Anderson Series: Jazmine Anderson

Chapter 10

Jazmine POV

After nug 1st subject namin umalis na ako sa room. Wala naman kasi yung susunod namin prof so ayun nagmamadali akong umalis sa room namin. Paano ba naman ako magtatagal doon kung parang mapapatay ako ni hon ko kahit ang layo niya sakin ramdam ko yung madilim na aura niya. Kulang na nga lang rin hatakin ko yung oras para makaalis ako sa sitwasyo ko kanina. Kasalanan ito ni venus kung sanang tumahimik nalang siya edi hindi ako magkakaganito.

Pero teka nga lang bakit ba ako natatakot sa kanya wala na man akong ginawang masama at siya kaya itong hindi namamansin after ng nangyari samin akala kupa naman magiging okay na kami, akala ko maglelevel up na yung relasyon namin pero akala kulang pala yun.

Teka nga saan naman ako pupunta nito?. Hindi ako pwedeng mag-gala gala dito baka mabully nanaman ako wala pa naman akong dalang extrang damit dahil nagmamadali ako kanina excited kasi akong makita siya.

Bahala na basta maiwasan ku lang si hon at yung mga taga hangga niya.

Tingin sa likod, harap, kaliwa nd kanan. Safe wala tao hehe. Kung tumakbo nalang kaya ako. Nice idea wala naman makakakita sakin mukang may pasok pa yung ibang student. Tingin tingin ulit sa paligid baka kasi may makakita sakin ng masigurado ku nang okay na tumakbo na ako sa hallway hindi naman ako masisita duh anak ako ng may-ari di joke lang. Hehe

Takbo lang ako ng hindi ko namalayan na may babae palang naglalakad ang masaklap hindi ako napansin madami kasi itong dala dalang kahon kaya ang resulta.

"BLAG!" nabangga ko siya kaya natumba kaming dalawa at nagkalat na po yung mga kahon ko. Ugh! Jazmine naman kasi bakit muba naisipan na tumbak parang hindi ka college.

"S-sooorry miss kasalan ko ito". Agad akong tumayo at tinulungan itong makatayo.

"Pasensya kana talaga miss. Sorry kung sanang hindi ako tumakbo hindi mangyayari ito". Hinging paumanhin ko ulit dito. Pero bakit ganun hindi man lang siya nagsasalita napuruhan ko ata nakatingin lang kasi ito sakin.

"M-miss? Okay ka lang ba? Hala! Sorry talaga miss". Wala sa isip na nilapit ko yung mukha ko rito. Nakita ko naman namula yung mukha niya. Anak ng mukhang napuruhan ko ata talaga ito.

Hiniwakan ko yung mukha niya at sinusuri ko ito. Hindi ko alam kung bakit lalo siyang namumula. "Miss? Masama ba yung pakiramdam mo? Dadalhin kita sa clinic sorry talaga miss".

"O-okay lang ako". "Hindi kuna kailang pumunta sa clinic ang ganda mo lang kasi". Buti nalang okay lang siya pero hindi ko naman marinig yung huling sinabi niya parang bulong nalang kasi yun.

"Are you sure na okay kalang talaga miss?" Nagaalalang tanong ko dito.
"Yes okay na ako. Hm. If you don't mind p-pwede kana lumayo". Nahihiyang sabi nito. Oo nga naman self layo layo din paminsan minsan.

Ngayon ko lang napansin na sobrang lapit pala ng mukha ko sa kanya. Sorry. Hehe. Nailang ata siya sa akin.

"Tulungan na kita miss". Pagprisinta ko rito kasalanan ko naman kasi kaya kailangan ko siya tulungan.

"Alice!"
Ha? Nagtatakang sabi ko.
"Alice". "Alice madrigal ang name ko". Pagpapakila niya.

"Ah hehe. Im Jazmine". Pagpapakilala ko rin. Tinulungan kuna ito ayusin yung mga nagkalat na mga kahon. Gosh hindi lang pala mga kahon ito may mga libro din. Pero mga luma na sila.

"Saan mo dadalhin ang mga to alice?". Paguusisa ko.

"Dadalhin ko sa library. Idodonate kasi yung mga book sa ibang school kaya yung mga hindi na ginagamit at luma na kinakalap namin para maidonate na sa mga nangangailangan."

"Oh! Okay, ill help you na dalhin ito sa library parang ang bigat kasi at ang dami nag-iisa ka lang din naman". Sabi ko dito.

"Wag na!"." Tinulungan muna ako kanina ako nalang ang magdadala nito malapit lang naman yung library dito kaya kuna."

"No! I insist tutulungan na kita para mapadali na rin yung paglalakad mo at mabigat to". Para wala na itong magawa ay kinuha kuna ang ibang mga kahon.

"Here itong isang kahon nalang dalhin mo akin na tong dalawa kaya ko naman sila". Nakangiting sabi ko rito. Akmang maglalakad na kami ng may maapakan ako. Sabay pa kami natigilan ni alice dahil dun.

Inay ko po, wag naman sana.
Dahan dahan kung tinignan kung ano ba yung naapakan ko. Walang hiya kaya naman pala parang walang mabigat sa mukha ko nahulog pala yung salamin ko kanina. Ayan tuloy naapakan ko. Binitawan ko muna yung mga kahon na dala ko at kinuha yung salamin ko baka kasi hindi naman nabasag. "Anong baka hindi nabasag rinig muna ngang nabasag" malala kana jazmine sabi ni mahaderang brainy huhu.

Pagkapulot ko sa salamin ko. Basag yung isang glass niya kaya no choice ako nito itatapon ko nalang wala din naman akong dalang ibang salamin.

Kinuha ko na yung nabasag na salamin itatapon kuna sana ng may humarang sa dinadaan ko. Tatlong pares ng paa yung nakita ko nayuko kasi ako kaya hindi kupa nakikita kung sino sila. Pero lang hiya kahit hindi ko sila nakikita kilala ko sila sa amoy palang niya kilalang kilala kuna. Huhuhu

Parang tinakasan naman ako ng aking kaluluwa ng unti unti kung tinataas ang aking mukha para makapantay ko lang naman ang mukha ng aking pinaka mamahal pero lang hiya talaga parang gusto kuna ulit tumakbo. Parang makakapatay kasi siya sa mga tingin niya. Pwede bang maging invincible kahit ngayong araw lang.

"H-hon k-kumusta na?". Nahihintakutan na tanong ko dito.
Narinig kupang napasinghap yung mga kasama niya pero hindi na ako nagabala pang tignan sila. Alam ko naman dahil sa pagtawag ko ng hon kaya ganyan sila.

"HINDI BA ANG SABI KO WAG NA WAG MUNG AALISIN YUNG SALAMIN MO!!!". nang-gagalaiting sabi nito.

Napalayo tuloy kami lahat sa kanya. Ngayon ko lang siyang nakita ng ganito nakakatakot siya. Mukhang mapapatay niya ako sa mga tingin niya.

"Naapaka-". Hindi kupa natatapos yung sasabihin ko ng sumigaw nanaman siya.

"SHUT-UP!, wala akong sinabi na sumagot ka" Come with me!!".
Pagkasabi nito naglakad na siya paalis pero nahalata ata niyang hindi ako sumunod.

"Wag mung hintayin na ulitin kupa ang sinabi ko Jazmine Anderson dahil hindi mo magugustuhan ang gagawin ko sayo". Nang-gagalaitung sabi nito. Kahit nangangatug na ang mga paa ko ay sinundan kuna ito. Ano nanaman bang kasalanan ko?

Wala naman hindi ba.

It's an accident!

What the Fudge. Gusto kuna umuwi. Mommy!
_________________________________________
1-29-22