Yüzümü saklamak için yaptım ama sarıldım sonuçta.
Ben bilmiyorum. Çok yanlış bu biliyorum ama. Ona ihtiyacım var.
Kollarını gevşetti geri çekildim.
"İyi misin?"
"Daha iyiyim."
"İyi olmana sevindim. İyi olman benim için de işler için de önemli. Çözmemiz gerek bir mesele var. Artık işlere dönmemiz gerekiyor yarın gidelim başlayalım."
"Olur."
Hiç bir şey hissetmiyor.
Hem de hiç bir şey.
Üzülme.
Niye üzüldüğümü de bilmiyorum?
Üzülme lütfen.
Beni asla sevmeyecek değil mi?
Belki...
Yok belkisi. Çok istiyorum ama o asla beni sevmeyecek.
Yapma ama böyle.
Ben ona aşık oldum. İmkansız karşılıksız bir aşk.
"Yazgı! Yazgı!" diye bir ses duymaya başladım.
"Ne var?" dedim gözlerimi açtım.
Etrafım baktım.
Odamdayım.
Sarıldığım yorganı baktım.
Kerem nerde?
Az önce yanımdaydı resim çiziyorduk beraber.
Ben mi yanlış hatırlıyorum?
Rüya mıydı?
Ben sarıldım Kerem'e. Rüya mıydı o?
Hayır.
Gerçekten mi?
İnanamıyorum şu an kendime.
Hep Efsa ve Sima yüzünden oldu. Kerem'li rüyalar dediler. Onlar yüzünden rüyama girdi.
Gerçek gibiydi. Gerçek değildi değil mi?
Hala inanmıyorum.
"Sima okula mı gidiyoruz bu gün?" diye sordum.
"Evet ama daha önemli bir konu var."
"Okula gidiyoruz yani bu gün?"
"Evet Yazgı boş ver okulu şimdi."
Rüyaymış.
Hayır ama ya.
Daha iyi rüya olması. İyi misin?
Haklısın en azından biraz umudum vardı o da yok olmamış olur.
Ama sarılmam gerçek gibiydi.
"Yazgı duymuyor musun beni?"
"Dinliyorum evet."
"Abim gelmiş."
"Ne?"
"Abim gelmiş abim!"
"Nasıl gelmiş nerde?"
"Diğer evde kapıyı niye açmıyorsunuz dedi."
"Sen ne dedin?"
"Buranın adresini verdim."
"Ne yaptın?"
"Bu evin adresini verdim."
"Bazen sıkıntı kimde diye çok düşünüyorum gerçekten."
ŞİMDİ OKUDUĞUN
KODLARIN YAZGISI (tamamlandı)
Fanfic"Gel gel korkma." "Yazgı yumuşak davran baksana şuna çok tatlı bir okuyucu o." "Buraya girerken benim gerçek yüzümü bilerek girmeli değil mi?" "Öküz mü senin gerçek yüzün?" "Kibar bir insanım ben." "Evet evet öylesin." "Değil miyim?" "Bu arada hoş g...
