HIS NAME

1.1K 28 1
                                    

HER POV

The continuous beeping sound woke me up from my deep sleep. Slowly open my eyes and notice that the room is in dim lights.

And I hear the voice I've longed to hear...

"D-Dominic."

His body becomes tense then slowly turn around. I noticed the little bundle snuggling in his arms.

Our baby...

"Darling... y-you're awake." He's shaking and suddenly his tears fall. I'm afraid that he would drop our baby but then he carefully laid out baby back in his bassinet and immediately comes to my side.

"Darling... are you hurting anywhere? Do you want water? Food? Are you hungry?" I squeeze his hand a little signaling him to shut up.

"O-okay l-lang ako. B-but I'm t-thirsty." My voice cracked from the lack of liquid in my throat.

Dali-dali naman itong kumuha ng bottled water at binuksan. Tinulungan niya din akong inumin ito dahil wala pa akong masyado lakas.

"I will call Dr. Andrews to check you up, okay?" Before I can answer he already got up after giving me a quick kiss on my lips then he's out of the room.

The room is so quiet, the only sound you can hear is the AC and the little cries from my sweet boy.

Pinilit kong makatayo kahit medyo masakit pa ang katawan ko unti-unti kong hinila ang suwero ko upang maglakad sa bassinet ng anak ko.

Tatlong hakbang lang mula sa kama ko ang layo ng bassinet kaya medyo madali lang itong lakarin pero dahil nga siguro sa kapapanganak ko palang ay nakaramdam ako ng pananakit ng katawan.

" Oh my." Namamanghang bulong ko sa aking sarili.

He looks exactly like his father, well aside from his hair and the color of his eyes.

"My baby... you're so handsome my boy." Humihikbing sabi.

And my heart melts when he let out a cute yawn. His hands are wiggling from side to side. Parang bang gusto ako nitong abutin. So cute my little boy.

Hindi ko namalayang bumukas na pala ang pinto at nagmamadaling akong ikinulong sa mga braso ng lalaking sa amoy palang ay kilala ko na.

"Darling! Why did you get up?!" May diing at may pag-aalala na tanong nito sakin.

Binuhat ako nito at muling inilapag sa kama, kinumutan at binigyan ako ng mabining halik sa noo.

"I... I just w-want to see our son." Pabulong kong tugon dito.

"Dapat hinintay mo ako. You just give birth sweetheart; your body needs to rest." May bahid ng pag-aalala at takot ang boses nito.

"I'm sorry. I'm just excited to see him for the first time." Napayuko ako.

I made him worried again. I should've just waited for him to be here.

Inilagay nito ang dalawang daliri niya sa baba ko para iangat ito.

"I'm sorry darling. I-I'm just worried... I almost lost my heart."

Pinagdikit nito ang noo namin na dahilan para mapapikit ako. Nilagay ko ang mga kamay ko sa magka-bilaang pisngi nito. Unti-unti kong naramdaman ang pamamasa ng mga kamay ko.

"W-why are you crying, my love?" Nag-aalala kong tanong dito.

"I-I'm s-so scared, my love... So, so scared. I-I thought I'm going to lose you." He was shaking.

This is the first time I've seen Dominic in this state. The fear he had been through I felt it in our mate bond. I feel so guilty right now.

"Darling, I don't know what would happen to me or our baby if something happened to you. I- I can't even imagine it. Damn it!" Maingat kong pinunasan ang mga luhang kumakawala sa mga mata niya.

I can't help but feel like it's my fault. My love is breaking down and scared because of me.

Ikinulong ko ang mukha niya sa mga palad ko. At tumingin ng deretso sa mga mata niya. His tears are still visible. Like he can't stop crying.

"I'm sorry, my love. I promise you I will never leave you." I give him a reassuring smile.

"Ahem!"

Sabay kaming napalingon sa may pinto at nakita ang buong pamilya namin. Papa is holding a 'get well soon' balloon and a big teddy bear. While Mama is holding so many paper bags that I can imagine what is it. Marcus and Leo have food in them.

"Mamaya na ang labing-labing niyong dalawa. Gusto ko ng makita ang pamangkin ko." Marcus said while his hand at his hips.

Inilapag nito ang dala niyang pagkain sa lamesa at tuloy-tuloy na nagtungo sa bassinet ng anak ko.

"First thing first." Napataas ang kilay namin ng makitang naglabas ito ng alcohol at sanitizer.

"Uh... what are you doing,Marcus?" Tanong ko naman dito.

Lumingon ito saglit sakin at muling bumalik sa pagsasanitize ng kamay niya. Nang matapos ito sa kamay niya ay nag-ispray naman ito ng alcohol sa damit nito.

"Kailangang malinis ako bago hawakan ang pamangkin ko noh. No germs are allowed." Ngumiti ito ng pagkalaki-laki at maingat na kinarga ang anak ko.

He started making faces, but my baby boy has his father's personality. He just stares at him and if he can talk, he would call his Uncle Marcus a stupid.

Nawala ang mga brasong nakapulupot sakin at nagtungo sa gawi ni Marcus.

"Give me my son, idiot."

Yup! Father's like son.

Nakakunot ang noong kinuha nito sa bisig ni Marcus ang anak namin at maingat na dinala sa tabi ko.

"Hi, baby boy." He let out a little cute yawn and I think my heart melted again. I stole a glance at my mate and saw him having the biggest grin I ever saw.

While I and my mate are busy fuzzing around our baby. Mama and Papa sit on the couch while Dr. Andrews and Leo are still in front of the door.

"Ahem. I will just check if you're okay Luna." Dr. Andrew said then started checking me. Mama and Dominic are talking about something that I couldn't hear because they are both whispering at each other.

As my mate felt my stare, he looks at me and let out one of his beautiful smiles.

"It seems that you're already recovering well, Luna. " Inaayos na ni Dr. Andrews ang mga gamit niya at may mga sinulat sa chart ko.

"Thanks Doc." Binigyan ko ito ng maliit na ngiti.

Nagpaalam na ito at lumabas ng kwarto. Tahimik lang ang kwarto at ang maririnig lang ay ang machine na nakakabit sakin at ang paminsang-minsang sagutan nina Marcus at Leo.

"So... What's the name of our little boy?" Mama excitedly asks.


"His name..."


Cherish by the AlphaTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon