Our Agreement [JİKOOK]

12༗

İyi Okumalar🌼💛

•

Koşuyordu.

Gözlerini yakarak yanaklarına saplanan yaşları umursamadan sadece elindeki telefonu sıkarak koşuyordu.

Boşalırcasın bedenine yağıyordu yağmur.Ama o sadece parmak uçları boğumlaşacak kadar sıktığı telefonla koşuyordu.

Görünüşü bir an bile netleşmezden görmediği kaldırım ile takılıp dizlerinin üzerine düşmüştü.

Umursamadı.

Avuç içine batan taşları umursamadı aynı dört yıldır Jimin'e söylediği sözlerin miniğin kalbine bıçak gibi batmasını umursamadığı gibi.

Sinirle evden çıkarken telefonu cebine atmıştı.Havanın kapanan bulutlardan bozulacağını anlasada evdeki tartışmadan sonra sinirini atması gerekiyordu.

Evinden iki sokak öteye kadar yürümüştü.Ardından gelen bildirim sesinin onu paramparça edeceğini bilmiyordu.

Telefonu çıkardığında panelde gördüğü isimle şaşırdı.SeokJin'i böyle kaydetmemişti.Aklına gelenle yanlış telefonu aldığını farketmişti.

Ama şifresiz telefona girip mesajı okumaktan kendini alıkoyamadı.Okuyacaklarının onu paramparça edeceğini bilseydi okur muydu?

Muamma..

Okuduğu her cümlenin her kelimesinin her harfin altında ezildi,kalbi atmayı bırakmış gibi vücudu buz kesmişti.

İçine yayılan yoğun,fazlasıyla yoğun pişmanlıkla gözleri çoktan boğuklaşmıştı.Titreyen elindeki telefonun yere düşmesi ile bacaklarının onu taşıyamaması eş zamanlıydı.

Ağzından kaçan hıçkırıkla gerisi ardı ardına geldi.Hıçkırarak,haykırarak,bağırarak
ağladı.

Fayda eder miydi?

Dört yılı,

Saf güveni,

Masum ve daha filizlenen sevgiyi geri getirir miydi?

Hayır,döktüğü gözyaşları onları geri getiremezdi.

Jimin'i geri getirmezdi.

Bomboş sokakta ağlayarak haykırışına gök gürlemesi ve bir kaç dakikanın ardından yağmur sesi eşlik etmişti.

Belki bir-iki saat ağlamıştı.İçini sökercesine,ses tellerini tahriş edercesine.Ayaklarında güç bulunca aklına koyduğu yere gitmek için ayaklandı.

Titreyen elleriyle telefonu alıp koşmaya başladı.Evlerinin tersi yönüne..

Sonunda geldiği eve bir saniye bile düşünmeden bahçe kapısından içeriye koştu.Kapıyı yumruklarken ıslak olan kıyafetlerini,düşmelerinden pantolonunda oluşan yırtılmalar hiçbiri umrunda değildi.

Tek bir şey vardı aklında;Pişmanlık.

Sonunda açılan kapı ile hizmetçiyi umursamadan çamurlu ayakkabılarıyla içeri girdi.Salona ilerleyip herşeyin sebebi olan kişiyi gözleri buldu.