ဝမ်ရိပေါ်မှာ အကျင့်တစ်ခုရှိလာတယ် အဲဒါကဘာလဲဆိုရင် ရှောင်းကျန့်ကသူ့နားကပ်ပြီးလေသံတိုးတိုးလေးနဲ့ သိချင်တာတွေမေးလာရင် ဖြေရတာကြိုက်တာမျိုး...
အဲ....သိချင်တယ်ဆိုတာထက် ရှောင်းကျန့်ကတစ်ခုခုပြောရင် စကားသံကတိုးတော့ အနားကပ်ပြီးသေချာနားထောင်ရတယ် ပြီးလို့ သူ့ကိုပြန်ဖြေရင် လိုချင်တာရသွားတဲ့ကလေးတစ်ယောက်လို ယုန်သွားတွေပေါ်အောင်ပြုံးသွားတာမျိုးဆို ရိပေါ်တအားသဘောကျတာ....
ရိပေါ်ကို လူတွေကချေတယ် ဂျစ်ကန်ကန်နိုင်တယ် ဆိုးတယ်ဆိုပြီးသတ်မှတ်ကြတယ်
ဒါကတမင်တကာလုပ်ယူထားမျိုးမရှိတာဖြစ်တဲ့အတွက် ရိပေါ်ကတော့ဖြေရှင်းလေ့မရှိ...
ဥပမာ.... အသိတစ်ယောက်ယောက်ကိုတွေ့လို့ ရယ်ပြရမယ်ဆိုရင် ရိပေါ်ရဲ့စိတ်ထဲမှာတော့ရယ်ပြပြီးသွားပေမဲ့ အပြင်ပန်းမှာခပ်တည်တည်ဖြစ်နေဆဲပဲ အပြုံးတစ်ခုကိုအလွယ်မပြနိုင်တဲ့သူက အပြုံးချိုချိုနဲ့ရှောင်းကျန့်ကပြုံးပြလာရင် တအားတွေသဘောကျနေရောပဲ...
ဒါလဲလူတကာသိဖို့မလိုဘူးမို့ သူ့စိတ်ထဲမှာပဲတွေးနေမိတာဖြစ်တယ်...၊
"ရိပေါ် ဒါကလေဘယ်လိုလုပ်ရတာလဲဟင် ငါမမြင်ဖူးလို့"
နေ့လည် ထမင်းစားပြီးတော့ ကျောင်းခေါင်မိုးမှာအနားယူကြရင်း... ရှောင်းကျန့်က ရိပေါ်ဆော့လက်စ lego အရုပ်ကို လက်ညိုးလေးနဲ့ထိုးရင်းမေးတယ် ရိပေါ်ကလဲလက်ညိုးလေးကွေးရင်း အနားကပ်စေဖို့ခေါ်လိုက်တယ်...
"ဒါက အရုပ်ဆက်တာပဲ ဒီမှာတွေ့လားအစိတ်အပိုင်းတွေကျန်သေးတယ် အဲဒါတွေကိုရုပ်လုံးပေါ်အောင်လုပ်ရတာ ဆက်ကြည့်မလား"
"အာ ငါလုပ်ကြည့်လို့ရလား"
"အင်း လုပ်ကြည့်လေ"
ရှောင်းကျန့်ကတော့ ဝမ်းသာအားရနဲ့ရိပေါ်ရဲ့အရုပ်ကိုယူဆော့တယ် အိမ်မှာဆို တီတီယွီတို့ဆိုတာ ရှောင်းကျန့်အတွက် ဒီတိုင်းအရုပ်ကြီး အရုပ်ငယ်လောက်သာဝယ်ပေးသလို ဂိမ်းဆော့ဖို့ဆိုတာလဲ မျက်လုံးပျက်မှာဆိုးလို့မဆော့စေကြ...အခုရိပေါ်တို့နဲ့တွေ့မှ အမြင်ဖူးတာ မကြားဖူးတာကြားရတယ်....
"အယ် သွားပီ ရိပေါ်"
ရိပေါ်ဆက်ထားတဲ့အရုပ်က ရှောင်းကျန့်လက်ထဲရောက်မှတစစီဖြစ်သွားတယ်...
