Bölüm 3

21 1 0
                                    

korku... bazen çok can yakar yıllar önce bunu yaşamıstım. 7 yaşında çok küçüktüm. ama bu acı çekmeyeceğim anlamına gelmez. o adam annemi öldürüp yurda verdikten sonra çok değiştim ben, kendimden başkasını düşünmeyen tek birşey üzerine yemin etmiştik oğuzla birlikte bir gün o baba dediğimiz kişiyle yüzleşmekti. bana söz vermişti, kendine söz vermişti. onu bulup annemizin intikamını alacaktı. çocukluğumuzun intikamını alacaktı. işte o korkuyu bugün yine yaşıyorum yine bir erkek tarafından, bir sapık desem daha iyi olur...

yerdeki adama öldüresiye yumruk atan o kişinin beline dokundum,

"lütfen yeter artık bırak"

"ÇOK KAN VAR KORKUYORUM" evet bunu  ikinci kez söylemiştim abime değil hiç tanımadığım birine. ona söylediklerimden dolayı yüzünü hızla bana çevirip gözyaşlarıma bakıyordu. bir dakika bu sabahki EGOİST ÖKÜZ değilmi ne işi var burada?  Bu saate? neden hala bakıyor? Tepki versene salak!

"Sen benim arabama taş Atan kızsin" dedi ve ayağa kalkarak dibime sokuldu. Şuna bir beni korkuttugunu söyleyebilirmi? Ben bir adım uzaklaşarak

"Kazayla oldu" diyip ona masum sulu gözlerle bakıyordum ki yine tutamadım çenemi, 

"Şuan bunu tartışmasakmı, hani yerde hayvan gibi yumrukladığın adam kan kaybından gidecek eğer ölürse suçu senin" dediklerimden sonra şaşkın şaşkın bana bakıyordu. ne yanlış birşey demedim.

"aç kapıyı"

"ne! o adamı içeri geçirmeyi düşünmüyorsun demi?"

"aynen öyle düşünüyorum adam kendine gelene kadar beklicez uyanıncada eline para tutuşturup gönderecem şimdi durma kapıyı aç!" ne diyor bu,adam resmen bana saldırdı. hala uyanmasını bekleyip, birde eline paramı vericek, ne diyor bu manyak! bide ev al ama arabasız olmaz.

"niye direk polisi aramıyoruz sonuçta bana saldırdı."  bıkmış gibi  bakarak,

"kanıtın varmı?"

"ne kanıtı?" iyice sinirlendiriyor bu beni!

"adam sana saldırdı ama bir kanıtın yok fakat  benim ona attığım yumruklar onu dövdüğümün kanıtı akşam akşam başımı ağırtma ve aç kapıyı!" ağzına bir tane çakasım var o kimki? bana emir veriyor

"aç dedim" sesi çok yükselince korkup kapıyı açtım. niye anırıyor bu insan gibi rica etmek varken!

adamı sürükleyip içeri geçti adamı eski koltuğa koyduktan sonra, telefonunu cebinden çıkarıp bikaç yere bastıktan sonra telefonu kulağına koydu.

"barkın bir sorun oldu. oradakilere çaktırma ben 1 saate orada olurum."

telefonda konuştuğu kişinin adı barkındı. ben yokmuşum gibi davranıp telefonla uğraşmaya devam etti. telefona bakarak,

"abin nerede?"

"1 saat falan önce çıktı. normalde akşamları hiçbiryere gitmez."

"ara o zaman gelsin"  

"oğuzla ortak telefon kullanıyoruz ve telefon şuan burada" durumumuz bu kadar kötüyken ayrı ayrı telefon alamazdık. zaten pek ilgilenmem telefonla işim olursa,

telefona bakıp bakıp duruyordu. çok merak ettim neye bakıyor. kafamı biraz eğip ona yaklaştım telefonda neye baktığını anlamak istiyordum. baktığı şey bir kız fotoğrafı fotoğrafa bakıp bakıp duruyordu. sıkılmıyormu bu aynı fotoğrafa 10 defa bakmaktan baktığı kız 20 yaşlarında sapsarı saçları ve yeşil gözleriyle kendine aşık ettiriyordu. saçlarını açık bir şekilde bırakmış , boynuna çok şık bir kolye takmış kolyeyide kulağındaki küpeyle takım yapıp fotoğraf çekmiş. bu kız gerçekten çok güzel

"çok merak iyi değil" dediğinde kendimi hemen geri attım. fotoğraftaki kıza dalıp gitmiştim. onun varlığını bile unutmuştum.

"kusura bakma gözüm daldı. güzel kızmış" dedikten sonra sonunda kafasını bana doğru çevirdi. sanki daha yeni varlığımı fark etmiş gibi baştan aşağıya  beni süzdü,

"öyledir, patronun kızı" ne bu şimdi 10 dakikadır patronun kızınamı bakıyordu. gerçi bende kıza bakıyordum çünkü bakılmayacak gibi değildi hatta kıza bakarken hiç ona bakmamıştım. kız hayal ürünü gibi

"neden 10 dakikadır patronun kızına bakıyorsun? patronun duysa kızabilir"

"patronum burada değil, beni patronuma şikayet edicek kişide yok fırsat bu fırsat"

"ben varım ya" dediğimde dudağı kıvrıldı ve yanıma sokuldu.

ne yapıyor bu! iyice yaklaştı kendimi geri attığımda bileğimi tutarak,

"beni şikayetmi ediceksin? " dediğinde yutkundum. sapıkmı be bu ne yapmaya çalışıyor iki dakika önce fotoğraftaki kızı izliyordu şimdi benim üstüme geliyor DEĞİŞİK .

inleme sesi geldi, sonunda uyandı pis sarhoş adam uyanınca büyük şok geçirir gibi etrafına bakıyordu bir yandanda şakaklarına vurarak "ah kafam " diye inliyordu. hızla ayağa kalkarak,

"sonunda uyandın pis sarhoş" diyip adamın üstüne atladım. bana bulaşmak neymiş görsün! saçlarının dibinden tutarak çekmeye başladım. kulağımın dibinde iğrenç sesiyle bağırıyordu. bir yanadan da beni ittiriyordu

"şerefsiz" diye kulağına bağırdım tam bana vuracakken arkadaki değişik,

"yavaş gel" pis sarhoş onu yeni gördü galiba çünkü onu görür görmez, rengi attı

"sende kalk şunun üstünden" galiba benden bahsediyor,

 ne güzel kavga ediyorduk ne karışıyor egoist! adamın üstünden kaLkarken

"seninle işim bitmedi bu egoist öküz gitsin ben seni bulucam!" ah hayır yanlış alarm ben bunu bağırark söyledim ve galiba o duydu.

"ne dedin sen?" öfkeyle burnundan ateş çıkarır gibi konuşunca korktum,

"şey benim  tuvaletim geldi. siz devam edin ben size yetişirim." hep tuvalet bahanesi buluyorum çünkü bulacak bahane yok bu küçücük evde başka bahane bulamzdım. yavaş yavaş odadan çıkarken,

"buraya gel! bu olanlardan sakın polise bahsetme eğer bahsedersen  seni öldürürüm!" adamı tehdit ederken soluğumu yuttum o ne dedi az önce?

"al bu parayı birdahada seni buralarda görmeyeyim" adam ondan 15 yaş büyüktü ama o adama emir veririyordu yok bu insanlar ne yaşıyor anlamıyorum.

adam parayı görünce 32 diş sırrıtı köpek! resmen adama iyilik yapıyordu.

"eyvallah abi " diyip  evden hızla çıkıp gitti, 

"sende bu olanları birine anlatı.." diyecektiki sözünü kestim,

"ne yaparsın? öldürürmüsün? sen bana dokunmaya çalışan adama para verdin. onu kurtardın! iyilik yaptın.  bide beni tehditmi  ediyorsun?" alay edercesine güldüm "hadi öldür!"diye çığlık attım bunları duymayı beklemiyordu. tam kapıya doğru yürüyordu. burada işi kalmadı tabi, beni burada yalnız başıma bırakıyordu. ama gitmesin oğuz gelene kadar kalsın gitmesin çünkü karanlıktan ve yalnızlıktan çok korkuyordum. onu durdurmam lazım oğuz gelene kadar , evden çıkmadan arkasından,

"gitme" dedim.

ANLAT ONAHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin