Dünün verdiği mutlulukla aşırı rahat bir uyku çekmiştim. Kızlar uyanmadan hazırlandım ve ortak salona indim.
"Bugün erkencisin sevgili kardeşim"
Lucius kurduğu cümle ile dikkatimi çekmişti. Onunla uzun zamandır konuşmuyordum. Kafasındaki düşünceler korkunç ve saf kötüydü. Gidip yanındaki koltuğa yerleştiğimde elindeki Gelecek Postası'nı okumakla meşguldü.
"Hazırlan yarınki düğün merasimi için okuldan erken ayrılacağız."
Kafasını kaldırmadan konuşması sinirimi bozmuştu. Aynı davranışı ben sergilesem alacağım cezalar belliydi.
" Derslere girmeyecek miyiz?"
" Erken ayrılacağız dedim zaten"
Benimle konuşma tarzı sinirlerimi bozmuştu. Beni insan yerine koymuyordu resmen.
Yataklığa gitmek için ayaklandım.
"Günaydın Vera"
"Günaydın Reg"
Regulus'un yanından hızlıca giderken arkamdan şaşkın bir şekilde baktığına emindim.
_ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _
Odamdaki beyaz makyaj masamın aynasının karşısında yüzüme hangi gülüşü yerleştirsem diye düşünüyordum. Şu an kapı açılıp biri girse benim deli olduğumu düşünebilirdi.
Merdivenlerden inerken burnuma şimdiden nefis yemek kokuları geliyordu. Annemler akşam diğer aile bireylerini davet etmiş olmalıydı.
" Ah bebeğim! Sonunda indin aşağı. Hızlı ol alışverişe gitmemiz gerek."
Annemi cidden özlemiştim. Bu karanlık dünyadaki ışığım, beni gerçekten seven tek kişi oydu.
" Hızla gidip gelin. Akşama misafirlerimiz var. Sizin keyfinizi bekleyemem."
İşte bu da annemin aydınlattığı karanlığın sahibiydi. Babam. Kutsal Malfoy(!)
Her şeyde kusur arayan, memnuniyetsiz adamın tekiydi kendisi. O adama katlanamıyordum. Küçükken gözümün önünde abime Cruciatus Laneti uyguladığını bile görmüştüm. O cidden korkunç biriydi.
○
●
○
Annemin yeni aldığı tavşanlı terliğim ile odamda koşup zıplıyordum. Yazın ortasındaydık ve abim bu eylül ayında okula başlayacağı için hepimiz heyecanlıydık.
Aşağı kattan duyduğum tiz çığlık beni korkutmaya yetmişti. Ne olduğunu anlamak için ayağa kalktığımda oyuncak tavşanımı kucaklamayı unutmadım.
Merdivenleri küçük ve paytak adımlarla inerken çığlık sesleri artıyordu. Sesi her duyduğumda tavşanıma sanki olabilirmiş gibi daha fazla sarılıyordum.
Babamın çalışma odasının oradan geçerken duyduğum sesle aradığım yeri bulduğumu anladım.
"Abraxas lütfen dur! Sana yalvarıyorum. O daha küçücük bir çocuk."
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Story Of A Malfoy
Fiksi PenggemarYüzünde çok doğal olmayan bir gülümse yer aldı. Beraber odaya girdiklerinde odada Dumbledore masasında oturmuş, önündeki koltuklarda ise başka biri oturuyordu. Vera onun kim olduğunu anında anladı. Eski dostu Remus Lupin ona samimi olmayan bir gülüm...
