Chasing Dreams

Eighth Dream

I took a breath before I swayed my body to match the rhythm of the music. I know I should be tired by now for I repeated it countless of times, but I feel so free whenever I am dancing. It is like, I have nothing to worry about even though it might be tiring and sometimes nerve-wracking as well.

Yes. I oftentimes feel the pressure for me to be better and better with each dance that I made. Pero iba kasi sa pakiramdam kapag alam kong ginagagawa ko ang mga bagay na nais ko. I enjoy singing and rapping, yet there is that little spark that told me I love dancing more than the two. Hindi man ako kasing galing ng iba pero iba ang fulfilment na nararamdaman ko kada umiindayog ako kasabay ng tugtog.

Nasa hall ako sumasayaw kaya hindi ko makita ang sarili ko kaya minabuti ko na lamang na i-video ang dance routine ko sa aking iPad upang masuri ko ang dapat ko pang i-improve. I am nowhere to perfection and I am not aiming to be one, yet I am making sure that I am better than yesterday, will be better tomorrow than today. That I promise myself.

I bit my lip to suppress a smile 'cause I am finally contented with my moves. It became more clean and polished. Mas maayos na rin ang body lines ko at ang facial expression ko kumpara sa mga nauna. I can't help but be proud of myself.

Pinosition ko na lang ulit ang iPad ko at bumalik na sa pagsasayaw. This will be my last round for this day.

I can feel my sweat dripping down my forehead and neck. Ang una kong naisip ay ang kunin ang face towel ko upang punasan ang tumatagaktak kong pawis pero hindi iyon nangyari dahil na-realize ko na hindi lang pala ako ang tao sa hall.

Aisle stood up and walked towards me. He handed me the bottled water he's holding. Tiningnan ko 'yon saglit bago ko ibinalik ang mga mata sa kanyang nakangiting mukha.

"Anong ginagawa mo rito?"

"Napadaan lang ako nang mapansin kong may tao rito. I entered and I saw you dancing."

Nagtaas ako ng kilay sa kanya. "Bakit hindi ka pa umalis kung napadaan ka lang naman pala?"

He chuckled. "Bakit ba napakasungit mo sa akin?"

Wow, ha?

Ako pa talaga ang masungit? Eh siya nga, ilang beses na akong pinagsupladuhan at sinungitan.

Unbelievable!

"Hiyang-hiya naman ako sa'yo 'no?"

"Look, Alaina. When I told you that I wanted to be your friend, I mean it."

I rolled my eyes at that.

"Hindi mo pa ba kukunin itong tubig? Nangangalay na 'tong kamay ko oh."

I look at his hand once more and took the bottled water abruptly. Tinalikuran ko siya't pinuntahan na ang bag ko. Dahan-dahan kong pinunasan ang pawis ko na kanina ko pa sana gustong gawin kung hindi lang naririto ngayon si Aisle.

Bakit ba kasi kung kailan gusto ko na siyang iwasan ay tsaka naman siya lapit nang lapit sa akin?

Come on, Alaina. Hindi naman talaga mangyayari ang gusto mo dahil boyfriend siya ni Kristina.

Magkikita at magkikita naman talaga kami. Given pa na nasa iisang building din naman kami rito sa school.

I grabbed my things and left the hall. And as expected, Aisle left the same time as I did. Hindi ko lang i-ne-expect na sasabayan niya pa ako sa paglalakad. Mas mabuti nga kung sa agency na lang ako nagpractice kaya lang mainam na rin ito't alam kong hindi rin naman ako palalabasin ng mga guard kanina na hindi pa dismissal time ng mga senior high.

"Uuwi ka na sa inyo?" tanong niya na hindi ko naman inabala pang sinagot. "Sabay ka na sa akin. Dadaanan ko rin naman si Kristina at ihahatid sa inyo."

I tried so hard not to roll my eyes at that.