Issız Ev

Felaketin Habercisi

Felaketler bir anda gelmez ; gelmeden insanda soğuk bir hava oluşturur.Bir ürperti gelir.Bu da felaketin başlangıcıdır.

Artık buralardan gitmemiz gerektiğini tamamem anlamıştım.Bizim fakir oluşumuzu göz önünde bulundurup ; film izler gibi izliyorlardı.Zaten bir avuç arkadaşım var ; onlarda bu oyuna alet etmek istemezdim.Zaten de öyle yapacaktım.

Tahmini 1 saat sonra eve geldik.

Bu konudan abime bahsetmelimiyim bilmiyorum.Eğer bahsetmezsem ; bu beş para etmez insanlar bizi izlemeye devam edecekti ; eğer söylersem kesinlikle buralardan en kısa sürede gidecektik.

-Abi ; seninle konuşmam gerek!

Sesimin ayarını tam tutturamadığım için biraz fazla bağırmıştım.

-Ne oldu abim ? Bir sorunmu var.

-Evet abi hemde büyük bir sorun.

Hala söylemekte kararsızım.Her şey şuan tek bir cümleme bağlı.
Aslında ben gitmeyi çok istiyorum ; ama abimin bu abartılı tepkileri beni söylemekten uzak bir hâl aldırıyor.

-Abi Çağatay var ya.

-Sana bir daha görüşme demedimmi?

Evet abim gene olaya atladı.Daha cümlemi bile bitirmedim.

-Abi sinirlenmeyeceğine söz ver.

-Söz ama yinede bakarım

-Abi yanlış anladın.Çağatay bana derste attığı kağıdı aldım ve teneffüste açtım.Notta sizi izliyorum yazıyor.Yani Çağatay evin etrafına kamera yerleştirmiş.Lütfen çabucak ayrılalım buralardan

-Yürü abim Cenke gidiyoruz.

Apar topar evden çıktık ve Cenk'e doğru yürüdük.Abim etrafta göz ucuyla kemera arıyordu.Çok sakin bir hali vardı.Zaten buralardan gidecektik ; bu sadece bunu hızlandırdı.

Annem ve Babam bir gündür ortalarda yoktu.Hiç merak etmiyorduk.Annem akşamları bardadır.Kalacak yeri bar çıkışında ayarlıyordur.Babamda o kadınla yaşıyordur.Annem belki döner ama babamın döneceğini pek sanmıyorum.

Cenkin kapısının önüne geldik.Hava sisliydi.Sisli ve yağmurlu havaları çok severim.Neden hiçbir fikrim yok.

Cenk kapıyı açtı.

-Size söylemem gereken bir şey var. " dedi.

-Senindemi haberin var.

-Maalesef.

-Buradan bir an önce kurtulmak istiyorum.

-Haftaya gidiyoruz.

Evet buradan tamamen haftaya kurtuluyorum,inanılmaz değilmi.Çok mutluydum ama mutluluğumu dışarı yansıtacak halim yoktu.

-Bugün burada kalıyoruz.

-Abi pelini çağıralım mı?

-Çağır bakalım.

Belki pelinde gelmek isterdi.Onunda bir sürü sorunu vardı burda.Tek arkadaşı bendim.Tabiki onunda ben.

Hemen telefonumu çıkarttım.Pencerenin kenarına oturdum.Pelini aradım.

-Alo, Pelin.

-Efendim?

-Biz Cenkin evindeyiz.Gelir misin?

-10 dakikaya oradayım.

-Süper.

Evet uzun bir akşam olacaktı ve bazı kararlar alacaktık.                         Nereye gidecektik?
Hangi okula devam edecektik?
Daha bir sürü sorun var.

Kapı çaldı.Gelen pelindi.Herkes hoşgeldin dedikten sonra salona doğru yol aldık.Kısa bir sessizlik oldu.
Kısa sessizliği bozdu.

-Neden toplandık?

Açıklaması gereken kişi ben olduğum için tüm gözler bana toplandı.

-Pelin biz zaten buradan ayrilacaktik , Çağatay bizi kameralardan takip ettiğini söyledi.Biz önümüzdeki hafta gideceğiz ; eğer istersen sende bizimle gel.Yeni bir hayat ; yeni bir başlangıç.

-Aslında çok güzel olur ama düşünmem lazim.Bir anda yaşadığın yerden ayrılmak insana zor gelebilir.

-Tabi karar senin.Asla zorlayamayız.

Hava iyice kararmaya başladı.Dışarıya bakmaya gerek olmadan bile dışarıda kimsenin olmadığını anlayabilirsiniz.Sis yerini hafif bir şekilde araştıran yağmur damlalarını bırakmış ; rüzgar hafif hafif esiyordu.Yerdeki ağaç yaprakları bir oraya bir oraya rüzgarın yardımıyla uçuyordu.Bizde böyle bir akşamda konuşmaya karar verdik.

Yemek hazırlamak için Pelin ile mutfağa geçtik.Menümüzde tavuk sote var.Annem ben küçükken her hafta sonu yapardı.O zamanlar çoğu şeyi anlayamayacak kadar küçük yaştaydım.Hala en sevdiğim yemek tavuk sotedir.Pelin buzdolabından malzemeleri çıkartırken bense sofrayı kurdum.Abimle Cenk neler yapabileceğimiz hakkında konuşuyorlardı.Abim bir alana taşınalım diyordu.Zaten amaç gidecek olduğumuz evi ilk başta kiralayıp 5-10 yıl sonra satın alacaktık.Sonrada normal bir hayat kuracağız.Yani hayalimiz bu.

Abim istanbul dışında , kırsal kasaba tarzı bir yer bulduğunu göle sahip olduğunu ; nüfus bakımından 1340 kişinin yaşadığı bir yer olduğunu söylüyordu.

-Araz yarın gidip bakalım.Otobüs ile gidiş geliş 2.45 dakika.Okula gitmeyiz yarın.

-Tamam.Kızlar siz gidicekmisiniz okula.

-Abi bilmiyorum.Çağatay yüzünden hiç gidesim gelmiyor.

Aslında Çağatay bahane.Okuldaki hocalar bile bazen yüzümüze bakmıyor.Güzellik ile alakalı değil.Fakir , utangaç olduğumuz için.Aslında öyle birseyde yok.Çağatayın babası müdürün akrabası.Çağatay söylemiş hocalara böyle davranmaları için.

Geceler benim için 2'ye ayrılır.Benim sahip olduğum geceler.Geceye hapis olduğum 
geceler.Hapis olmakta güzeldir bazen.En azından kendinize ait bir yer hissediyorsunuz.En azından Pelin , Abim Araz , ve cenk var.