SETTER | 𝘵𝘢𝘦𝘬𝘰𝘰𝘬

"Koruyucu Melek"

~Jeon Jungkook

Çok zor ağlamayı bırakmıştım. Yavaş yavaş kendime geldiğimde ise yaşlar yüzünden bulanık gören gözlerimle karşımda duran Taehyung'a baktım. Yatakta bağdaş kurmuş tam karşımda oturup endişeyle bana bakıyordu.

Elleri ellerimi sıkıyordu. Ağladığım süre boyunca sürekli bana sarıldı. Saçlarımı öptü. Onun sayesinde daha da rahatlamıştım. Annem gibi hissettirmişti.

Her ne kadar onun karşısında kendimi tutmaya çalışsamda bunu başaramamıştım. Saatlerce ağlamıştım. Hemde onun kollarında.

Beni kolları arasına aldığı zaman kendimi çok zayıf hissettim. Kendimi hemen ona bıraktım.

Ya da güçlüydüm. Taehyung yanımda olduğunu söylemişti. Onun sayesinde güçlüydüm.

Benim yanımdaydı. Bunu çok güzel hissettirmişti.

O yüzden ona her şeyi anlatmam gerekiyordu. Konuşmaya başladım.

"Özür dilerim.." dedim ilk olarak. "Sana yalan söyledim. Bunu yapmamam gerekiyordu."

Elimi daha sıkı tutmaya başladı. Kafasını hafiften salladı ve fısıldayarak "Özür dileme sevgilim. Senin yerinde olsam bende aynısını yapardım." dedi.

Tekrardan kendimi şanslı hissettim. O mükemmel bir insandı.

Onun mükemmel bir kalbi vardı.

Burnumu çektim ve konuşmaya devam ettim. "Yine de özür dilerim sana anlatmam gerekirdi."

Suratına hafif bir gülümseme yerleşti. Rahat olmam uğraşıyordu. Bunu anlayabiliyordum. Konuşmaya devam ettim.

"En azından şimdi anlatabilirim sanırım." Sırtımı dikleştirdim. "Ben spor salonunda kalıyorum."

Suratında hiç bir şaşkınlık ifadesi yoktu. Sanki biliyormuş gibi konuşmama devam etmem için öylece durdu. Suratına bakmayı sürdürdüğümde yine fısıldayarak "Devam et bebeğim. Neden orada kalıyorsun?" dedi.

"Çünkü babamın yanında kalamam. Onun dışında da gidecek bir yerim yok."
dedim bende onun gibi fısıldayarak. Ondan gözlerimi kaçırdığımda gözlerim yeniden dolmaya başladı.

Yine ağlamamı tutamayacaktım. Bende kendimi kasmadım. Gözyaşlarım akmaya başladı. Gözyaşlarımla beraber bende ona hayatımı paylaşmaya başladım.

"Nereden başlayacağımı bilmiyorum. Her şey o kadar zordu ki. Doğduğumdan beri her şey annem ve benim için çok zordu. Annem ilk hatayı yaptı. Babam olacak o adamla evlendi. O hatanın bedelini çok ağır çekti."

"Babam pis işlerle uğraşan bir piçin teki. Annemi her zaman o işlerin içine sokmaya çalışırdı. Annem de kabul etmezdi. Hemde hiçbir zaman."

"Babama karşı gelirdi. Onun dediklerini yapmazdı ama babam öfkeli bir insandı. Anneme hiçbir zaman acımadı. Onu yıprattı, dövdü, kullandı. Annem tam bir melekti. Evlendiği kişi de şeytandan farksızdı."

"O adam anneme çok zarar verdi. Ama bana hiç dokunamadı. Bir kere bile beni dövemedi. Neden biliyor musun? Çünkü dedim ya annem tam bir melekti. Koruyucu melek."

"Beni hep o korudu. Hep o adamdan beni korudu. Onun sayesinde ben sevgiyi öğrendim. Yaşamayı öğrendim. Onun sayesinde ben şu anda bu kadar özgürüm."

"Beni o adama rağmen o kadar özgür yetiştirdi ki ben istediğim sporu bile yapabildim. O adam voleyboldan nefret etse de yapabildim. Yine annem sayesinde voleybol oynayabildim."

"Bana çok güzel baktı. Beni çok güzel yetiştirdi. Her zaman yanımda oldu. O adama rağmen.. o adamın ona yaptıklarına rağmen hep yanımda oldu."