Herkese merhaba nasılsınız?
Lütfen oy vermeyi ve satır aralarına yorum yapmayı unutmayın.
KEYİFLİ OKUMALAR...
⛓️
Hiçbir gerçek, bir sevdiğimizi kaybettiğimiz zaman duyduğumuz kederi gideremez.
Hiçbir gerçek, hiçbir güç, hiçbir samimiyet, hiçbiri bu acıyı geçiremiyor.
Tek yapabildiğim şey üzüntüyle acıyı arkadaş edip aynı yola koymak.
İkisini ölene kadar yaşamayı seçmek. Alıştığım şey bu.
Böyle öğrendim. Öğreten olmadı ama ben kendime böyle öğrettim.
Bir mucize mi bekliyordum?
Ben yalnızca kendi kendimi yiyip bitiriyorum. Ne bir mucize var ne de beni hayatta tutacak en ufak bir neden.
Üstelik ben ne yaptığımın da farkında değilim.
Yaşıyorum ama boş.
Nefes alıyorum ama o nefes her seferinde akciğerime bir düğüm olup beni boğuyor.
Ben kendimi neden nefes almaya layık görmüyordum?
Ben neden hep kendime işkence ediyordum?
Ben kapanmaya yüz tutmuş yaralarımı neden her defasında tekrar tekrar acımasız bir bıçakla açıyordum?
Ben ne yapıyordum?
Kapatmaya çalıştığım yaralarımı kapatsam ne olurdu ki! Yine kendini hatırlatacaktı.
Ben zamana bıraktıkça acım daha da böyle artacaksa, içimdeki filizlenmeye başlayan fidanın boynunu bükerdim.
Her acı zamanla geçmezdi. Her yara birgün iyileşmezdi. Ama ben yalnızca deniyordum işte.
Her umut içimdeki filizlenmeye başlayan fidanın yeşil rengini ondan alıp kahverengiye çeviriyordu.
Fakat ben her defasında ilk kendimden vazgeçip başkalarının hayatını kurtarmaya çalışıp onlara yeşil rengini veriyordum.
Güneşin gökyüzünü terk etmeye hazırlandığı o ufuk çizgisinde umudu arayan küçük bir beden için çıktığım bu yolda kendimden emindim.
Arabanın hızı her ne kadar başımı döndürse de gözümü tek bir an yoldan ayırmıyordum.
Çağrı ile birlikte nereye gittiğimizi bilmediğim bir yolda ilerliyorduk.
Arkamızdan gelen birkaç siyah arabanın bizimle birlikte gelen grup olduğunu biliyordum.
Üzerimde atamadığım acının sanısı duruyordu.
Her derin nefes alıp verişimde o sanıyı atmaya çalışıyordum.
Göğüs kafesimdeki özgür olmuş kuşun kafesine sahip çıkıyordum. Geri gelir diye.
Patikaya benzer bir yola girdiğimizde Çağrı arabanın hızını düşürmüştü.
Camdan bakarken "Buluşacağımız yer burası değil." dedim. 'Ne yapıyorsun' der gibi.
Çağrı gözünü bir an bana değdirdi. "Meva Hanım siz dediniz ya abim size giydirmem gereken şeyler olduğunu söylemiş diye." dedi sitemle.
Kaşlarım havaya kalktı "Ha doğru. Unutmuşum ben onu. Kusura bakma." dedim elimi alnıma atarken.
Zihnim o kadar doluydu ki kendimi her şeye kapatmış gibiydim.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
MAHKUM (+18)
Teen FictionUyarı: Yetişkin İçeriklidir. Çoğaltarak yayımlamak ve çalıntı gibi bir durum söz konusunda gerekli adli işlemler yapılacaktır. - "Dönüp dolaşıp bana geleceksen beklerim Meva. Beklemek kötü ama seni beklemek bu dünyada yaptığım ikinci güzel şey. Bir...
