Bebek

Bölüm 7|Mezuniyet

Multimedya Cihan'ın kıyafeti📍 Hayatım zaten çok karışıkken, bir yandan okul devam ediyordu. Daha bir kaç ay öncesinde, annem ile mezuniyet elbisemi konuşuyorduk, şimdi ise gelinlik.
Hayatım boyunca kimseye muhtaç kalmamak adına çalışmayı koymuştum kafama. İleride evlenince kocama da el açmayacaktım. Bir mesleğim olacaktı. Diplomamı elime almama çok az bi zaman kala başıma gelen şeyler tam bir trajediydi.
Ama o mezuniyete katılmak çok istiyordum. 3 gün sonraydı. Karnım pek belli değildi. Dar şeyler giymezsem kimse bir şey anlamazdı. Fakat Cihan'ın katılıp katılmayacağını bilmiyordum. Hastahaneden sonra Cihan'la daha sık konuşmaya başlamıştık. Fakat sesinde hâla çözemediğim bir soğukluk, mesafe vardı. Ama artık alışmıştım ve bunu sorgulamamın sadece bana zararı dokunurdu. Mezuniyet'e katılıp katılmayacağını merak ediyordum. Sormak en iyisiydi ama daha saat erken sayılırdı. Bilgisayarımı kucağıma alıp birkaç siteden elbise baktım. Hoşuma giden şeyler olmuştu. Onları aklımın bir kenarına not ettim.
Bilgisayarı kapatıp içeri gittiğimde annem çoktan kalkmıştı bile. Günaydın diyerek annemi öptüm. Hâla anneme bakarken çok utanıyordum. Ama belli etmemeye gayret ediyordum.
Annemle biraz sohbet ettik. Kahvaltıyı hazırlamasına yardım ettim. O çayları koyarken ben salatalıktan bir dilim almıştım bile.
Kahvaltımızı yaparken annem hiç beklemediğim, daha doğrusu beklediğim ama ne zaman gelecek diye stresle beklediğim bir soru sormaya hazırlanıyordu.
"Kızım,"
Bıçağımla krepimi keserken konuştum
"Annemm"
Ama annem sırtını dikleştirdi ve bu ciddiyeti benim de bakışlarımı ona çevirmeme neden olmuştu.
"Ne kadarlık oldu demiştin?"
Gözüyle karnımi işaret etti
"1 aya yaklaşıyor"
'Hıı' der gibi bir mırıltı çıkarttı.
"E peki ne zaman evleneceksiniz"
İctiğim çay boğazıma kaçmıştı ve az kalsın ölüyordum. Güçlü bir öksürük tufanının ardından zorla konuştum
"Evlilik mi?"
Annem kaşlarını çattı, evlenmemiz gerektiğini biliyordum tabii ki ama bu çok ani olmuştu
"Evlenmeyecek misiniz? Yok daha neler Sanem! Bu durumda 3 ay içinde evlenmeniz gerekir"
Ters bir bakış atarak
"Yapmadan önce düşünseydiniz"
Diyerek tabağına bir peynir daha aldı.
"Anne!"
Diye uyarırcasına seslendim. Bilerek olmadığını o da biliyordu. Ne diye beni utandırıyordu ki?
"E tamam kızım da ne yapayım yani? Çemkirmeyi iyi biliyosun da evlenmeniz şart. İşte o kadar!"
Haklıydı ama bunu onun yüzüne söylemek istemiyordum. Yoksa daha da üstüme gelirdi.
"Halledicez" dedim ve çayımdan bir yudum daha aldım.
Annem ise çayını doldurmaya giderken
"Neyi hallediyorsun acaba!" Diye söylenmişti.
Acı ama gerçekti. Evlenmemiz şarttı. Ama bunu Cihan'a hem söylemek, hem de kabul ettirmek çok zorlayacaktı beni.
Annem 2. Çayını almışken konuyu değiştirdim
"Anne mezuniyet işi ne olacak? 3 gün sonra"
Annem bana baktı bir süre
"Ay bir de o mu vardı?"
Kafamı evet anlamında salladım
"E gidersin çocuğum neden gitmeyesin?"
Doğruydu, neden gitmeyecektim?
Ama Cihan'a da sormak istiyordum. Nedensizce her şeyi ona sorma isteği duyuyordum, onunla hareket etme gereği...
Kahvaltımız bitince toplamaya başladık. Fakat midem yine kötü olmuştu. Soluklanma gereği duydum. Annem halden anlar bir tavırla
"Hadi sen git ben toplarım"
Diyerek beni bu durumdan muaf kıldı.
Elimi ağzımı yıkayıp odama geri döndüm. Telefonumu elime aldım. Saat 11 olmuştu neredeyse. Cihan'a mesaj attım
"Mezuniyet'e katılacak mısın?"
Bir 10 dakika kadar sonra mesaj geldi
"Hayır"
Hayır mı? Ben kesin gelir gözüyle bakmıştım. Bu hiç olmamıştı
"Neden gelmiyosun ya?"
Yine aynı süre zarfında mesaj geldi
"Gerek yok ben diplomamı alırım okuldan"
Gözlerimi devirerek ofladım. Daha bir mezuniyete katılmaktan aciz bir adamla bir de evlenme planları kuruyordum. Salaklığıma ve kaderime bir kez daha canım sıkıldı ve telefonumu yatağıma doğru attım.
O gitmese de ben gidecektim. Zaten hayatım oldukça kötü ilerliyordu, kafamı dağıtmak biraz olsun iyi gözükmüştü gözüme.
Bilgisayarımı tekrar açarak elbiselere bakmaya başladım.