KALBİMDE YANGIN (Askıya Alındı)

3.Bölüm

Sevilmeli insan, hem de öyle bir sevilmeli ki ete kemiğe bürünmüş her hücresiyle sevilmeli.
...

Duydum Ki Unutmuşsun; Cem Adrian..

Bu şarkı bu bölüm için özeldir.. bölümü bu şarkıyla birlikte okumanız tavsiye edilir...

🌿
Sabahın seherinde açık bıraktığı penceresinden içeriye dolan temiz havayla uyanmaya çalışan Laçin, akşam gelen telefondan sonra, babasıyla enine boyuna konuşmuş bir karar almışlardı.Çınar Demirhan'ın kararı aksi yönde olsa bile.. evlilik kararından vazgeçmeyecekleri konusunda kesin kararlı olacaklardı.

Karar almak kolaydı..fakat asıl mesele şuydu ki Laçin'in içinde bir huzursuzluk vardı. Çınar'ın onunla apar topar buluşmak istemesi canını sıkmıştı. Onların düşüncesi, Yaşar Ağa'nın, Çınar'ı evlenmeye ikna edip, onların konağa Laçin'i istemeye gelmeleri hususundaydı. Olaylar istemedikleri biçimde ilerledikçe, Laçin'in içindeki huzursuzluk da büyüyordu..

Pencerenin kenarına yaşlanmış şekilde, güneşin tepelerin ardından doğmasını.. aydınlığıyla bütün şehri aydınlatması izliyordu. Konaktakiler uyanmaya başlamıştı. Laçin'in odası mutfağın bulunduğu katın bir üstündeki kat olduğu için, mutfaktaki bütün gürültüyü duyuyordu. Bu gün hazırlıklara yardım etmeye inemeyecekti.

Saat on, on bir civarlarındayken Çınar'la bir kafede buluşacaklardı. Çok garip duygular içerisindeydi. Onca geçen yılın ardından. Onunla konuşmanın nasıl hissettireceğini bilemiyordu.. onun ailesine karşı kalbi nefretle doluydu ama... Ya ona karşı aynı hislerle yaklaşamazsam diye endişe içerisindeydi..

" Aman ya Laçin, en fazla ne olur ki? Belki de seni tanımayacak bile... Bu ne evham yani... Hem sen onu unutmamış mıydın? Şimdi bu heyecan niye? Kendine gel hemen!"diyerek kendini telkin etmeye çalışmıştı... fakat pekte başarılı olmuş sayılmazdı.. çünkü hâlâ ondan deli gibi utanıyordu.. en sonki konuştukları şeyler gözünün önünden hiç gitmiyordu. Onun o şaşkın halleri.. Laçin'in on üç yaşındaki çocuklukları... onun için utanç duyulacak şeyler olarak kalmıştı hep hatrında...