ANLAT ONA

Bölüm 6

bu egoist hile yaptı. nasıl yaptı bilmiyorum ama ben bunu saymam!

"hileci!"

"hile demeyelim zeka diyelim" gıcık egoist "hadi hava baya soğudu eve götüreyim seni"

hiç gurur yapacak halim yok! tabiki kabul edicem akşam akşam iki bacaklı hayvanlarla uğraşamam "tamam hadi gidelim" dediğimde eve doğru yürümeye başladık.

"bana hala adını söylemedin adını söylemezsen sana içimden çok farklı isimler takıyorum haberin olsun" dediğimde gülerek bana baktı. "aklında güzel bir isimle kalmak istiyorum." "ozaman bana adını söyle çünkü içimden sana taktığım isimler hiç güzel değil" bana büyük bir imayla bakıp,

 "işi kabul edersen söylerim en güzel şekilde" dediğinde ağzına bir tane vurasım geldi "o zaman adını hiç öğrenemicem egoist inek" dediğimde güldü. gülüşü çok güzel bakınca dalıp gidiyor  insan. "öküz değilmiydim ben?" buda ne meraklı hayvan olmaya değişik, "fark edermi ?" dediğimde ikimizde gülerek önümüze baktık. bugün gerçekten beni kurtarmıştı. ben ona teşşekür bile etmedim. etsem mi acaba ? yok canım ne gerek var! ama hayat sonuçta o olmasa ne olurdu tahmin bile edemezdim. neyse küçük bir teşşekürden birşey olmaz. zaten birdaha görüşmeycez. ona doğru döndüğümde bana bakıyordu. gözleri gözlerimi bulunca hemen gözlerimi kaçırdım çünkü göz teması kuramıyordum. eğer göz teması kurarsam ya gülerim yada utanırım o yüzden hiç girmiyorum o işlere

"şey sana birşey söylicem" diyip durdum. boyu benden biraz daha uzun olduğu için kafasını eğip bana baktı. "dinliyorum" yada söylemicem zaten egoist dahada egoya girmesin! "hadi ama ne diyeceksen de" yok yok söylemeyeyim "boşver önemsiz" dediğimde kaşlarını çattı. niye bu kaşlarını çatıyorki gülünce gayet iyi oluyordu aslında. dişlerini sıkarak "söyle" dedi. başımı hayır derecesine salladığımda kolumdan tutarak hızla kendine çekti,

"sabrımı sınama helin ne diyceksen de!"  ben hala olayın şokundayım gözlerimi onun gözlerinden alamıyorum. ilk defa gülmedim ama her an anı bozup gülebilirim.

"söylemeyecem" diyip omuz silktim. kolumu sıkıca kavrayıp, "helin!" kolumu hayvan gibi tuttuğu için acıyordu. "acıtıyorsun hayvan! bırak kolumu, narin bedenimi bozucan" dediğimde siniri bozulmuş gibi güldü. "yoksa bana aşkınımı itraf ediceksin yaramaz?" ne ? ne diyor bu manyak? "ağzına bir tane çakarsam görürsün aşkı! ben aşk seçimimi sam claflin yönünden kullanıyorum." dediğimde şaşkınlıkla bana bakıyordu. "ne bakıyorsun? ben aşık olamammı?" dediğimde güldü,

"olabilirisin, hatta oluyorsun" dediğinde ıslık çalarak önümde yürümeye başladı. "oraya gelirsem gebertirim seni pislik!" diyip arkasından yol boyunca bağıra bağıra küfür ettim ama o hiçbirşey yokmuş gibi gitti.

evet sonunda evin önüne geldik. bugün hem üzücü, hem mükkemel bir gün oldu. o evin önündeki arabasına binmeden "görüşürüz  aşık yaramaz" evet yine başladı. valla dövücem bunu "görüşmemek üzere inşallah pis egoist" dediğimde güldü. biri buna gülmeyi yasaklasın çünkü fazla güzel gülüyor. acaba hayatında biri varmı? tabiki vardır. boy var, pos var, tip var, ego var, işte her kızın istediği şey zaten bu pislik bu yüzden bu kadar egoist! arabayı çalıştırdığında bahçeye girdim gitmesini bile beklemeden,

"pis egoist neymiş aşıkmışım kendine bak önce hayvan!" sesli olarak söylediklerim rahatlamamı sağladı. içimde tuta tuta gına geldi. eve girdiğimde oğuz sigara içerek telefonla oyunuyordu. bügede bir koltukta kıvrılıp yatmıştı.

"oğuz niye kızı örtmüyorsun!"

"kızım bügeye iki adım yaklaşınca, çıldırıyor. bende bıraktım" büge erkeklere karşı gerçekten mesafeliydi. bu huyu küçüklükten vardı. "bende olsam izin vermem biliyor senin ne kadar şerefsiz olduğunu!" dediğimde kaşlarını çattı. " şerefsiz demiyelim çapkın diyelim" diğer odadan ince bir örtü getirip üstüne attım.

"sana anlattımı birşey? nasıl olmuş bu" gerçekten merak ediyordum bu nasıl oldu? 

"evet anlattı. biz yurttan kaçtıktan sonra o zengin aileye gitmek istememiş. bizimle kalmak istemiş fakat biz çoktan gitmiştik. oda bunu anlayıp kabul etmiş. güzel bir hayat yaşıyormuş ama aklı hep bizdeymiş. bir gün bizi aramak için dışarı çıkmış. eski sokaklarda bizi arıyormuş. akşama kadar aramış fakat hiç bir şekilde bulamayınca eve geri dönmek istemiş." dedi ve sustu. niye susuyor bu! "susma oğuz anlat" 

"tabiki eve geri dönemeyince şoförü aramış. üvey babası onun için bir şoför tutmuştu. şoför onu oradan almış. fakat eve götürmemiş eski bir klube gibi biryere götürmüş. bügeyi arabadan zorla içeri geçirip kilitlemiş. büge kaçmak için her yolu denemiş fakat bulamamış. klubede tek başına beklemiş. artık çok geç olduğu için uykusu gelmiş. uykuya dalmak üzereyken araba sesleri duymuş. hızla ayağa kalkmış. çok korkmuş helin anlatırken bile çok korktu." dediğinde içim sızladı bizim yüzümüzden oldu bu.  

"arabadan çıkan kişi kapıyı açıp içeri geçmiş. içeri geçince büge küçük çaplı bir şok geçirmiş. içeri giren bügenin öz babasıymış" duyduklarım beni daha çok üzerken, bunun ona nasıl katlandığını düşünmek bile istemiyorum.

"babası içeri girince büge korkmuş çünkü adamın gözlerinde nefretten başka birşey yokmuş. bügeye iyice yaklaşıp  o kadından kalan son şeyi bitirmeye geldim.  diyip bügenin üstüne yürümüş. büge ona yalvarsada babası denen şerefsiz dinlememiş. büge bağırdıkça daha çok öfkelenmiş. hızla kendini dışarı atarak gitmiş. büge  işkencenin bittiğini sanmış. ama o adam daha büyük öfkeyle içeri girmiş. eline bir odun alarak girmiş içeri..." dedi ve sustu. bende duymak istemiyorum bunları bu olanları bizim yüzümüzden oldu. o  bizi korudu, biz onu koruyamadık. 

"odunu bügenin yüzüne yüzüne vurmuş. en son büge bayılmış. babası öldüğünü sanarak kaçmış. öylece bırakıp kaçmış. öz kızını lan öz kızını bırakıp gitmiş helin." dediğinde yine kendini suçluyordu. 

"ama bu ikinci yeminim o adamı bulup, ona ödeticem!" gürleyince ben bile korktum. haklıydı suçlu hissediyordu kendini. " bize bunları yaşatan 2 adamı bulup öldüreceğim!" evet biri benim öz babamdı. diğeride bügenin öz babasıydı. bize hayatı zindan eden öz babalarımızdı.

şimdi ise tek yaşama sebebim o iki adamdan intikam almak. her nefesimi bunun için harcıyacam!