Gözlerimi açtım.
Karşımda beyaz tavan.
Bu koku. Hastanedeyim.
Pencereden dışarı baktım. Güneş daha yeni doğuyor. Gökyüzü yavaş yavaş aydınlanıyor.
Sol tarafa döndüm. Yatakta Sima uyuyor.
Yavaşça kalktım yataktan. Oldukça halsiz ve bitkin hissediyorum. Yatağı koltuk pozisyonuna getirdim. Sırtımı geriye yaslandım. Biraz nefes aldım.
Tepemedeki ışıkları açsam Sima uyanır mı acaba?
Top atsan uyanmaz o.
Işıkları açtıktan sonra oda biraz daha aydınlık hale geldi.
Elimi kaldıracak halim bile yok. Bütün kemiklerim ağrıyor.
Ben.
Bir dakika. Ben.
Ellerimle vücudumu kontrol ettim. Kurşun izi ya da yara yok, acı da yok.
Ben vurulmadım mı? Kerem beni vurmadı mı? Silah sesini çok net duyduğumu hatırlıyorum.
Koltukta uyuyan bitileri var. Yaz ve Pera mı onlar?
Evet onlar.
Ben iyiysem. Niye herkes burada o zaman?
Kötü bir şey mi oldu? Kerem ona mı bir şey oldu?
Kötü bir his var içimde.
Sessizce ayalakladım. Çıktım odadan.
Kimse yok kapının önünde. Bir hemşire bana doğru gelmeye başladı.
"Yazgı hanım uyanmışsınız."
"Kerem nerede?"
"Sizin biraz daha dinlemeniz gerekiyor."
"Kerem nerde diye sordum sana!" dedim sesim biraz yükseldi. Bir şey saklıyor belli.
"Yazgı hanım lütfen sakin olun bağırmayın."
"Kerem nerde?" diye bağırdım.
Kapı açıldı.
Sima, Yaz ve Pera odadan çıktı.
Sima hala zor ayakta duruyor hala biraz hasta. Yaz ve Pera koluma girdi.
"Yazgı sakin ol lütfen." dedi Sima.
"Sakinim ne oluyor anlatın artık?" dedim.
"Yazgı iyi misin?" diye sordu Pera.
"Rüya değil mi bu? Bunlar gerçek mi? Nasıl gerçek olabilir?"
"Rüya değil gerçek." dedi Pera.
"Nasıl yaşıyorum o zaman?"
"Sen manyak mısın? Kendini vurdurmak intihar mektubu falan. Yazgı sen iyi misin?" diye çıkıştı Sima.
"Yine mi olmadı?"
"Yine mi olmadı mı? Kerem..." dedi Sima duraksadı. Gözlerinde o kötü hissi görebiliyorum.
Ama.
Niye duraksadı? Ne oluyor?
"Ne Kerem? Nerede o? Bir dakika. Silah patladı silah sesini duydum eminim. Biri vuruldu ben değilsem. Kerem o ona... Hayır Sima yok olmaz. Kerem iyi değil mi?"
Yaman koşarak geldi.
"Sen niye ayaklandın?" diye çıkıştı. Yüzünden çok sinirli olduğu belli.
"Abi biraz sakin ol istersen." dedi Yaz.
"Yaman sen git biz Yazgı'nın yanındayız." dedi Pera.
"Senin yüzünden ölüyordu Kerem." dedi. Ne? Duyduklarım doğru olmaz değil mi? Yaman yalan söylüyor.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
KODLARIN YAZGISI (tamamlandı)
Fanfic"Gel gel korkma." "Yazgı yumuşak davran baksana şuna çok tatlı bir okuyucu o." "Buraya girerken benim gerçek yüzümü bilerek girmeli değil mi?" "Öküz mü senin gerçek yüzün?" "Kibar bir insanım ben." "Evet evet öylesin." "Değil miyim?" "Bu arada hoş g...
