Güney hastaneye gelir gelmez soluğu Eylül'ün odasında almıştı..Eylül'ü göremeyince de çok endişelenmişti..Hemen etrafına bakındı..Kimse yoktu.O da kantine koştu..
Songül:Güney?!
Güney:Eylül'ü gördünüz mü?
Songül:Odasında değil mi?
Güney:Değil..Her yere baktım ama yok..Ya nasıl burada böyle oturursunuz!
Cemre:Ben on beş dakika önce indim buraya..Uyuyordu.
Güney:Aferin size! Aferin! Serkan nerede? Belki o yanındadır..
Cemre:Şey..Eve gitmişti o..
Güney:Ne??
Cemre:Gidip geleceğim dedi..
Selin:Nasıl ya? Nerede kızım! Telefonu da yok ki..
Songül:Cemre..Eylül'ün eşyaları sende değil miydi?
Cemre:Bende sadece bileklik falan var..
Güney:Telefonuda sendeydi Cemre..
Cemre:Aa şey..Evet..Ben eşyaları annemlerle gönderdim..Yanımda değil yani..
Ekrem:O kattakilere soralım..Belki gören olmuştur..Panik yapıyoruzdur..
Güney:Çok zekice..
Ekrem:Güney!
Güney cevap vermeden gitti..Cemre yalan söylemek zorunda kaldığı için kendisini kötü hissediyordu..Herkes oradan gidince Serkan'ı aradı..
Cemre:Serkan..Neredesiniz?
Serkan:Sahildeyiz Cemre..Ne oldu?
Cemre:Eylül seni görünce bir şey söyledi mi?
Serkan:Sence?
Cemre:Tamam haklısın sormam hataydı..Ya Güney geldi..Eylül'ü göremeyince delirdi..Herkes Eylül'ü arıyor şimdi..Ne yapacağım ben?
Serkan:Ben onu ikna edeceğim.Sen biraz oyala.
Cemre:Tamam haber ver bana.
Serkan telefonu kapatıp Eylül'ün yanına döndü..
Eylül:Ne diyor Cemre?
Serkan:Sen Cemre'nin aradığını nereden biliyorsun ki?
Eylül:Serkan..Salak değilim ben.Cemre hemen sana söyledi işte.Beni oradan kolay kolay göndermeyeceğini biliyorum.Öğrenmişler ve beni arıyorlar değil mi? Cemre de ne yapacağını bilmediği için seni aradı.
Serkan:Madem her şeyin farkındasın neden yapıyorsun bunu.
Eylül:Farkında olmam neyi değiştirir ki? Ben onları görmek istemiyorum.Acı çekip çekmedikleri de umrumda değil..Babam kızlarıyla yaşamaya devam etsin.Annem güzellik merkezlerine gitsin..İşe gitsin..Abim çekip gittiği hayatına devam etsin..Beni rahat bıraksınlar..
Serkan:Ama..Şey..
Eylül:Ben her şeyi biliyorum Serkan.Songül benim kardeşim.Malesef ki kız kardeşi de öyle..
Serkan:Iı..Ama..
Eylül:Bana söylememeniz için tembihlendiniz dimi? Abim tehdit bile etmiştir..
Serkan:Şey..Eylül ben aslında..Güney'e böyle yapma dedim..Kızdım hatta..Zaten bende yeni öğrendim..Yemin ederim..
Eylül:Ben sana kızmıyorum merak etme..Benim kızdığım onlar..Bana yalandan bir hayat yaşatmaları ve buna devam etmeleri..
Serkan:Özür dilerim..
Eylül:Biliyor musun..Benim tek istediğim herkesin ailesi gibi bir ailem olmasıydı..Beraber pikniğe gidelim..Hafta sonları hep birlikte kahvaltı yapalım..Akşamları herkes aynı masada toplanıp birbirimize gün içinde ne yaptığımızı anlatalım..Haftada bir gün hep birlikte film izleyelim..Annem bize patlamış mısır yapsın..Babamın bir kolunda ben diğerinde abim..Böyle böyle şeyler işte..Çok zor muydu?
Serkan:Bazen hiçbir şey istediğimiz gibi olmuyor Eylül..Çok üzgünüm..
Eylül:Doğru..Haklısın..
Serkan:Gidelim mi artık? Daha yeni uyandın..Bir şey olacak diye korkuyorum..
Eylül:Serkan..
Serkan:Eylül,böyle olmaz..Bak şurada üniversite sınavına ne kadar kaldı ki..Kendi hayatını kurmalısın..Ama böyle kaçarak değil..Ailenle konuşma..İstersen yüzlerine bile bakma ama orası seninde evin..Eve dön noolur..
