Let Go and Let God

Chapter 8

"Good morning, Koeri!" Kuen, Nathan, Aquila and Stinelih approach me the moment I entered our room. They're my groupmates and I'm wondering why did they approach me now. Maybe, they have something important to tell me or what.

I was about to greet them back but immediately stop ng sabay sabay silang magsalita.

"Kumusta ka na pala?"

"Maayos na ba ang pakiramdam mo?"

"What happened to you?"

"Are you okay now?"

Saglit ko silang tiningnan bago bumuntong-hininga at umiling. I look at them one by one and motioned then to follow me. We're still freaking standing in the center of the room, you know!

I felt their presence from behind but I just continued walking until I reach my chair. I stop and postioned myself on the seat. Rinig ko naman ang tinig ng mga upuan dahil sa kanila kaya I assume na umupo na sila. I didn't bother to take a glance so I didn't see it, I just feel it. Gladly, we're just seatmates and of course, that's the reason why we are a group. I heave a sigh before turning my gaze on them. Mabilis na napatigil sila sa pagbulungan ng mapansin ang titig ko sa kanila.

"What do you want?" I finally asked wearing my famous emotionless and boring look. Napakurap ng ilang beses ang dalawang babae samantalang ang dalawang lalake ay nakamasid lang sa'kin. Kitang-kita ko ang pag-alinlangan at pagiging kabado sa mga mukha nila.

Stinelee was about to speak but she suddenly stop and turn her head sideward and murmured something to her friends. Tumaas ang isa kong kilay ko dahil sa tagal nilang pagsagot. Can't they see na nainip na ako?

Naghintay nalang ako ng ilang segundo bago ko narinig ang malalim nilang paghinga. Lalong napataas ang kilay ko dahil doon. Why they're so scared?Hindi naman ako mangangagat.

"M-may sasabihin lang sana kami sayo....a-about sa p-project." ramdam ko ang paging kabado niya dahil uta-utal siyang nagsalita. It was Kuen.

"What about it?Spill it,"

Napansin ko ang pagyuko ng dalawang babae kaya nangunot ang noo ko dahil dito. Pansin ko rin ang bahagyang pagsikohan nila kay Nethan na katabi ko lang. Hindi ko nalang 'yon pinansin at muling bumaling kay Kuen at hinintay ang sunod niyang sasabihin ngunit hindi na siya ang sumagot kundi si Nethan na. Napairap at napaismid nalang ako dahil sa inasta nila. Ano ba naman 'tong mga 'to. Tss

"W-we...How could I say this?," frustated na ginulo ni Nathan ang kanyang buhok bago alanganing tumingin at ngumiti sa'kin. "W-we want to apologize," utal niyang pahayag. Bakit ba ang tagal nilang makasagot kung hihingi lang pala sial ng kap-

Natigil bigla ako sa pag-iisip at kunot ang noong bumaling kay Nethan. I heard his deep sigh until I heard his stuttering voice again. "...Humingi kami ng pasesnya, Koeri dahil-"

"Good morning class!" agad na napatigil sa pagasalita si Nethan dahil pumasok na ang guro namin sa first subject. We all stand up and greeted her back in unison. Saglit kong iginala ang paningin sa loob at nakitang marami na pala kami. I heave a sigh as I sat on my seat. Kita ko ang pag-umanhin sa mata ni Nethan ng mabaling ang tingin ko sa kanya. Bahagya lang akong umiling at itinuon ang pansin sa harap.

"So for now, hindi muna ako magdi-discuss. Sasabihin ko lang kung ilan ang scores niyo sa project," ani ni Miss. Nangunot ang noo ko dahil kanina ko pa narinig sa loob ng classroom ang salitang 'project'. Could that be.....

"That's what we are talking about," kunot-noong bumaling kay Nethan ng marinig ang bulong niya sa'kin. "Ha?" ganti kong bulong na may halong pagtataka. Sino namang hindi magtataka sa kanila?Eh, dahil nga sa tagal nilang makasabi, hindi na natuloy dahil dumating na si Miss. "Ang project na 'yon ay 'yong pinagawa ni Miss sa'tin pero-"