FELÇ

BÖLÜM 2

Müdür bey sonunda konuşmuştu.

"Okulumuzda sınıflar arası yarışma var.Hic itiraz istemiyorum.Sınıfınızı temsilen sen katılıyorsun.Sınıftaki en iyi notlar senin zaten sadece Inkılap tarihi üzerine bir yarışma olacak."
elini çekmesine götürüp bir afiş çıkarıp uzattı ve gözlerini irileştirerek

"Bu son model telefonda birinciye verilecek.Eminim ki kazanırsın.Zaten onların böyle bir telefona ihtiyacı yok.Ayrıca daha görüşmesi yapılan bir tatil var.Eğer birinci olursan  tatil planını sana bir mesajla haber verileceğiz.Sana güveniyorum. "
Daha konuşmasını idrak edememisken tok bir sesle
"Çıkabilirsin." dudagimi bilmiyorum der gibi kıvırarak kaşlarımı kaldırarak fısıltı ile

"Daha deminki sevecen sese ne oldu?"
Gözleri ile gözlüklerinin üzerinden bakarak anlamadım der gibi baktı

"Şşş...şey kolay gelsin hocam. " konuşmasına izin vermerek odadan çıktım.

♣♣♣
Yarışma günü gelmişti. Zaten on şube vardı 11.sınıflardan.Okulumuz diğer özel okullardan farklıydı. Burslu zengin ayrımı yapılmazdı.Tabiki gıcık tipler vardı her okulda olduğu gibi.Herkes birbirini tanıdırdı.Kimseyle bir sorunum yoktu nezaketen gülümserdik birbirimize.Konular kolaydı aslında tarih dersinden nefret ederdim ama Inkılap tarihini seviyordum.Ironik.Yarismada on soru sorulacaktı zaten cikacak olan konular belliydi.Bu yarışmayı tınlamıyorum sanki birinci olsam ne olacak desem yalan söylemiş olurdum.Hem hayalime bir adım atmak için hem de eğer birinci olursam ve tatili de kazanırsam ki kazanmalıyım anneannem için.Daha da hırslanıp  oturuşumu diklestirdim.On tane masa ve kablolarla ana bilgisayara bağlı on tablet vardı. Aslında sadece bilgi ile değil zamanlada yarışıyorduk.En cok doğru cevabı en kısa sürede cevaplayan kazanacaktı.Baslarda heyecanıma bağlı olarak afallasamda üçüncü soruda kendime gelmiştim. Doğru cevabı en kısa sürede verenler yarışmanın sonunda açıklanacak idi.Sorular bildiğim yerden çıkmıştı ki zaten saatlerimi verip çalışmıştım çalışarak ne başarılmaz ki diyerek. Yeter ki kendine güven. Eger belge getiremezsem bursumun iptal olacağını bildiğim için çalışıyordum çünkü bursa ihtiyacım vardı.Yüzünü bile göremediğim sadece varlığını bildiğim bir baba.Son soruya gelmiştik.Dogrulugundan emin olduğum sekiz soru vardı.Bakalım sekiz soru beni birinciliğe götürecek mi? Sonuclar yarım saatlik dinleme molasında belli olacaktı.Ömürcek ve Büşde beni izleyenler arasında idi.O koltukların üstünde resmen zıplayarak
"YAPARSIN SEN!"bakışlarını atıp koltuktan yarım yarım kalkıp geri oturuyorlardı.Bir ara onlara bakma fırsatı buldugumda ise Ömür yine oturduğu koltuktan kalktı yarım bir şekilde ayağa kalktiktan sonra gözden kayboldu.Salak bu sefer daha fazla kalkmış olacak ki koltuğun oturma yerinin eski haline döndüğünü görmemişti.Orayi çekip oturmasi gerekirken artık ne kadar heyecanli ise bunu yapmak aklına bile gelmemişti. Eger Ömür gibi bir arkadaşınız varsa o koltuğun oturma yerini çekmeyi unutur ve yere yapışır.Yanlarında oturan kızlar kikir kikir gülerken kaşlarını çatıp

"Bok mu var? Dönün önünüze mevzu çıkmasın."yine konuşmuştu atarlı ablamız anlaşılan sinir olmuştu ki böyle sert tepki vermişti.Uyaridan sonda kızlar önlerine döndüler o sırada müdür bey elinde bir kağıt ile kürsüye çıktı ve konuşmaya başladı

"Okulumuzda düzenlediğimiz sınıflar arası yarışmamızın birincisiiii..."deyip kısa bir süre susarak gerilim yarattı herkes kimin birinci olduğunu merak ile beklerken

"Erva Hazar. Tebrikler! Hediyesini almak üzere kürsüye davet ediyorum.Alkışlarlaa..."

Birinci olmanın verdiği mutlulukla gülümseyerek kürsüye çıktım müdür beyle tokalastiktan sonra hediyemi alıp kürsüye çıkıp nezaketen

"Teşekkür ederim ."deyip yerime doğru yürüdüm. Ciddi anlamda sevinmistim.Gozlerim adeta ışıldadı çünkü bu telefon ile bir hayalimi gerçekleştiricektim.

"Hayaller gerçekleşmek için vardır. "diyen Büşü hatırlayarak ilk Büsraya sonra da Ömüre sarılarak fısıltı ile çıkan sesimle
"Madem hayaller gerçekleşmek  için var. Gerçekleştireceğim hayalim bekle beni."