"Elini hareket ettirdi!"
"Sanırım uyanmak üzere."
"Gözlerini açıyor!"
Genç adam gözlerini açmaya çalışırken duyduğu seslerle kaşlarını çattı. Aslında duyduğu tüm sesler birer uğultudan ibaretti ve gözlerini açmak için uğraştığında uğultular daha da artıyordu.
"Ah! Sonunda! Tanrı'm seni bir daha göremeyeceğiz diye çok korktuk Hyunjin."
"Neredeyim?" Sesi çok kısık ve yorgun çıkıyordu.
"Hastanedesin canım. Bir kaza geçirdin ama şimdi iyisin bak uyandın."
Tanımadığı bir kadın konuşup dururken gözlerini yeniden kapattı. Hiçbir şey hatırlamıyordu ve bilmiyordu. Zihni boş bir levha idi adeta.
"Dinlen canım, iyice dinlen ve toparlan. Biz sizi baş başa bırakalım."
Odadaki ziyaretçiler çıktı ve yalnızca kocasını izleyen Felix kaldı. Gözyaşları içinde sevgilisinin yaralı vücuduna ve yüzüne baktı.
Hyunjin'in geçirdiği korkunç trafik kazasından sonra Tanrı onu bağışladığı için Felix minnettardı. Aynı zamanda suçlu hissediyordu çünkü Hyunjin'i dışarı çıkması için zorlayan oydu. Hava oldukça yağışlıydı ve Hyunjin şehir merkezine sonra da gidebilirdi.
Felix gözyaşlarını sildi ve Hyunjin'in yatağının yanına oturarak elini küçük avuçlarının içine aldı.
"Hepsi benim yüzümden. Çok özür dilerim sevgilim lütfen affet beni."
Hyunjin yine uğultular duymaya başladı ve gözlerini araladı. Tanımadığı bir çocuk yanı başında ağlıyordu.
"S-sen..."
Felix duyduğu mırıltıyla heyecanla gülümsedi. Biricik eşi uyanıyordu tekrar.
"Tamam, zorlama kendini."
Felix komodinde duran sürahiye uzandı ve bir bardak su hazırladı.
Hyunjin tanımadığı çocuğa bakıyordu direkt. Neden bu kadar çok ağlıyordu ki?
"Siz... siz kimsiniz?"
Bardak Felix'in elinden kaydı ve paramparça oldu. Az önce sildiği gözyaşları şimdi artarak akıyordu.
Selam. Ne yaptığım hakkında hiçbir fikrim yok ama siz yine de okuyun ve oy verip yorum yapın tamam mı 🥹
Sizi seviyorum öpüldünüz ❤️
ŞİMDİ OKUDUĞUN
365 | hyunlix
Fanfiction"Seni istiyorum, 7/24, 365 gün, her zaman." "Üzgünüm ama seni tanımıyorum." Angst değildir. Tamamlandı. 21.03.22 - 01.07.22
