Let Go and Let God

Chapter 6

"Ikaw kasi e..."

"Just tell me your name."

"Just call me Shon. What about you?"

"Just call me Rein.."

"Okay. So, I gotta go."

"Sige, take care and see you soon."

"See you too and God bless!"

Maputing kisame ang bumungad sa'kin pagkamulat ng mga mata ko. Nag-adjust muna ako at first but later on ay clear na ang vision ko. I heave a sigh. I'm now in a hospital. I wander my gaze around and immediately landed on the bed side table. There are many fruits and flowers.

My forehead creased. Kanina naman galing ang mga ito?

At, bakit buhay pa ako? God....why are you letting me to live? Why.....

Nung nangyare kagabi...totoo bang nandoon si ate Kemi?At sino 'yong lalake?Sila kaya ang naglitas sa'kin? But I bet, they're not.

Malapit na sana 'yon e. Pero bakit? Marami pa ang tanong na bumuo dito sa isipan ko pero hindi ito masagot ng ako lang. I shoud ask ate Kemi about this. But the thing is, makakaya ko ba? Totoo ba talaga?

Sigh.

Mabilis na napatingin ako sa pintuan ng makarinig ng katok. Sandaling kumunot ang noo ko pero agad na rin akong nagsalita.

"Come in."  I said weakly. Hindi na muna ako bumangon dahil sobrang hina ko pa. Mabigat at masakit pa rin ang buo kong katawan. My brows furrowed ng mapansing walang pumasok. Baka hindi narinig.

Humugot ako ng malakas na hininga at pinalakasan ang boses ko.  "Come in!"   I said loudly. The door slowly swung open and a man with a serious expression entered the room. Hindi na ako nagulat ng makita kung sino 'to.

"Dr. Waller,"  I spoke. He then stop beside my bed. Kumuha siya ng mono block chair at pumuwesto sa gilid ng hinigaan ko.

"Miss Morrison. Are you feeling well now?"  bumahid ang pag-alala sa boses niya. Ang kaninang seryoso niyang mukha ay nawala at napalitan ng awa at pag-alala.

"Medyo okay na, Doc."

"Glad to hear that. Ano pala ang nangyare?Bakit naisipan mo ang ganoong bagay?"  kahit nagtataka kung saan siya nakaalam ay hindi ko maiwasang malungkot. I just look away on what he said. Hindi ko pa gustong pag-usapan ang bagay na 'yon. Kaya instead of answering him, binalikan ko rin siya ng tanong.

"Sinong nagdala sa'kin dito?"

Sandaling napatigil si Dr. Waller sa naging tanong ko.

"Miss Morrison..."  the way Dr. Waller mention my name, alam ko na ang pinahiwatig niya. I shouldn't have ask. I'm just assuming. Sino ba naman kasi ako para iligtas niya?Siguro sobrang saya na ang nag-uumapaw sa kaloob-looban niya dahil sa nangyare sa'kin. How I wish na babalik na ang dati. Maybe what happened last night wasn't really true.

"Hindi ko sila kilala at hindi rin sila nagpapakilala. But all I can say is, babae at lalake 'yon."  Baka silang....No, hindi ko na gustong mag-assume.

Hindi ko na pinansin pa ang sinabi ni Dr. Waller. Sa halip, naging blanko ang expression ko. Kahit sa risko na pangyayare, hindi pa ako tinulungan. Akala ko....

Napatawa ako ng mapakla dahil sa mga naisip. I thought she forgive and care for me already dahil pinuntahan niya ako dun sa apartment but it turns out na hindi pala. Ewan ko ba but I'm starting to hate her.

"Regarding to your condition..."  mabilis na napokus ang atensyon ko sa kanya ng magasalita siyang muli.

I heave a sigh as I look intently at him.  "Just drop the Miss, Dr. Waller, it's so formal. Just call me Koeri."