လူတိုင်း အတ္တကြီးတတ်တယ်။ တစ်ချို့က ဖျက်ဆီးလိုစိတ်နဲ့ ပိုပြီး အတ္တကြီးသွားကြတာပေါ့။
×
"မင်းကြီးဘုရား..! တိုင်းပြည်နဲ့ ရင်သွေး နှစ်ခုထဲကတစ်ခုကို သေချာပေါက် ပြတ်ပြတ်သားသား ရွေးချယ်ရပါတော့မယ်! "
ညီလာခံထဲ လူလေးယောက်ပဲရှိတယ်။ ဘုရင်နဲ့ မိဖုရားခေါင်ကြီး နောက်ပြီး အထူးအာရုံနဲ့ လင်မယားနှစ်ယောက်။
"မဖြစ်ဘူး! ဒီကလေးက ငါ့ရဲ့ ပထမဆုံးသော သားတော်ပဲ၊ နိမိတ်မရှိတဲ့ တဘောင်စကားတွေနဲ့ ငါ့သားတော်ရဲ့အသက်ကို မစွန့်စားနိုင်ဘူး! "
"မင်းကြီးဘုရား..! ကျွန်တော်မျိုးတို့ ဇနီးမောင်နှံဟာ ဘယ်သောအခါမှ မတရားမှုကို မပြုလုပ်ခဲ့ပါ! မတရားမှုတိုင်းကိုလည်း မျက်ကွယ်မပြုခဲ့ပါ! ပြည်ကောင်းကျိုး၊ တိုင်းကောင်းကျိုး၊ အများကောင်းကျိုးအတွက်သာ ဒီပညာရပ်နဲ့ စိတ်စွမ်းအားများကို အသုံးပြုခဲ့ပါတယ်! ကျွန်တော်မျိုးတို့ရဲ့ နှုတ်မှထွက်သော စကားများကို နားထောင်မိလို့ ထိခိုက်ဒဏ်ရာရသူ မရှိဖူးပါ! အန္တရာယ်နှင့် ကင်းကွာခဲ့သူများသာ ရှိခဲ့ပါတယ် မင်းကြီးဘုရား! ဒါကြောင့် ကျွန်တော်မျိုးတို့ကို ယုံကြည်ပြီး တိုင်းပြည်ကို ကယ်တင်နိုင်ဖို့ သားတော်ကို စွန့်လွှတ်တော်မူပါ!! "
ယောကျ်ားဖြစ်သူရဲ့ အသံက ပိုကျယ်လောင်လာပြီး ဘုရင့်အတွက် ဖိအားရစေတယ်။ မိဖုရားခေါင်ကြီးခမျာ သားတော်လက်ကို ဆုပ်ကိုင်ထားရင်း အငိုအကြွေးမရပ်နိုင်။
ချစ်စရာသိပ်ကောင်းတဲ့ ဒီကလေးဟာ ပြည်ကိုဖျက်မယ့် မင်းတစ်ပါးအဖြစ် ကြီးပြင်းလာမတဲ့လား။ သစ္စာတရားဆိုတာမျိုး သူ့တစ်သက်လုံး စောင့်ထိန်းနိုင်မှာ မဟုတ်ဘူးတဲ့လား။
ဂိုရလျောဘုရင်ရဲ့ အမှောင်မိုက်ဆုံး နေ့ရက်တွေပဲ။ ရှေ့မှောက်က ဇနီးမောင်နှံရဲ့ မျိုးရိုးစဥ်ဆက်ကိုလည်း သူသိတယ်။ ပညာသည် ဂန် နဲ့ သူ့ဇနီးဟာ တိုင်းပြည်ကို သူတို့ပညာနဲ့ အကျိုးပြုကြသူတွေပဲ။
YOU ARE READING
စိတ်
Fanfictionကျယ်ပြောတဲ့ ပင်လယ်ရှေ့မှာ ခြေနှစ်ချောင်းစုံရပ်တဲ့အခါ သူ့ကြင်နာသနားမှုတွေအကြောင်း တွေးတောစဥ်းစားမိပါတယ်။