Küçük Eylül babasının gelmeyeceğini anlamıştı..Artık gelen giden de olmuyordu zaten.Yine heyecanı yarım kalmıştı.Babası her defasında bunu yapmayı nasıl başarıyordu ki?
O da okuldan çıkmayı tercih etti..Küçücük çocuk..Günlerden perşembe..Ve hava neredeyse kararmak üzere..Ama Eylül bunları umursamayacak kadar kırgın..Küçücük çocuk kalbinden bir sürü şey geçiriyor..Ve kendince babasını cezalandırmak istiyor..
Herkes salonda..Orada olmayan iki kişi var..Biri Eylül..Diğeri Eylül'ün babası..Eylül'ün yokluğu çoktan farkediliyor..Polisler çağırılmış.
Nazan:Nereye gider bu çocuk..
Selin:Onu sizin söylemeniz lazım Nazan.Size emanet ettim ben çocuklarımı.
Nazan:Haklısın Selin ama sende böyle bir günde çalışmak yerine çocuğunun başında olacaktın.
Güney:Anne,kardeşime bir şey olur mu? Ona bir şey olmasın!
Selin:Dur oğlum..Yapma lütfen..Memur bey bir şey yapın sizde artık.
Polis:Çocuğun kaçırılma ihtimali olabilir mi?
Selin:Hayır..Yani bilmiyorum..Belki..Kameralara bakın noolur..
Selin Ekrem'e de haber vermiş..Ekrem de okula geliyor..
Ekrem:Selin?Kızımız nerede?!
Selin:Bilmiyorum..Bilmiyorum Ekrem..Ben son rütuşlara bakacaktım..Nazanlara emanet ettim çocukları..Güney burada ama Eylül yok..
Ekrem:Kahretsin!
Güney:Baba..Kardeşimi bulalım noolur..
Ekrem:Bulacağız oğlum,bulacağız..
Serkan:Eylül ben babamı bekleyeceğim dedi bizimle gelmedi.
Selin:ne? Ne dedin sen ?
Serkan:Gelmedi işte.Pencereden baktım bahçedeydi..Ama sonra gitmiş..
Okuma bayramı akşamı iptal olmuştu..Kimi aileler dağılırken kimileri hâla oradaydı..Polisler de kamera kayıtlarına bakıyorlardı..Anonsta geçilmişti..
Ertesi gün sabaha doğru sahil kenarında ekipler bulmuştu Eylül'ü..Herkes o kadar korkmuştu ki..Ekrem,Selin ve Güney'i de alıp karakola gitmişti..Nazan,Tevfik ve Serkan da yalnız bırakmamışlardı onları..
Ekrem:Kızım..Ah..Çok korktuk sana bir şey oldu diye..
Selin:Nasıl böyle bir şey yaparsın kızım..
Güney:İyi misin Eylül?
Serkan:Sana gel demiştim..Çok korktum
Ekrem:Babacım..Bir şey söylesene..Neden konuşmuyorsun bizimle
Eylül:Küstüm işte sana..Sen benim kalbimi kırdın.Geleceğim dedin gelmedin..Bende kaçtım..
...
Serkan taksiye binen Eylül'ü arkadan gelen diğer taksiyle takip etmeye başlamıştı..
Serkan:Ah Eylül,ah..Nereye gidiyorsun ki bu halde?
Taksici:Efendim abicim?
Serkan:Yok bir şey abi..Sen şu öndeki taksiyi kaçırma..Çok önemli..
Taksici:Tamam tamam merak etme sen..
Eylül yarım saat sonra sahil kenarında durdurmuştu taksiyi..Serkanda bu yüzden taksiden inmişti..Eylül kayalıklara geçip oturunca Serkanda bir süre yanına yaklaşmadı..Eylül öylece denizi izliyor ara sıra küçük küçük taşlar atıyordu..Serkan da daha fazla dayanamayıp Eylül'ün yanına gitti...
Serkan:Eylül?
Eylül:Sen..Ne işin var burada senin?
Serkan;Asıl senin bu halde burada ne işin var?
Eylül:Serkan..Gider misin?
Serkan:Hayır,gitmiyorum..Ben daha önce de yaptım bunu.O zaman kaybolmuştun.Şimdi de aynısını yapmıcam.
Eylül:Serkan artık küçük değiliz.
Serkan:Ne fark eder ki? O zamanda aynısını yapmıştın şimdi de aynısını yapıyorsun.
Eylül:Rahat bırak beni.
Serkan:Hayır bırakmıyorum.
Eylül:Serkan.Bu mesele seni aşar.Beni rahat bırak.
Serkan:Boşu boşuna uğraşma Eylül.Hiçbir yere gitmiyorum.Bende burada seninle oturacağım.
Eylül:Off!
Serkan:Sen var ya,bencilsin! Günlerdir ne haldeyiz biliyor musun?
Eylül:Ölseydim kurtulurdunuz işte.
Serkan:Eylül biz senin ölmeni istemiyoruz.Eski Eylül olmanı istiyoruz.Ama görüyoruz ki her geçen gün eski Eylül olmaktan çok uzaklaşıyorsun.
Eylül:Ya sen bana baksana.Bittim ben.Tükendim.Ne kadar iğrenç görünüyorum görmüyor musun?
Serkan:İğrenç mi? Ne alaka şimdi?
Eylül:Ben gayrimeşru bir çocuğum Serkan..Ve bu ben yaşadığım sürece benimle olacak.
Serkan:Bu senin suçun değil.Kendine bunu yapamazsın,izin vermem.
Eylül:Beni asla anlayamazsın..Ne hissettiğimi..Ne düşündüğümü..Hiçkimse anlayamaz..
Serkan:Ben anlarım..Ben seni hep anlarım Eylül..
