Ilk Aşkım

Çatı katındaki çadır

Sabah 6:30da zil sesiyle Kalktım.

"Kim ya bu? Eğer Saçma biriyse direk geçiririm yumruğu gözüne" diye mırıldanarak yataktan Kalktım. Terliklerimi giydim ve ayaklarımı sürte sürte Aşağıya indim. Kapıyı açtım . AA kim gelmiş?

"Ne işin var burda senin?"

"Dün mesaj atmışsın. Cevap verdim hatta eve dahi geldim ama ne mesajıma cevap verdin ne de kapıyı açtın."

"Uyuyodum"

"Peki öyle olsun. Hazırlan bekliyorum. "

"Kendim gelicem git sen" diyerek kapıyı kapatıyordum ki Mete kapıyı tuttu.

"Sana ben götürcem dedim"

"Kendim gitcem dedim."

"Öyle mi masal hanım?"

"öyle Mete bey"

"Peki kendin bilirsin."

"Ben bilirim zaten hadi bb"

Dedim ve kapıyı kapattım. Gereksiz ne diye sanki beni bu saatte uyandırıyon ki? Bundan sonra artık uyuyamam. Yukarı çıkıp okul üniformalarımı giydikten sonra banyoya girdim. Elimi Yüzümü yıkadım ve dişlerimi fırçaladım. Kahvaltı yapmak istemiyodum. Içeriye geçip saçlarımı bu iğrençlikten kurtardım. Okul Makyajımı da yaparak odadan çıktım. Tam merdivenlerden iniyordum ki çantamı almadığımı hatırladım. İçerden çantamı ve telefonumu aldım. telefonu açtım ve dün Mete'nin attığı mesajlar baktım.

Kimden: sefgilim

Mesaj: ne hakkında konuşcaz?

Nerdesin?

Kapıyı aç

Evin önündeyim

Biraz daha beklersem Kök Salcam

Uyudun mu?

Iyi geceler.

Puf mal işte. Dışarıya çıktım ve arabamın olduğu yere gittim. Evet arabam var. Hemde range Rover. Herneyse hava yapmıcam. Arabaya bindim. Çantamı yan koltuğa fırlattım. Ve gözlüklerimi taktım. Okula doğru sürmeye başladım. Okula geldiğimde arabayı okulun otoparkına park ettim. Havalı bi şekilde girişe doğru gittim. Sınıfa girdiğimde 2-3 kız oturmuş bişeyler tartışıyorlardı. Kendimi en arka sıra olan yerime attım. Telefonu çıkarttım. 10-15 dakika sonra Mete Yanıma geldi. O Yanıma gelirken Facebook'tan Buğra adında yakışıklı bi çocuk selam diye mesaj atmıştı. Mesajı görüldü yapmadan önce resimlerine baktım ve bende selam diye cevap verdim. Mete bana bakıyordu. Elimden telefonu Aldı ve

"Kimle Konuşuyon bakalım sen?" Dedi telefonu kurcalarken. Hemen elinden telefonu aldım ve ayağa kalkarak bağırdım.

"Sananeee bee" dedim.

"Karışma bana" sınıfın dikkati bize verildi. O Sırada hoca geldi ve Mete bişey diyemeden sustu. Hoca ders anlatmaya başlayınca elime bi kurşun kalem bir de kağıt aldım. Mete'nin resmini çizdim. O bunu farketmedi. Ön Sıradaki oturan kızı dürdükledim ve

"Kuru boya var mı?"

"Var bi saniye" dedi ve boyaları verdi. Resmim iyiydi. Tam bitirdim zil çaldı. Resmi defterimin arasına koydum. Karnım acıkmıştı. Kantine inmek için ayağa Kalktım.

"Nereye?" Diye bileğimden tuttu. önce koluma sonra meteye baktım.

"Kantine"dedim kolumu çektim.

''bu etekle bensiz hiçbiyere gidemezsin''

''giderim. iyi izle nasıl gidiyorum'' kapıya doğru yürümeye başladım.

''masal!!!''

tırstım valla. ne yalan söyleyeyim. çok fena bağırdı.

''ne var?''

''sikerim tribini. beraber gidiyoz.''

''kantine nasıl gideceğimi biliyorum mete!!'' sesimi biraz yükselttim. elimi tuttu.

''benle gel''

sınıftan çıktık. okulun en üst katına geldik. 4lerin katına. mete hala elimi tutuyodu. peşinden sürüklemeye devam etti. ıssız bi kenara çekti beni. kimse yoktu.

''korkmıcaksın tamam mı?''

''neyden?''

''biraz karanlık olcak o kadar''

''mete hayır.'' bi adım geriye gittim. Akluofobim var benim. karanlık fobisi yani.

''lütfen'' dedi.

''mete hayır. ''

''ben varım. yalvarırım.''

''hayır mete. ben...ben yapamam.''

bi adım daha geri gittim ve duvara çarptım.

''bak masal. sadece 1 dakika. yeminle 1 dakika. daha fazlası olursa gel öldür beni.''

''mete dayanamam.''

''gözlerini kapatırsın''

''mete hayır yapamam ne anlıyon?''

''yürüü''elimi tuttu. çatı katı kapısına gelince durdu. okula daha geleli 2 gün oldu ne biliyon çatı katı olduğunu diyosanız kapının üstünde ÇATI KATI yazıyo. anlamam normal. kapıyı açtı. içerisi karanlıktı. kafamı çevirdim.

''yapamam''

telefonunu çıkarttı. el fenerini açtı. en azından önümüzü görüyoduk.

''1 dakkan başladı mete. ama bak ölcem inan ölcem dayanamıyom.''

saymaya başladım. 35.saniyeye gelince durdu.

''noldu?'' dedim ona dönerek. gözlerim kapalıydı. malım ben açsamda zaten karanlık. mete cevap vermedi. yüzümde nefesini hissettim. öpcekmiydi? hayır lütfen şimdi değil.

''meteee'' diye tekrar seslendim.

''sus ve korkma.''

''amaa.....'' sözümü dudakları kesti. şoktan karşılık vermedim. geri çekildiğinde

''özür dilerim.. şeyy... benn.. çok güzelsin... kendime hakim....'' bu sefer onun sözünü ben dudaklarımla kestim. kendime bile inanmazken ellerimi ensesinde birleştirdim. ayrıldığımda göremediğim suratına baktım. elimi yanağına koydum en azından görebildiğim kadar.

''ilklerimi aldın.''

''ve geri vermicem.'' dedi. sırıttım. niye hala burdayız? ve ben nasıl korkmuyorum? merakıma yenik düşerek sordum.

''nereye gidiyoruz?''

''süprize''

''korkmaya başladım.''

''ben burdayım'' beni kendine çekti. bende elimi beline doladım. yürümeye başladık. gözlerim hala kapalıydı. kokusunu içime çektim. bu koku ne anlayamadım. durduk. elleriyle yüzümü avuçladı.

''aç gözlerini masalım''

gözlerimi açtım. çadır vardı. etrafı ledlerle aydınlatılmıştı. bu ne demeden açıklamaya başladı.

''dün beraber uyucaktık. düne değil bugüne kısmetmiş. düne niyet bugüne kısmet.'' sırıttı bende sırıttım.

''gel'' dedi ve elini uzattı. elini tuttum. uykum yoktu belki ama onunla uyayabilirdim.
"Ilk haftamdan aksatmaya başladım okulu ben."
"Izin aldım merak etme"
"Peki burayı ne zaman hazırladın"
"Burasını geçen sene kendim yapmıştım. Anahtarı yedekledim ve okulda birine kızınca küsünce çıkar uyurum."
"Ve sen bana küstün" dedim. Çadırın içine geçti ve uzandı.
"Yanıma gel" dedi. Dediğini Yaptım. Yattım ve başımı göğsüne yasladım. Beni kendine çekti ve saçıma bir öpücük kondurdu.
"Uykum yo...."
"Uyuuuu" diye bağırdı. bişey demeden uyumaya çalıştım. Acaba uyuyabilecek miyim? Mete daha önce buraya ne zaman geldi? Neden özellikle burası? Ben nasıl burda korkmuyorum? Acaba fare var mı burda? Olmasın lütfen. Akluofobim olduğu gibi musofobim de var. Farelerden korkma fobisi kısaca. Gözlerim kapanmaya başladı bende daha fazla inat etmeden uyudum. Mete'nin kollarında.....