22. BÖLÜM: Saldırırmış.

46 3 8
                                    

Kapıyı açtım.

"Artık özgürsün." dedim gülümsedim.

Gülümsedi gözlerinden yaşlar süzüldü.

Artık özgürüz.

Arabaya geçtik. Korumaları da ayarlanmıştım. Rahatça evden çıktık yani sıkıntı olmadı.

Pera'yı aradım.

"Alaz yanında mı?"

"Yola çıktık."

"Güzel. Biz de yoldayız."

"İyi mi?"

"Çok iyi."

"Çok heyecanlıyım."

"Ben de."

"Görüşürüz."

"Görüşürüz." dedim kapattım telefonu.

Lina'ya döndüm.

"Ya kötü bir şey olursa..." dedi endişeli gözler ile.

"Endişelenme her şey çok iyi olacak. Sen sadece kendinle ilgilen olur mu?"

"Olur."

Yol boyunca konuşmadı bir şey sorsam da çok kısa cevaplar ile geçiştirdi.

Sürekli gözü dışarıdaydı. Uzun zamandır evden çıkmadığı çok belli gibi.

Araba durdu.

Yüzüme baktı.

"Gidelim. Bizi bekliyorlar."

"Tamam." dedi. Benden sonra arbadan indi. Etrafa bir göz gezdirdi.

Bu ev yüksek güvenlikli. Etrafta bir sürü koruma ve yüksek duvarlar. Şehirden de biraz uzak.

Güvelik çok önemli şu an.

Kapı açıldı.

Pera koşarak geldi sarıldı Lina'ya.

"Çok özledim seni." dedi.

"Ben de." dedi ikisi de ağlamaya başladı.

"Lina." dedi Pera Lina'nın gözlerine baktı omuzlarından tuttu. "Uzun zaman oldu görüşemedik. Canım kuzenim."

"Pera." dedi sarıldı yine ağlamaya başladı.

Alaz kapının önünde bir kaç metre geride. Abim yanımıza geldi.

Alaz için çok zor.

Yanına gittim.

"Alaz." dedim sarıldım.

Alaz geri durmak istiyor gibi Lina konusunda biraz korkuyor gibi.

"Nasılsın?" diye sordum ağlamak istiyor ama kendini tutuyor çok belli.

"Bilmiyorum."

"Annenle konuşmak istiyor musun?"

"Evet ama beni yalnız bırakma olur mu?"

"Korkmana gerek yok Alaz." dedim saçlarına dokundum.

"Bir şey mi oldu bana farklı bakıyorsun? Dayım nerede? Niye buradasın gelindiğinle?"

"Yok bir şey. Senin için buradayım."

"Var."

"Sonra anlatsam olur mu?"

"Olur." 

"Kimin için endişelisin bu kadar?" dedim ellerini tuttum.

"Bilmiyorum."

KODLARIN YAZGISI (tamamlandı)Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin