Chasing Dreams

Thirty-First Dream

Dream.

One word but it holds a thousands of meaning for me. I persevered and chase all of it for years. Kung kailan unti-unti ko nang naaabot ang mga pangarap na matagal ko nang inaasam ay siya namang biglaang pagkawasak nito.

I thought everything is going well. I thought I finally reach those dreams of mine. Yet, I thought wrong.

Ganoon siguro talaga? 

Life hates me so much that it can never give me the happiness I have been wishing for since then. Kung totoong happiness is a choice, paano ko pipiliin 'yon kung ang mga pangarap kong inakala kong makakapagbigay sa akin ng kasiyahan ay siyang naglalaho na sa aking harapan?

I wanted to extend my hand and will try to reach for it again, but how?

I fought for it countless of times. I didn't heed any attention to what everyone is telling me so. I believe that I will be able to prove them wrong and I did. But those were all short-lived triumphs, I guess.

Now, all I can do is keep on watching the things I worked hard for crumble before me. And it pains me more that I couldn't do anything to save even an inch of it.

Sayang ang ganda pa naman sana at talented pero masama naman pala ang ugali.

Hindi lang pala cheater, bully din pala siya. Kawawa naman si Mark at sa maling babae pa siya napunta.

Sariling kapatid pa pala niya 'yong binubully niya. Paano niya naatim na gawin 'yon?

Ganyan siguro talaga kapag pinalaking spoiled. Akala niya kung sino na siya umasta.

Kahit pala hindi pa siya nagdedebut ay panget na ang ugali.

Nakita ko siya isang beses. Magpapapicture sana ako pero dineadma lang ako. Akala mo naman kung sinong sikat eh nadala lang naman siya sa kasikatan ni Mark.

Bakit pa kasi siya isinama sa Golden Tears? Siya lang naman ang sumisira sa grupong 'yon eh.

Kaya siguro parang hindi siya close sa mga kagrupo niya. Bully pala siya.

"Tama na nga 'yan," Angeline said as she snatched my phone away. "Bakit ba nag-aaksaya ka pa ng oras dito? Wala ka namang pakielam sa sasabihin ng ibang tao dati ah?"

"Tinitingnan ko lang naman kung nagbago na ba ang perception nila sa akin?"

"Bakit? Dahil sa inissue niyong apology letter ng agency mo?" She shook her head in disappointment. "Ni hindi ko nga alam kung bakit ka pumayag sa gusto nila. This is not you. Ang kilala kong Alaina ay walang pakielam sa sasabihin ng iba... na hindi magpapakontrol sa kahit kaninuman. What happened then? Tuluyan ka na nga ba talaga binago ng pangarap mo?"

"Bakit, Angeline? Sino nga ba talaga ako? Ano bang klaseng tao ako? Dahil sa totoo lang, hindi ko na rin kilala ang sarili ko.

"I thought I knew myself too well. I thought I can endure their judgments on me dahil hindi naman nila ako kilala sa likod ng camera. Pero ganoon ba talaga ko kasamang tao para wala man lang magtanggol sa akin? Para sirain nila ang lahat nang pinaghirapan ko?"

"Alaina..." Angeline whispered my name as she tries to caress my shoulders pero iniwasan ko 'yon.

"Ni sariling magulang ko nga sumuko sa akin. Iyong mga kagrupo ko na akala ko handa akong tulungan ngayong nangangailan ako, pero mas iniisip pa nila ang sarili nilang mga kapakanan. At 'yong nag-iisang tao na laging nandyan para sa akin, iniwan ko pa. Am I really not worthy to be love? Or to be valued at least?" I asked while I am looking into her eyes in my last question, desperate for answers. Because honestly, all of these exhausts the hell out of me.