Cezayir Menekşesi [SATZU] (GxG)

I'll Never Be The Same

"Sonunda yarın cumartesi."

Chaeyoung çantasını bile çıkarmadan kendini koltuğa bıraktı.

Dahyun çaprazdaki koltuğa kurulurken bende Chaeyoung'un yanındaki boşluğa geçip başımı koltuğa yasladım.

"Huh çok yoğun bir haftaydı. Mina Unnie haklıymış bu yıl cidden yoğun geçecek."

Chaeyoung başını koltuktan geriye sarkıtıp sırıttı.

"Çünkü kimin karısı."
Üzerime attığı bacaklarını ittirip ayağa kalktım.

"Sevgilin üzerinden ego kasmayı bırak."

Dış kapının kapanmasının ardından girişte Mina görünmüştü. Arabayı park ettiği için sona kalmıştı.
Chaeyoung'un onun oturması için açtığı yeri es geçip Dahyun'un yanına oturdu.

"Yah! Neden yanıma oturmadın."

Mina tek kaşını kaldırıp göz devirdi.
"Canım istemedi."

Chaeyoung kaşlarını çatıp ayağa kalktı.
"Ne demek canım istemedi."

"İstemiyorum işte. Arabayı park etmemi bile beklemedin, bence yanında oturmamı hak etmiyorsun şuan."

Mina'nın dedikleri üzerine Dahyun'la birbirimize bakıp gülmeye başladık.

Chaeyoung dudaklarını büzüp Mina'nın kucağına atladı.
"Ama bebeğin sensiz çok üzülür."

Elimi alnıma vurup başımı iki yana salladım.
Akıllara zarar bir ilişki..

Mina gülümsemeye başladığında Chaeyoung yüzünün her yerini öpmekle meşguldü.

Bakışlarımı Dahyun'a çevirdiğimde iç çekip başını arkasına yaslandı.
Michaeng kendi halindeydi zaten. Dahyun'a yukarıyı işaret edip yürümeye başlamadan önce seslendim.

"Dubu, gel hadi."

Odama geldiğimizde Dahyun ayakları yere değecek şekilde yatağa bıraktı kendini. Tavanı seyrederken bir şarkı mırıldanıyordu.

Dolabın yanına gidip kendim için kıyafet çıkarttım. Yanına döndüğümde yeniden iç çekti.

"Tzuyu Chan" gözlerini tavandan ayırıp bana çevirdi.
"Sence bir gün Momo ile böyle olur muyuz?"

Yutkunup düşünmeye başladım. Dahyun Momo Hocayı o daha öğrenciyken tanımıştı. Ona olan bağlılığı yıllardır göz önündeydi.

Bu sevgisinin sandığından daha büyük olduğunu anladığı zamanlarda psikolojisi alt üst olmuştu.

Bir keresinde Momo Hoca'nın yakın bir arkadaşını sevgilisi sanıp kahrolmuştu. O günü hatırlayınca kıkırdadım.

Dahyun bozulmuş bir ifadeyle bana döndü.
"Neden gülüyorsun yaa."

"Mark'ı hatırladım." Bu ismi duyunca o da gülmeye başlamıştı.
O günleri hatırladığımda histerik bir gülümseme vardı dudağımda.

2020 Eylül Ay'ı

Dahyun her zaman olduğu gibi Momo Hoca ile konuşabilmek için türlü bahaneler bulmaya çalışıyordu. 2. Sınıfa yeni başlamıştık. Dahyun soru sormak için Momo Hocanın odasına giderken beni de peşinden sürüklemişti.

Kapıyı çalıp içeri giren Dahyun'u takip edecekken, kucağında bir sürü kitapla dışarı çıkan ve o zamanlar henüz öğrenci olan Bayan Minatozaki ile burun buruna gelmiştik.

Gözlerimiz çok kısa bir an buluştuğunda aceleyle 'afedersiniz' dedikten sonra hızla uzaklaşmıştı. Bir süre arkasından bakıp içeri girmiştim.