Birkaç gün sonra Eylül sabaha doğru gözlerini açmıştı ama hiçkimseyle görüşmek istemiyordu..Annesi girmeye çalıştığında ise kriz geçirmiş doktor annesini çıkartmıştı..Eylül'e sakinleştirici yapıldıktan sonra doktor hemşire ile birlikte odadan çıktı.
Ekrem:Erdal..Kızım iyi mi?
Erdal:Size söylemiştim Ekrem..Hiçkimseyi istemiyor..Selin içeriye girince sinir krizi geçirdi.Çok üzgünüm ama sakinleştirici yapmak zorunda kaldık.
Güney:Nasıl yani? Kardeşimi uyuttunuz mu tekrar? Ya uyanmazsa ? Hı? Neden yaptınız böyle bir şeyi Erdal amca!
Erdal:Güney..Yeniden kendisine zarar verebilirdi..Sabah olsun..Psikolog arkadaşımızla birlikte içeriye gireceğiz..Sizde biraz dinlenin olur mu?
Güney:Ben içeriye girmek istiyorum.
Erdal:Güney,lütfen..Şimdi değil.
Ekrem:Erdal,biz ne yapacağız?
Erdal:Eylül'ün bir süre destek alması gerekebilir.Sabah detaylı konuşuruz olur mu?
Ekrem:Tamam..Çok sağol Erdal..
Erdal:Ben şimdi diğer hastalara bakayım..Sonra yine gelirim..
Doktor gidince herkes bir köşeye dağılmıştı..Cemre ve Meral'in ailesi de oradaydı.
Seher:Kızım..Bizde gidelim artık.Eylül de uyandı.Yine geliriz olur mu?
Meral:Hayır anne..Eylül'ü görmeden gitmeyeceğim.
Seher:Sabah yine geliriz kızım..Hadi,lütfen..Günlerdir perişan oldu herkes.
Selin:Annen haklı kızım..Hadi siz gidin.Yine gelirsiniz..
Meral:Ama..Of anne ya!
Meral annesi ve babası ile gitmek zorunda kalmıştı..Cemre ise ailesini göndermişti..Eylül'ü görmeden gitmeyecekti..
Serkan,Güney'i alıp kantine gitmişti..Kendisine ve Güney'e tost ve çay alıp Güney'in karşısına oturdu..
Serkan:Artık bir şeyler yiyebilirsin..
Güney:Sağol Serkan.
Serkan:Neden bana anlatmadın? Neden yanında olmama izin vermedin iki yıldır? Biz abi-kardeş gibi değil miydik?
Güney:Anlatamazdım.
Serkan:Neden? Hiç mi güvenmiyorsun bana? İki yıldır fazla görüşemiyoruz diye unuttun mu bunca yıllık geçmişimizi.
Güney:Serkan..Üstüme gelme.
Serkan:Hayır geleceğim.Ve sen de hiçbir şey söylemeyeceksin.Büyüdük biz..Senin korumaya çalıştığın çocuklar değiliz.Bu kez ben konuşacağım,sen dinleyeceksin.
Güney:Serkan,anlatamazdım.Sen Eylülle o kadar yakınken nasıl anlatmamı bekliyorsun hı? İçinde tutabilecek miydin? Eylül'e hiçbir şey söylemeden yapabilecek miydin? İnan bu çok zor..Ben bu yükün ne demek olduğunu biliyorum.
Serkan:Ne olacak peki şimdi?
Güney:Bilmiyorum..Hiçbir şey bilmiyorum Serkan.
Serkan:Anlatacak mısın Eylül'e? Songül'ü..Simge'yi?
Güney:Şimdi değil..
Serkan:Ne zaman?
Güney:Serkan.Anlatmayacağım! Ve sende,diğerleri de anlatmayacak!
Serkan:Peki eve dönecek misin? Eylül'ün sana ihtiyacı var.Bunu ona borçlusun.Yanında olmak zorundasın.
Güney:O eve dönmeyeceğim..Ama Eylül'ü yanıma alacağım.
Serkan:Ya kabul etmezse.Ne olacak o zaman?
Güney:Serkan! Darlama beni!
Serkan:Konuşacağım dedim sana! Susmayacağım!
Güney:Eylül'e bir şey söylerseniz hepinizi mahvederim! Duydun mu beni!
Serkan hiçbir şey söylemeden sinirle gider..Eylül zaten son bir yıldır Serkanla yakın değildi..Eğer bir gün bu gerçekleri öğrenirse,Serkan'ın ve diğerlerinin de bu gerçeği bildiğini öğrenirse neler olacağını düşünmek bile istemiyordu..
Eylül saat on bire doğru gözlerini açtığında yanında Cemre vardı..Ama ona hiçbir şey söylemedi..Cemre Eylül'ün uyandığını görünce sevinçle sarıldı arkadaşına..
Cemre:Ohh çok şükür! Canım arkadaşım benim..Sonunda uyandın!
Eylül:Cemre napıyosun ya?!
Cemre:Sen bağırıyor musun bana? Sesini mi yükseltiyorsun ? Asıl benim sana bağırmam lazım kızım! Ne yaptığını sanıyorsun sen? Günlerdir ne haldeyim biliyor musun?
Eylül:Off sus biraz.
Cemre:Huysuzsun işte,huysuz! Huysuz! Ve böyle olunca hiç çekilmiyorsun.
Eylül:Kim kurtardı beni?
Cemre:Selin teyze tabiki kim olacak.
Eylül:Yaptığı eziyetler bitmedi,daha fazla eziyet çektirmek için kurtarmıştır.
Cemre:Saçmalıyorsun Eylül.Herkes çok kötüydü..Annen,baban,abin..
Eylül:Cemre.Beni buradan çıkaracaksın.
Cemre:Ne?! Delirdin herhalde?!
Eylül:Ben hiçkimseyi görmek istemiyorum.Herkesi gönder..Ben gideceğim..
Cemre:Hayır asla yapmam!
Eylül:Seni silerim..Ve asla yanıma yaklaşamazsın.Beş dakika içinde seçimini yap.
