Mihra Özer: Hâlâ hiçbir şey hatırlamıyorum.
Mihra Özer: İsmimi ve soyismimi de.
Mihra Özer: Sen söylemeseydin, bilmezdim.
.
Başlangıç tarihi: 25.02.2022
Bitiş tarihi: 20.03.2022
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
tex. &
"Yatağı yerle bir yapsaydınız?"
Odama girmemle yüzümü buruşturmam bir oldu. Tamam evin her yeri siyahken benim odamın beyaz oluşu hoşuma gitmişti. Bunu kabul ediyorum ama böylesine bir beyazlığı bu yatakla rezil etmekte neyin nesiydi?
"Bu ne?" Yatağın yanına doğru birkaç adım attım. Ayağımı hafif kaldırıp üstüne yerleştirdim. Yere olan yakınlığı tekrar gözüme batarken kafamı çevirip Karan'a bakmıştım. "Yer yatağı yapsaydınız direkt? Boşuna zahmet etmişsiniz."
Yere bir battaniye atsalardı da yatardım üstünde. Bu kadar çaba... Ne bileyim.
"O yatak özel tasarım."
Karan'cığımın kendinden emin konuşmasıyla elimle karnımı sardım ve ayağımı yataktan çektim. Bedenimdeki görünmeyen varlığa bakışlarımı çevirdim. Karan'ın onu her zaman onaylayacak Samet'i varsa benimde miniğim vardı!
"Cık," dedim. Yatağa tekrar bakıp Karan'a döndüm. "Biz ikna olmadık."
Bana cevap vermek için dudaklarını araladığında hemen yanında bulunan Samet söze katılmıştı.
"Hormonlar, Karan Bey. Hormonları yüzünden bu kadar gıcık davranıyor."
Samet'in bana gıcık demesiyle kaşlarımı çattım ve onu baştan aşağı süzdüm. Bu evin etrafı bu kadar tenhayken neden şık giyinmişti? Kendini ota ağaca mı beğendirecekti?
Kendi üstümdekiler aklıma gelince Karan'ın evden çıkmadan önce dedikleri aklıma geldi.
"Elbisenin yakışacağı bir ortama gitmiyoruz."
Ben en azından bilmeden giyinmiştim!
Bakışlarımı onlardan çekip arkamı döndüm. Birkaç adımda odamın cam olan duvarına yürüdüm ve sadece yeşilin gözüktüğü büyüleyici manzaraya baktım. Gerçi nesi büyüleyiciydi? Dümdüz bir alan işte. Kocaman dümdüz bir alan...
"Burası çok sakin."
"Karan Bey hamileliğinizin stresli geçmemesi için özel olarak bu evi ayarladı efendim."
Samet'e kısa bir bakış attığımda Karan'ı yanında göremedim. Gitmişti sanırım.
"Burada tek mi kalacağım, Sam?"
Tedirgin bir ifadeyle konuşmamla şaşkınca bana bakmıştı. Ardından kendinden emin bir şekilde başını sağa sola sallamıştı.
"Sizin için her zaman kapıda birileri bekliyor olacak. Ayrıca eve bir yardımcı da ayarlayacağız."
"Karan peki? O benimle kalmayacak mı?"
Gözlerime boş boş bakmaya başladığında yüzümü düşürüp önüme döndüm. Sanırım gerçekten de depresyona girip ölmem için ortam hazırlıyorlardı.
Aksi hâlde telefonumu almalarının ve beni buraya kapatıyor olmalarının başka bir açıklaması yoktu.
&
Yedi ay önce |
Mihroş: Efe?
Efor: Ne var?
Mihroş: Demir'e ulaşamıyorum.
Mihroş: Bugün kafeye gelecekti.
Mihroş: Gelmedi.
Mihroş: Bir sorun mu var?
Efor: Bilmem, var mı?
Mihroş: Ağız burun yapma, aptal!
Mihroş: Doğru düzgün cevap ver.
Mihroş: Ablanım ben senin!
Efor: Pabucumun ablası.
Efor: Neyse.
Efor: Mükemmel bir kardeş olduğum için zorlamayacağım seni.
Efor: En son yurt dışından getirdiğin kutu oyununu bana verirsen bu bilgiyi şahsımdan temin edebilirsin, Mih.
Mihroş: Efe!
Efor: Hadi ama!
Efor: Sıkıldım arkadaşlarımla hep aynı şeyleri oynamaktan, yap kardeşine bir güzellik.
Efor: Hem Demir bu.
Efor: Boru mu?
Efor: Bir kutu oyunuyla yırttığına şükretmelisin, güzel hanım kişisi.
Mihroş: Tamam Allah'ın cezası, tamam.
Mihroş: Vereceğim.
Efor: Sürpiz hazırlıyor sana.
Efor: Doğum günün ya senin bugün.
Efor: Aklınca seni erken kaçıracak bugünkü partiden.
Efor: Tabii Özer'ler yer mi bunu?
Efor: Asla!
Mihroş: Demir'in sürprizini baltalamamak için ne kadar istiyorsun?
