Eylül bir saat sonra gözlerini açtığında başucunda Songül vardı.Eylül'ün ellerini tutmuş ağlıyordu..Eylül hafifçe doğrulunca Songül de o mutlulukla Eylül'e sarılmıştı..
Eylül:Ahh..Songül..
Serum takılı olduğu için kolu acımıştı..
Songül:Ayy..Çok pardon..Çok özür dilerim..Şey..Ben senin uyandığını görünce şey oldum..
Eylül:Sakin olur musun?
Songül:Tamam..Haklısın..İyisin dimi? Doktoru çağırıyım ben hemen..
Eylül:İyiyim ben.
Songül:B*k iyisin! Ne yapıyordun tek başına?! Nerelerdeydin? Kalbin seni ne kadar yormuş farkında mısın? Ya da kalbini ne kadar yorduğunun farkında mısın? Senin dinlenmen gerekiyordu.Kalp atışın hızlanmış ve kötüleşmişsin.
Eylül:Bir anda oldu.Kendimi yormadım tamam mı.Hem sen niye geldin ki?! Sanane benden.
Eylül maskesini yeniden alıvermişti ama bir yandan da çok tuhaf şeyler hissediyordu..Songül'ün orada olması sanki anne-babasının orada olmasından daha kıymetli gibiydi..
Songül:Çünkü çok korktum.Çünkü aklım sende hep.Seni düşünmeden edemiyorum.İyiki aramışım seni.
Eylül:Sen..Beni merak mı ediyorsun?
Songül biraz ilerideki sandalyeyi çekmiş,Eylül'ün yan tarafına oturmuştu..
Songül:Bak Eylül..Evet biz en başından beri iyi anlaşamadık..Kabul et ikimizinde hataları oldu.4 yıldır aynı sınıftayız ve birbirimizle anlaşamadığımızı tüm okul biliyor.Ben her şeyi yaklaşık dört ay önce öğrendim tamam mı? İlk zamanlar kabullenmesi zor oldu.Evdeki problemler falan..Annem terk etti bizi.Sanki bizim bir suçumuz varmış gibi..Kendimi toparladıktan sonra seni izlemeye başladım ben..Herkes senden korkuyor,çekiniyordu..Ama sen köşelerde bir yerlerde yardım ediyordun birilerine..Arkadaşlarınla konuşmalarını izliyordum..Hiçbir şeyden haberin yoktu..Benim ailem ise dağılmıştı.Güneyle konuştuk..O da hayatından memnun değildi ve senin çok hassas olduğunu söylemişti..
Eylül:Yani? Ne değişecek.
Songül:Yapma Eylül..Sen de biliyorsun..Ben de..Bu olanların suçlusu biz değiliz..Ortada bir suçu olan varsa o da babam.Biz kabul etsekte etmesekte kardeşiz tamam mı.Ve hiçbir suçumuz yok.Belki şimdi bunu anlaman zor ama emin ol kendi kendine düşündüğün zaman ne söylemek istediğimi anlayacaksın..
Doktor Güneyle birlikte içeriye girince Songül oturduğu yerden kalktı..
Güney:Eylül..Uyanmışsın abicim..
Cevap vermedi Eylül..
Doktor:Birkaç saat sonra çıkabilirsiniz..Kendinizi yormak yok küçük hanım..
Songül:Çok teşekkür ederiz..Sağolun..
Doktor:Ne demek..Görevim..Yine görüşürüz..
Doktor çıkınca üçü kaldı odada..
Güney:İyi misin canım? Eğer kendini kötü hissediyorsan bu gece burada kalalım.
Eylül:İyiyim ben.
Güney:Yapma böyle noolur..
Eylül:Çıkar mısın odadan?
Güney:Hayır..Çıkmıyorum.Taburcu olana kadar buradayım.
Eylül:Off! Sinir oluyorum sana..
Güney:Bu söylediklerini duymuyorum Eylül..Songül sen yiyecek bir şeyler alıp gelir misin?
Güney parada uzatmıştı..
Songül:Tabi..Ama gerek yok..
Güney:Al şunu..Hadi..
Songül:Peki tamam..
Ertesi gün,
Eylül sabah uyanıp okul için hazırlanmıştı..Güney ise çoktan uyanmıştı..Salonda Eylül'ü bekliyordu..
Selin:Güney..
Güney:Efendim?
Selin:Niye erken uyandın? Hem gece neredeydiniz siz? Geç geldiniz.
Güney:Dışarıdaydık.
Selin:Barıştınız mı Eylülle?
Güney:Tam olarak olmasada..
Selin:Anladım..Eylül uyandı mı?
Güney:Uyandı sanırım..Bende onu bekliyorum..Okula bırakacağım..
Eylülde inmişti zaten..
Eylül:Ben giderim.
Güney:Hadi Eylül.Uzatma..Kahvaltı yapıp çıkalım.Bende derse geçeceğim..
Okula geldiklerinde Songül kapıda bekliyordu..Eylül indikten sonra Güneyde gitmişti..
Songül:Günaydın..Bende seni bekliyordum..
Eylül:Günaydın Songül.
Songül:Aç mısın? Kantine gidelim..
Eylül:Yok ya ben atıştırdım bir şeyler..Şey..Gece teşekkür edemedim..Sağol..Dün için yani..Hemen geldin..Hastanede bekledin..
Songül gülümseyip hafifçe sarıldı Eylül'e..Bu sırada kapıdan giren Serkan,Cemre ve Meralde şaşkınlıkla onlara bakıyordu..
Meral:Ben şok..Nooluyo?
Serkan:Hiçbir fikrim yok..Ateşkes imzaladılar galiba..
Cemre:Yuh..Bu kadar çabuk mu?
Meral:Sanmam..
Serkan:Niye ya? Kardeş onlar..Sizde biliyorsunuz ki kardeşlik bambaşka bir şey..Ben onlar adına sevindim valla..
