Anderson Series: Jazmine Anderson

Chapter 19

Jazmine POV

I pity myself. it didn't occur to my mind that  someone will betray me. I know they love me that's why they want to protect me in so much pain. But i feel pathetic and stupid at the same time.

My mother once said that she want to show me how beautiful and cruel this world. I literally feel it now. How a person make me feel so much happiness turn into nightmare. 

My heart felt heavy from the word that comes to her beautiful mouth. Those hurtful words make me empty. I didn't regret loving her, I know it was fast to fall in love with her. My like turns to love like a flash. I just hope that this love of mine will vanish like a flash, just like how it hits me to love her from day one.  

Its funny how memorable this day to me. The big event of my life. The Happiest Day!.

"Are you ready sweetie?" my mom asked me with a big smile in her beautiful face. 

"Yes mommy?" I reply cheerfully. I am really thankful that i have this mask in my face i don't want to worry my family, they been preparing for this party. i just hope that she will not see this act or stunt of mine.

"beshy" masayang bati sakin ni venus. nandito kami ngayon sa school. walang gaanong gagawin dahil may mahalagang event na magaganap ngayong araw na ito. 

"you look stunning venus". nakangising sabi ko rito. mukhang may quickie naganap halata kasi sa itsura nito.

"shut up" mahihiyang sabi niya.

Nahiya pa hindi man lang nagsalamin bago lumabas ng comfort room. yes, galing lang naman po siya sa cr at mukhang nandoon din kanina jowa niya ang landi talaga ng babaing ito simula ng makabalik kasi sa pinas ang jowa niya at lumipat sila ng school ay wala na itong ibang ginawa kung hindi maging aso na sunod ng sunod sa jowa. selosa pa man din ito lahat nalang nang lumalapit sa jowa niya ay tinatarayan pati tuloy ako napapasama sa gulo. mabuti nalang talaga ay napaka bait at napaka haba ng pasensya ng jowa niya kung nagkataon baka unang linggo palang wala na sila. to tell you the truth 6 years na po sila ni nevermind it's not my story to tell.

"ow claire easy" natatawang sabi ko rito. paano ba naman panay lingon sa likod niya kaya't nabangga niya kami ng wala sa oras.

"ja-zmine ano ginagawa niyo dito" natatarantang saad nito at nakuha pa talagang makipagtitigan kay venus.

"S-amahan niyo muna ako sa bahay guys n-agluto daw ng foods si mommy" napangiti naman ako sa sinabi nito ang sarap kayang magluto ni tita kaya nga sumasama ako lagi sa bahay nila one week na kaming hindi kumakain sa cafeteria ang sabi kasi nitong dalawa ay nagsasawa na sila sa food na niluluto sa cafeteria kaya sa bahay nila claire kami kumakain paminsan minsan naman sa bahay nila venus.

may bigla naman akong naalala na gagawin kaya't hindi ako makakasama sa kanila. "im sorry guys pero pass muna ako pakisabi nalang kay tita na thank you may gagawin pa kasi ako ea" nagmamadaling saad ko sa kanila knowing them they will drag me to there car kahit na ayaw ko. 

kailangan ko kasing hanapin si allyson may ibibigay ako sa kanya hindi ko kasi ito mahagilap noong mga nakaraang araw. Tinatanong ko naman yung pinsan at kaibigan nito ang sabi naman nila kasama daw yung unggoy sa parking lot sa pagmamadali kung mahabol sila allyson ay hindi kuna nagawa pang pakinggan ang mga sasabihin ng mga ito. i think hindi naman na yun importante.

Kinabuksan ay ganun din ang eksenang naganap kaya't nagtanong ulit ako sa dalawa about sa where about ni honey ngunit wala naman akong nakuhang impormasyon sa kanila ang sabi nga lang nila "wag muna hanapin jazmine, its for your own good". 

Lalo lang akong nagtaka sa sinabi nila kaya pumunta ako sa bahay nila ally that time but then again wala siya sa bahay nila sabi ng mommy niya. ang masakit ay kasama niya nanaman yung unggoy nakakaasar hindi ba.