Bölüm 5|Hastane Koridorları

15.1K 437 4
                                    

Bazen yaptığınız şeyler sizde 'ben ne yapıyorum?' Hissiyatı bırakır. Anlam veremezsiniz. İçinde olduğunuz durum her açıdan saçmadır. Gerek baş roller için  gerek yardımcı roller.
'Her şeyin mükemmel olmasına gerek yoktu' dersiniz, 'sadece normal hayatım iyiydi!'

Birtakım kayıt işlerini hallettikten sonra beyaz kapılı bir odanın önüne geldik. Kapının bitişiğinde bir kartta 'Kadın doğum uzmanı Dr. Ceyda Saygın'
Cihan bana baktı. Bakışlarını çözemiyordum ama endişeli olduğunu tahmin edebilirdim. Gözlerini kapatıp açtı ve koltuklardan birine oturdu.
Ben de derin bir nefes aldıktan sonra  kapıyı tıklatıp çeri girdim.
Oda geniş ve ferahtı. Masanın üzerinde pembe&mor çicekler vardı. Ve çerçevede duran küçük bir kızın resmi. Duvarlar krem rengiydi. Bir tablo asılıydı. Güzel bir manzara resmi. Ve bir sedye duruyordu. Ultroson cihazı ve ekran. Ceyda Hanım olarak tahmin ettiğim doktor, masada otruyordu. Beni görünce ayağa kalktı ve kocaman gülümsedi. Gülümsemesi bana güven vermişti.
Elini uzattı;
"Merhaba, ben Canan Saygın. Kadın doğum uzmanı."
Biliyordum ki zaten, anlaşılan sadece güzel bir başlangıç yapmak istemişti.
Uzattığı elini sıktım ve kendimi tanıttım
"Merhaba ben Sanem, Sanem Gürel."
Kadın tekrar gülümsedi ve beni sedyeye oturtturdu
"İlk defa tanışıyoruz seninle, doktor mu değiştirdin?"
"Hayır.."
Duraksadım. Nasıl söylenirdi ki?
"...Aslında ben hamile olup olmadığımı öğrenmek için gelmiştim."
Kadın gülümsedi
"Testlere güvenmemen iyi olmuş. Bazen yanıltıcı olabilirler. Hastahaneye gelmekle iyi yapmışsın. O zaman uzan da bebişimiz var mı yok mu bakalım."
Dediğini yapıp uzandım. O da eline eldivenlerini geçirip karnımı açmamı söyledi.
Dediğini bir kez daha yaptım. 
Kalbim deli gibi atıyordu. Içimdeki heyecan dışıma nasıl vurmuyordu, şimdilerde hayret ediyorum. O jeli sürerken biraz sohbet ettik
"Kaç yaşındasın Sanemcim?"
"22"
"Aa ne kadar gençmişsin, erken anne olmak istedin demek?"
"Hamile miyim yoksa?"
Kalbim daha da atmaya başlamıştı.
Ceyda Hanım güldü
"Hayır hayır henüz bakmadım şimdi bakıyorum."
Kalbim inanılmaz hızlıydı. Hep anne olmak istemiştim fakat bu şekilde değildi. Karnımda bir bebek taşıyacak olmak beni çok heyecanlandırıyordu fakat bu şartlar altında üzüyordu bir o kadar da.
Canan hanım ekrana baktı ve aleti de karnımda gezdiriyordu.
İşte bir kaç saniye sonra söyleyeceği şey o an belki de çok üzmüştü beni.
Canan hanım gülümsedi
"Tebrikler Sanemcim, hamilesin! Bak şuradaki keseyi görüyor musun?"
Eliyle bir yerleri işaret ediyordu ama şu an ona bakacak durumda değildim.
"Tebrikler Sanemcim, hamilesin!"
Şimdi ne yapacaktım? Söylemeli miydim Cihan'a? Kendimi asla hazır hissetmiyordum. Söylesem bir dert, söylemesem ayrı bir dertti.
Benden bir tepki bekleyen Canan Hanım'a dönüp zoraki bir gülümseme takındım.
"Teşekkür ederim Canan Hanım"
"Sevinmedin mi yoksa?"
Canan Hanım kaşlarını hafifçe çatmıştı
"Ha-hayır sevindim tabii."
Tekrar gülümsedim ve toparlandım
"Bundan sonra dilersen hamileliğini birlikte takip edebiliriz. Ben sana kartımı veriyim. Sormak istediğin bir şey olursa hanerleşiriz. İşlemleri de kayıttan halledebilirsin."
Eğer hamileysem (ki öyleydi) bir doktora ihtiyacım vardı. Ve Canan Hanım'a anlamadiğım bir güven hissetmiştim. Onunla devam edecektim. Buradaki hayat güzeldi. Fakat dışarıda beni bekleyen bir Cihan vardı. Hâla kararsızdım. Hâla...
Vedalaşma faslı biterken derin bir nefes aldım. Kapıyı yavaşça açıp Dışarı çıktım. Cihan oturduğu yerden kalktı ve yanıma geldi
"Ne dedi?"
Kararsızlığım sürerken gözyaşlarım birden yüzümden boşaldı. Kafamı evet anlamında salladım ve elim tersiyle sildim. Yaşlı gözlerimin ardında bir açıklama bekleyen Cihan'a dönüp
"Baba oluyorsun."
Ona bakmadan koridoru hızlıca aştım. Kapıdan çıkıp serin havayı içime çektim. Oradan uzaklaşmak istiyordum ama ne yapacağımı bilmemek beni çok üzüyordu. Adımlarımı hızlandırmak istedim fakat gözlerim kapanıyordu. Kulaklarım uğuldamaya başladı. Görüntüler karıncalanıyordu. Arkama bakmaya çalıştığımda bir silüetin bana yaklaştığını gördüm. Siyah saçları rüzgarda karışıyordu.
Sahi, ne güzel saçları vardı.

Bu düzenlenmis bir bölümdür. Sevgili okurlarım, sizleri çok seviyorum ve keyifle okumanızı umuyorum. Iyi ki varsınız xxx💞

BebekHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin