlarımı olabildiğince hızlı tutarak salona yürüdüm.

Eninde sonunda azar işitecektim ama önemli değildi. Şu anda kurtulmam gerekiyordu. Önemli olan buydu.

Okul binasından çıkıp salona doğru ilerlerken kurtulduğumu düşündüm. Ama yanıldım. Çünkü salon kapısının hemen yanında Taehyung'un karşıma bir anda çıkması irkilmeme sebep olmuştu.

Kollarını göğsünde birleştirmiş bir şekilde bana bakarken yeterince korkutucuydu. "Yemek yemeden antrenmana mı gideceksin sevgilim?"

Hiç beklemeden "Evet midem bulanıyor biraz." dedim. "Yani.."  dedi ve kaşlarını kaldırdı. "Bu şekilde antrenman da yapamazsın." dediğinde ona doğru yürüdüm.