Ilk Aşkım

Herşey.....

Evin önünde durduğumuzda kemerimi çıkarttım. Ve arabadan indim. Mete evin bahçe kapısını açtı ve içeriye girdim. Evin kapısınıda açtı. Ve yine içeri girdim. Allah'ım ne çok kapı çıkıyordu karşıma. Eve geçtim ve salon diye bildiğim odaya girdim. 3'lü koltuğa ayaklarımı uzatmış bi şekilde yayıldım. Mete Yanıma geldi. Yanağıma öpücük kondurdu ve elindeki çikolatayı bana uzattı. Asla çikolataya hayır diyemezdim.
"Saol Canısı hadi şimdi dökül"
"Ya prenses o kız benim eski sevgilim. "
"Ee ne var bunda uzatcak?"
"Bak öyle değil olay büyük. Kız bildiğimiz psikopat."
"Of beni tanımıyomusun Mete?"
"Of masal kız beni başka biriyle görünce intihar etmeye kalkışıyo."
Nee? Yuh anasının ...
"Nee? Ne alaka?"
"Bilmiyorum. Ama kız herşeyimi biliyo."
"Biz.. Bize .... Mete bize zarar verir mi?"
Gözlerim dolmuştu. Meteyi seviyordum. Daha ilk günden ayrılmayı istemiyordum.
"Asla. Bize bişey olmaz."
"Olmasın lütfen Mete. Ben.....seni.......seviyorum. Beni bırakma"
"Hayır yok olmıcak öyle bişey." Yanıma geldi ve sıkıca sarıldı. O ağlamıyordu. Ben hıçkırıklara boğuluyordum. geri Çekildi. Saçlarımı kulaklarımın arkasında toplattı. Elleriyle suratımı tuttu.
"Sana çok ciddi birşey söylüycem" dedi .
Ayrılalım falan dicek kesin. Of her erkek böyle mi?
"Peki söyle" biraz bekledikten sonra
"Herşey...."
Yalan? Hayır değildi demi. Gözyaşlarımı baş parmağımla sildim.
"Evet herşey?" Dedim